Κι ο πάντοτε διαχρονικός Κωνσταντίνος Καβάφης. Όλοι διατηρούν το γονίδιο των αρχαίων Ελλήνων μ’ έφεση προς την ποίηση που επιβιώνει στην καθημερινή ζωή του λαού μας που μιλάει με ρίμες και ποιητικές φράσεις. «Που πας κυρά μου, τέτοια μέρα;» λέει ο ταξιτζής σε φουριόζα πελάτισσα.
Υπ’ αυτή την έννοια , η σημερινή ημέρα είναι κι Ελληνική, χωρίς να υποτιμάται η ποιητική των μεγάλων εθνών: Ιταλών, Άγγλων (Σαίξπηρ), Γάλλων, Γερμανών και τελευταίως των Αμερικανών ( Έζρα Πάουντ).
Ποίηση υπάρχει όπου άνθρωποι προσεύχονται, εμπνέονται απ’ την ομορφιά της φύσης, θέλουν να εκφράσουν τα πάθη τους ή ατενίζουν το αιώνιο Σύμπαν. Κάποτε διαπαιδαγωγούν το σύγχρονο άτομο, όπως: «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις /όσο μπορείς μην την εξευτελίζεις»(*)
(*) ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ. Κ. Π. Καβάφης 1913