Τότε, μέλη του ΝΑΤΟ ήσαν οι ΗΠΑ , ο Καναδάς κι η Γαλλία μαζί με 5 ευρωπαϊκά κρατίδια αμυντικώς ασήμαντα μπροστά στην ογκώδη απειλή της Ρωσσίας, τη εξαιρέσει της Ελλάδος (εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ το 1952) που νίκησε τον Στάλιν στον ανταρτοπόλεμο 1946-49 στα «Ελληνικά βουνά».
Με την οικονομική βοήθεια της Αμερικής, επρόκειτο για την προκαταβολική εφαρμογή του άρθρου 5 της Βορειοατλαντικής συμμαχίας «όλοι για έναν του κοινού εχθρού» (την Σοβιετική Ένωση) που σήμερα ισχύει τροποποιημένο από τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ, ως «επίθεση σ’ ένα κράτος-μέλος δεν είναι επίθεση σε όλους» !...
Όλα τα Ευρωπαϊκά κρατίδια οφείλουν πάντως να αυξήσουν τις πολεμικές τους δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ, πράγμα που σημαίνει ότι η Γερμανία (μέλος απ’ το 1955), από «κάτω» στην μεταπολεμική Ευρώπη (λόρδος Ίσμεη) θα γίνη πάλι υπεράνω άνω όλων» (ueber alles).
- Ωχ!...
Βέβαια, η μικρή Ελλάς γνώριζε από κακή πείρα ότι το άρθρο 5 δεν ίσχυε μεταξύ συμμάχων του ΝΑΤΟ (AKA Tουρκίας) και γι’ αυτό δαπανούσε από την εποχή της Νατοϊκής χούντας (μη το λησμονούμε) πάνω απ’ το 5% του ΑΕΠ της για εθνική άμυνα – όχι μόνο έναντι του Σλαβισμού αλλά και του Παντουρκισμού, από το 1953 που ο στρατηγός Γρίβας ανέλαβε την υπεράσπιση της Κύπρου.
Το 1974, η Τουρκία κατέλαβε την Κύπρο με Νατοϊκά όπλα και την προδοσία των Ελλήνων αξιωματικών (Αραπάκης, Μπονάνος και Γκιζίκης που όρκισε εν συνεχεία πρόεδρο) αλλά η έξοδος της Ελλάδος απ’ το ΝΑΤΟ δεν την ωφέλησε. Αντίθετα εκχώρησε τον Αιγιακό εναέριο χώρο στην Τουρκία.
Εχρειάσθη ένα στρατιωτικό κίνημα στην Τουρκία το 1981(Εβρέν) για την επάνοδο της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ αλλά στο μεταξύ, η «συμμαχία» εμπόδισε την επέκταση των Ελληνικών θαλασσίων ζωνών σύμφωνα με το διεθνές ισχύον δίκαιο, μ’ αποτέλεσμα να απειλείται από το 1995 με πόλεμο (casus belli) απ’ τη Τουρκία, αν το εφαρμόσει.
Διέπραξε κι άλλες παρανομίες το ΝΑΤΟ. Διέλυσε την Γιουγκοσλαβία το 1991, όταν η Ρωσσική απειλή ματαιώθη με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Βομβάρδισε εν συνεχεία την Σερβία επί 77 ημέρες (έναντι μόλις 3 του Χίτλερ το 1941) κι έφτασε ακολούθως μέχρις του μακρινού Αφγανιστάν, αδόξως.
Η αθέτηση υπό του Αμερικανού προέδρου Μπίλ Κλίντον της προφορικής υπόσχεσης μη επεκτάσεως του ΝΑΤΟ στην ανατολική Ευρώπη ανησύχησε τον Ρώσσο πρόεδρο Βλαδίμηρο Πούτιν, ο οποίος με την άδεια της Γερμανίδος καγκελαρίου Άγγελας Μέρκελ προσάρτησε την Κριμαία το 2014 χωρίς διαμαρτυρία του ΝΑΤΟ.
Όταν, όμως, ο κινηματίας Ουκρανός πρόεδρος Βλοντιμίρ Ζελένσκι άρχισε τις διώξεις του Ρωσσόφωνου πληθυσμού στο Ντάνσκ της ανατολικής Ουκρανίας και το ΝΑΤΟ απείλησε να επεκταθή μέχρις Γεωργίας, εισέβαλε το 2022 στην ανατολική Ουκρανία, της οποίας ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος Τζό Μπάϊντεν ανέλαβε την άμυνα της, δαπανώντας πάνω από ένα τρις. δολλαρίων.
Προχθές, ο υπουργός νέος υπουργός «Πολέμου» της Αμερικής Pete Hegseth δεν παρέστη στην «διάσκεψη κορυφής» του ΝΑΤΟ στην Χάγη, αρνηθείς την συνέχιση της σπατάλης χρήματος του Αμερικανού φορολογουμένου στον αέναο πόλεμο της Ρωσσίας με την Ουκρανία και την ένταξη της στο ΝΑΤΟ.
Με όλες αυτές τις περιπλοκές του ΝΑΤΟ θα ήταν ευχής έργον να είχε την ευφυία να τερματίσει την καριέρα του αλλά όσον εξακολουθεί να υπάρχει, η χώρα μας είναι αναγκασμένη να μετέχει της «συμμαχίας» για να μην την αντικαταστήσει η Τουρκία, με τα γνωστά επακόλουθα.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το ΝΑΤΟ προστατεύει την Ελλάδα από έξωθεν εχθρούς. Καλόν θα ήταν να συνάψει διμερείς αμυντικές συμμαχίες με την Αμερική και Γαλλία και να συμφιλιωθεί με την Ρωσσία. Η Ινδία και Κίνα «κείνται μακριά» αλλά όχι πλέον η Κύπρος με την οποία μας συνδέει τουλάχιστον η κοινή ΑΟΖ. Αν την ανακηρύξουμε.