Η ιδέα της Γερμανίας ως έθνους είναι, εν τούτοις, πολύ παλαιότερη και ανάγεται τουλάχιστον στην εποχή του Ρωμαίου ιστορικού Τάκιτου, ο οποίος σημείωνε ότι η μεγαλύτερη αδυναμία των Γερμανών ήταν η ροπή προς τη μέθη.
Οι Γερμανοί λεηλατούσαν την Ευρώπη και έπρεπε να τελούν υπό τον έλεγχο των Ρωμαίων. Ίσως το πρώτο σημάδι της βαρβαρότητάς τους εμφανίστηκε στη Μάχη του Τευτοβούργιου Δρυμού, το 9 μ.Χ., όταν τρεις ρωμαϊκές λεγεώνες ισοπεδώθηκαν από τον Αρμίνιο, Γερμανό υπήκοο της Ρώμης ο οποίος εκπαιδεύτηκε στρατιωτικά και δούλεψε υπό τις διαταγές του Ρωμαίου στρατηγού Βάρου. Εν τούτοις, ο πρώτος αποδείχτηκε προδότης και απατεώνας. Σήμερα θεωρείται ήρωας, γι’ αυτό και πολλοί Γερμανοί παίρνουν το όνομα Άρμιν.
Αν προσθέσει κανείς ότι οι Γότθοι και οι Βάνδαλοι, οι οποίοι κατάφεραν σχεδόν μόνοι τους να καταστρέψουν το δυτικό πολιτισμό, παρατηρεί πόσο καταστροφικοί έχουν υπάρξει οι Γερμανοί. Έχουμε επίσης τη γοητευτική συμπεριφορά τους στον τελευταίο πόλεμο, όταν σφαγίασαν, μεταξύ άλλων, εκατομμύρια Ρώσων, Ελλήνων και Γιουγκοσλάβων. Η Γερμανία έχει ξεπεράσει την Τουρκία σε όρους διαπραχθεισών γενοκτονιών. Φυσικά, όπως όλοι οι νταήδες, η Γερμανία εκφοβίστηκε και έμαθε να συμπεριφέρεται συνετά, μετατρεπόμενη σε εργαλείο της αντισοβιετικής/αντιρωσικής Αμερικής, εξ ου και ο επανεξοπλισμός της, αν και με σφιχτό λουρί.
Της προσφέρθηκε μια πολύ ευνοϊκή ισοτιμία συναλλάγματος, η οποία φυσικά κράτησε τους Δυτικούς Γερμανούς ικανοποιημένους. Και μόνο τους Δυτικούς, γιατί η Δύση αρνήθηκε να ικανοποιήσει το αίτημα της Μόσχας για μια ουδέτερη και ενιαία Γερμανία. Εκεί εντοπίζονται και οι απαρχές του Ψυχρού Πολέμου, προς τέρψη των μεγαλομετόχων και των εξοπλιστικών βιομηχανιών, οι οποίοι μετέτρεψαν το ΝΑΤΟ σε μια επιθετική επιχειρηματική οργάνωση, τουλάχιστον μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Όταν ενημερώθηκαν για την ύπαρξη στρατοπέδων εξόντωσης, οι περισσότεροι Γερμανοί ισχυρίστηκαν ότι δεν είχαν ιδέα, προσποιούμενοι τους σοκαρισμένους. Έκτοτε, περνούν τον περισσότερο χρόνο τους, ξεπερνώντας το παρελθόν, αγαπώντας το Ισραήλ και ό,τι είναι καλό. Μικρή σημασία έχει ότι το Εβραϊκό Κράτος έχει καταντήσει να πραγματοποιεί βίαιη εθνοκάθαρση. Θα μπορούσε κανείς επίσης να ρωτήσει, αρκούντως υποτιμητικά, αν μια φυσική ροπή προς τη γενοκτονία συνδέει τις δύο χώρες, με τον ίδιο τρόπο που η Γερμανία βοήθησε τους Οθωμανούς στο Μεγάλο Πόλεμο και νωρίτερα, γνωρίζοντας καλά για τη γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει.
(η συνέχεια στο slpress.gr)
*Ο William Mallinson είναι καθηγητής Πολιτικών Ιδεών και Θεσμών στο Πανεπιστήμιο “Γουλιέλμος Μαρκόνι”, μέλος της συντακτικής επιτροπής του Journal of Balkan and Near Eastern Studies και πρώην Βρετανός διπλωμάτης. Διδακτορικό από το Τμήμα Διεθνούς Ιστορίας του London School of Economics. Έχει εργαστεί ως European Public Affairs Manager στα κεντρικά της ITT στις Βρυξέλλες. Έχει εντρυφήσει στις ελληνοβρετανικές διπλωματικές σχέσεις. Είναι συγγραφέας 13 βιβλίων, αρκετά για τις σχέσεις Ελλάδας-Κύπρου-Βρετανίας. Το πιο πρόσφατο έργο του είναι το Guicciardini, Geopolitics and Geohistory: Understanding Inter-State Relations.