με προτεινόμενους αγωγούς φυσικού αερίου, εγείροντας ερωτήματα για τον πραγματικό σκοπό αυτών των έργων.
Η ευρωπαϊκή πράσινη ατζέντα συνεχίζει να ταλανίζεται από περιπτώσεις πράσινου ξεπλύματος, αυτή τη φορά με θύμα το υδρογόνο. Σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα του GEM, οι διαχειριστές τουλάχιστον 11 αγωγών υδρογόνου που έχουν λάβει την έγκριση για ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, έχουν απλώς βαφτίσει ακυρωθέντες ή μη εγκεκριμένους αγωγούς φυσικού αερίου σε μέρη του δικτύου υδρογόνου. Η νέα αυτή προσπάθεια πράσινου ξεπλύματος καθίσταται εμφανής όταν κανείς συγκρίνει τις προτεινόμενες διαδρομές των αγωγών αερίου που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ και των αγωγών υδρογόνου που θα υλοποιηθούν με πόρους που κανονικά προορίζονται για έργα καθαρής ενέργειας.
Το δίκτυο των αγωγών υδρογόνου και οι πρώην αγωγοί φυσικού αερίου. Πηγή: GEM.
Με βάση τα δεδομένα του GEM, το πρόβλημα εντοπίζεται σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες όμως φαίνεται να επικεντρώνεται στα Βαλκάνια. Όπως εξηγούν οι αναλυτές, τέτοια φαινόμενα υπονομεύουν την ανάπτυξη της αγοράς υδρογόνου— μίας τεχνολογίας που ήδη αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, το υδρογόνο θεωρούταν από αρκετούς ως το εναλλακτικό καύσιμο του μέλλοντος. Εντούτοις, η δυσκολία διαμόρφωσης οικονομιών κλίμακας και η καθυστέρηση τεχνολογικών αλμάτων στην αξιοποίησή του, έχει οδηγήσει σε στασιμότητα της αγοράς εξαιτίας των μειωμένων προσδοκιών των επενδυτών.
Εντός αυτού του πλαισίου, η “πειρατεία” των σχεδιαζόμενων υποδομών υδρογόνου από το φυσικό αέριο σημαίνει περαιτέρω εμπόδια για την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής αγοράς. Με το ποσοστό των ύποπτων αγωγών να ξεπερνά το 10% είναι επίσης σαφές πως κοινοτικοί πόροι που έπρεπε να αξιοποιηθούν για πραγματικά πράσινες τεχνολογίες θα καταλήξουν να ενισχύσουν τα έργα ορυκτών καυσίμων. Με την ΕΕ ήδη να οπισθοχωρεί από τους φιλόδοξους στόχους που είχε θέσει στην Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, η ανοχή σε τέτοιες πρακτικές αναδεικνύει την απόκλιση μεταξύ ρητορικής και πράξεων.