τον υποστηρίξει μακροπρόθεσμα και χωρίς να επιβαρύνει το συνολικό ενεργειακό κόστος», ανέφερε. Το ερώτημα άρα δεν είναι αν «χωράει» άλλο ένα FSRU στις ενεργειακές υποδομές της χώρας, αλλά αν υπάρχει οικονομικά βιώσιμη και τεχνικά ώριμη δυνατότητα σύνδεσής του με το δίκτυο.
Σύμφωνα με την επικεφαλής του ΔΕΣΦΑ, περισσότερα του ενός FSRU απαιτούν σημαντικές πρόσθετες επενδύσεις σε δίκτυο, γεγονός που ενδέχεται να μειώσει την ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας έναντι άλλων σημείων εισόδου φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Επίσης, ο χρόνος υλοποίησης τέτοιων υποδομών δεν είναι μικρός. Η κατασκευή ενός FSRU μπορεί να ολοκληρωθεί σε δύο χρόνια, ωστόσο οι αγωγοί και οι συνοδευτικές υποδομές χρειάζονται ακόμη περισσότερα χρόνια αναλόγως της γεωμορφολογίας, της αδειοδοτικής διαδικασίας κλπ.Ετσι, ενώ το FSRU προβάλλεται συχνά ως μια «ευέλικτη» λύση, στην πραγματικότητα μεταφέρει την επενδυτική βαρύτητα από τη θαλάσσια εγκατάσταση στο χερσαίο δίκτυο. Αυτή η μετάθεση κόστους και πολυπλοκότητας πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τη ρυθμιστική αρχή, τους διαχειριστές και τους υποψήφιους επενδυτές.
Όλα αυτά αυξάνουν σημαντικά το συνολικό επενδυτικό κόστος και, σε συνθήκες έντονου ανταγωνισμού από άλλα κράτη όπως η Πολωνία, η Γερμανία και η Ιταλία, η οικονομική βιωσιμότητα ενός δεύτερου ή τρίτου FSRU καθίσταται αβέβαιη. Στην Ελλάδα FSRU σχεδιάζει η Διώρυγα Gas, του ομίλου MotorOil, κοντά στην Κόρινθο. Εγκριση από τη ΡΑΑΕΥ έχει λάβει το FSRU που σχεδιάζει η Elpedison στη Θεσσαλονίκη αλλά και η Mediterranean Gas στον Βόλο ενώ την εγκατάσταση δεύτερου FSRU στην Αλεξανδρούπολη εξετάζει η Gastrade.
Σχετικά με το LNG στο ελληνικό μείγμα η κυρία Γκάλι ανέφερε ότι από τις αρχές του 2025, η εικόνα άλλαξε και επέστρεψε γιατί αυξάνεται η ζήτηση, κυρίως λόγω της ηλεκτροπαραγωγής, η οποία παραμένει ισχυρή, καθώς η χώρα εξάγει ρεύμα προς τις γειτονικές βαλκανικές χώρες, αλλά και διότι ο Turk Stream έχει φυσικούς περιορισμούς χωρητικότητας, κάτι που σημαίνει ότι, όταν η ζήτηση ξεπερνά ένα επίπεδο, η μόνη διαθέσιμη εναλλακτική είναι το LNG.