Κάποιοι μάλιστα προέβλεπαν μια ευθεία στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ των δύο περιφερειακών υπερδυνάμεων της ανατολικής Μεσογείου. Αυτό που συνέβη, όμως, παρά τις σοβαρές τριβές, που έφθασαν στον βομβαρδισμό από την ισραηλινή αεροπορία βάσεων που η Τουρκία σκόπευε να χρησιμοποιήσει προς όφελός της στο συριακό έδαφος, αλλά και σε αερομαχίες ισραηλινών και τουρκικών αεροσκαφών, είναι μια παρασκηνιακή διαδικασία διαμερισμού της επιρροής στη νέα Συρία.
Η κάθε πλευρά επιδιώκει τα μέγιστα κέρδη επί του συριακού “πτώματος”, που κατά τα φαινόμενα θα αποτελείται από 3,5 συνιστώντα μέρη – το φιλοτουρκικό τζιχαντιστικό, με τις μεγαλύτερες πόλεις, το ισραηλινό και των συνεργατών τους Δρούζων, στον νότο, των Κούρδων και κάποιων φιλοδυτικών Αράβων στην ανατολή, και μια ντε φάκτο μερική αυτονομία των Αλαουιτών στα δυτικά. Η τελευταία, ως παραχώρηση στην ανάγκη διεθνούς αναγνώρισης του νέου καθεστώτος, που ενδύθηκε κοστούμι, έστω και αν το στενεύει. Σε κάθε περίπτωση, η συνάντηση Τραμπ-Αλ Σαράα (πρώην Αλ Τζολάνι), επισφραγίζει αυτήν τη νέα πραγματικότητα. Επαναλαμβάνουμε ότι πρόκειται για έναν τουρκικό θρίαμβο.
Και δυστυχώς, δεν είναι ο μοναδικός, εσχάτως. Γιατί αν θέλουμε να δούμε, χωρίς ευσεβοποθισμούς, την αλήθεια κατάματα, η τακτική Ερντογάν αποδίδει άφθονους καρπούς. Το βλέπουμε χαρακτηριστικά στην περίπτωση του ρωσο-ουκρανικού πολέμου. Επί πάνω από τρία χρόνια παίζει το δικό του παιχνίδι, αδιαφορώντας για τις δυτικές πιέσεις και νουθεσίες. Συνεργάζεται στενά με την ουκρανική αμυντική βιομηχανία, στηρίζει ανοιχτά την ταταρική διεκδίκηση της Κριμαίας, αναφωνεί στο Κίεβο Слава Україні και την ίδια ώρα ζητάει να εισέλθει στους BRICS, κρατάει τους S-400, ολοκληρώνει τον πυρηνικό σταθμό στο Ακούγιου και μιλάει απευθείας με τον Πούτιν. Και σήμερα εμφανίζεται ως ο μέγας διαμεσολαβητής, που τον εμπιστεύονται όλοι, δυτικοί και ανατολικοί, εκθειάζοντας τις φιλειρηνικές του πρωτοβουλίες.
(η συνέχεια στο slpress.gr)
*Ο Σωτήριος Δημόπουλος είναι απόφοιτος της Σχολής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου του Κιέβου και Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου με θέμα διατριβής: “Το εθνικό ζήτημα της ΕΣΣΔ κατά τον Μεσοπόλεμο - το παράδειγμα των Ελλήνων της Αζοφικής”. Έχει δημοσιεύσει το βιβλίο “Διάλογος για την ιστορία και το εθνικό ζήτημα”, ενώ έχει μεταφράσει το βιβλίο του Νικολάι Μπερντιάεφ “Το νόημα της Ιστορίας”.