την επίσημη ανακοίνωση του οργανισμού εντός των επόμενων ημερών, τα βλέμματα είναι στραμμένα στην Ουάσιγκτον, όπου η πολιτική “drill, baby, drill” του Προέδρου Τραμπ βρίσκεται σε κίνδυνο.
Όλο και περισσότεροι αναλυτές συμφωνούν πως ο OPEC+ δρομολογεί έναν νέο πετρελαϊκό πόλεμο εναντίον των Αμερικάνων παραγωγών, με στόχο να κερδίσει το μερίδιο της αγοράς που είχε απωλέσει τα προηγούμενα χρόνια. Όπως έγραψε πρόσφατα το energia.gr, ο Πρόεδρος Τραμπ είχε ζητήσει από το καρτέλ να μειώσουν τις τιμές του πετρελαίου με στόχο να προωθήσει την πολιτική του ατζέντα εντός και εκτός ΗΠΑ. Αυτό, όμως, έδωσε την ιδανική ευκαιρία ώστε τα μέλη του OPEC+ να πιέσουν την αμερικανική παραγωγή, η οποία συνιστά και τον πιο ισχυρό ανταγωνιστή τους. Με το Brent να κινείται λίγο πάνω από τα 64 δολάρια χθες, οι Αμερικάνοι παραγωγοί έχουν πλέον πέσει κάτω από το ψυχολογικό όριο των 65 δολαρίων, δηλαδή το κόστος των σχιστολιθικών πηγαδιών στη Λεκάνη Permian, η οποία κυριαρχεί στην αμερικανική παραγωγή.
Η εξέλιξη των τιμών του Brent την τρέχουσα εβδομάδα.
Η νέα πτώση των τιμών προκλήθηκε από τις εντεινόμενες φήμες ότι ο OPEC+ σχεδιάζει να άρει ταχύτερα τους περιορισμούς που είχε επιβάλει στην ημερήσια παραγωγή. Πιο συγκεκριμένα, η συνεδρίαση των οκτώ ισχυρότερων μελών του καρτέλ που θα πραγματοποιηθεί την 1η Ιουνίου θα κληθεί να εγκρίνει μία αύξηση 411.000 βαρελιών/ημέρα από τον Ιούλιο, αριθμός τριπλάσιος από αυτούς που είχαν ανακοινωθεί προηγουμένως. Η έγκριση του συγκεκριμένου μέτρου θεωρείται σχεδόν βέβαιη από τους περισσότερους ανθρώπους της αγοράς, με πολλούς να συγκλίνουν στην έναρξη ενός πολέμου τιμών.
Σύμφωνα με τους αναλυτές, η στάση του OPEC+ έχει διττό στόχο. Ο πρώτος, όπως εξηγήθηκε ανωτέρω, είναι η πίεση προς τους Αμερικάνους παραγωγούς. Με βάση τις πληροφορίες από τις ΗΠΑ, αρκετές μικρότερες επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν ήδη σοβαρά προβλήματα, με τους πετρελαϊκούς κολοσσούς Exxon και Chevron, να θεωρούνται οι μόνοι ασφαλείς επί του παρόντος. Με τις υφιστάμενες εξορύξεις στη Λεκάνη Permian να είναι λιγότερο αποδοτικές και τις νέες να έχουν υψηλότατο κόστος, η δραματική αποκλιμάκωση της αμερικανικής παραγωγής είναι όλο και πιο πιθανή.
Ο δεύτερος, όπως σχολιάζουν αρκετές πηγές εντός του καρτέλ, είναι η τιμωρία προς τα μέλη του OPEC+ που δεν σεβάστηκαν τους περιορισμούς που είχαν συμφωνηθεί, όπως το Ιράκ και το Καζακστάν. Και στις δύο χώρες καταγράφονται σημαντικές υπερβάσεις των ποσοστόσεων κατά χιλιάδες βαρέλια/ημέρα, με τους δύο ηγέτες του OPEC+, Σαουδική Αραβία και Ρωσία να είναι εξοργισμένοι στο παρασκήνιο. Αξίζει να σημειωθεί, πως τόσο στο Ιράκ, όσο και στο Καζακστάν, λειτουργούν κυρίως ξένες εταιρείες, ένας παράγοντας που έχει συμβάλει στη μη τήρηση των συμφωνηθέντων.
Με τον OPEC+ να έχει δείξει τις προθέσεις του, οι αγορές πλέον περιμένουν την αντίδραση της Ουάσιγκτον. Εκ πρώτης όψεως, ο Πρόεδρος Τραμπ έχει δηλώσει πως επιθυμεί να έχει άριστες σχέσεις με το Ριάντ, έχοντας πρόσφατα υπογράψει πολλές μεγάλες συμφωνίες, αλλά και τη Μόσχα, αδιαφορώντας ακόμα και για το ΝΑΤΟ. Εντούτοις, η αμερικανική πετρελαϊκή βιομηχανία αποτελεί τον πιο πιστό και διαχρονικό υποστηρικτή του Τραμπ, βοηθώντας τον καθόλη τη διάρκεια της περασμένης δεκαετίας. Η σημερινή εικόνα της αγοράς, όμως, έχει απογοητεύσει πολλούς “πετρελαιάδες”, με τις δηλώσεις δυσαρέσκειας να εντείνονται πίσω από τις κλειστές πόρτες.