Μας προσφέρει όμως και μια ευκαιρία να κατανοήσουμε ίσως καλύτερα από το πολύ πρόσφατο παρελθόν, το πόσο ισχυροί είναι οι δεσμοί μεταξύ του αμερικανικού και του εβραϊκού κράτους. Ορισμένοι είδαν «σκιές» στις σχέσεις του πρωθυπουργού του Ισραήλ, Μπεντζαμίν Νετανιάχου, με τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, όταν οι δύο άνδρες συναντήθηκαν στον Λευκό Οίκο τον περασμένο Απρίλιο, παρά το γεγονός ότι ήταν η δεύτερη συνάντηση των δύο ανδρών από τον Φεβρουάριο του έτους που διανύουμε (ανάλυση από Naftemporiki.gr που αναδημοσίευσε το energia.gr https://www.energia.gr/article/230617/pos-stravose-h-shesh-toy-tramp-me-ton-netaniahoy-h-pragmatikh-phgh-rhxhs).
Αφορμή στάθηκαν τα επαινετικά σχόλια που έκανε ο κ. Τραμπ για τον Τούρκο ομόλογό του Ταγίπ Ερντογάν, ενώπιον του Νετανιάχου: «Έχω έναν φίλο με τον οποίο είχα πάντα εξαιρετικές σχέσεις· το όνομά του είναι Ερντογάν. Τον έχετε ακουστά; Τον συμπαθώ και με συμπαθεί κι εκείνος. Τα μέσα ενημέρωσης εκνευρίζονται πολύ με αυτό. Ποτέ δεν υπήρξε πρόβλημα μεταξύ μας», είχε πει μεταξύ άλλων.
Να σας θυμίσουμε τί είχε πει ο Ισραηλινός ηγέτης; Είχε τονίσει ότι η χώρα του δεν επιθυμεί η Τουρκία να χρησιμοποιεί τη Συρία ως βάση και πως δεν επιθυμεί σύγκρουση με την Τουρκία στην Συρία. Είχε κάνει όμως και κάτι ακόμη. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός φέρεται να πίεσε τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, Μάρκο Ρούμπιο, να μην προχωρήσουν οι ΗΠΑ στην πώληση των F-35 στην Τουρκία!
Αναχωρώντας δε για την πατρίδα του είχε διαβεβαιώσει πως, σε «στενή συνεργασία» με τον Αμερικανό πρόεδρο, θα γίνει δυνατό να επαναχαραχτεί περαιτέρω ο χάρτης της Μέσης Ανατολής.
Έκτοτε μεσολάβησαν κάτι παραπάνω από δύο μήνες.
Πού είναι σήμερα η κατάσταση;
Οι ΗΠΑ της οποίας το "might" και το "resolve" αμφισβήτησαν αρκετοί στην αρχή της δεύτερης θητείας του Ντόναλντ Τραμπ διέλυσαν και αποκαθήλωσαν αυτές τις αυταπάτες και απέδειξαν ότι δεν έχουν αντίπαλο πάνω στον πλανήτη.
Την ίδια ώρα οι Ευρωπαίοι στις Βρυξέλες κρύβονται και δεν έχουν τρόπο και βούληση να αντιδράσουν. Η κυνική ομολογία του Γερμανού καγκελάριου Φρίντριχ Μερτς ότι το Ισραήλ “κάνει τη βρώμικη δουλειά για όλους μας” δείχνει την πολιτική, διπλωματική και αμυντική ασημαντότητα (στα όρια του ευτελισμού) μιας πολιτικής περιοχής που δεν έχει απολύτως κανένα πρόβλημα, ενώπιον των ευθυνών που οφείλει να αναλάβει για την ασφάλειά της, να προσκαλεί χώρες που έχουν αποδείξει ότι αποτελούν μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης (Τουρκία) για να την συνδράμουν εξοπλιστικά.
Ποια; Την Τουρκία που παρατηρεί άφωνη εκείνους που βάφτισε εχθρούς της (Ισραήλ) να καθαρίζουν την ιρανική “μπουγάδα” και προσπαθεί εναγωνίως να βρει ξανά ρόλο στα τεκταινόμενα στην Μέση Ανατολή.
Με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά δεν έχει τον Πούτιν και τον Ζελένσκι να τους «κοροϊδεύει», πουλώντας τους μεσολαβήσεις και εκδουλεύσεις, αλλά τον Νετανιάχου, εκπρόσωπο μιας χώρας που έχει αποδείξει στο παρελθόν, ότι δεν ξεχνά και την οποία ...τρέμουν!