Όπως εξηγεί η Wall Street Journal, η κυβερνήτης της Νέας Υόρκης, Kathy Hochul υπέγραψε πρόσφατα έναν νόμο που απαιτεί από τους παραγωγούς ορυκτών καυσίμων να καταβάλουν 75 δισεκατομμύρια δολάρια για να βοηθήσουν δήθεν την πολιτεία να προσαρμοστεί στην κλιματική αλλαγή. «Αυτή η νομοθεσία-ορόσημο μεταφέρει το κόστος της προσαρμογής στο κλίμα από τους καθημερινούς πολίτες της Νέας Υόρκης στις εταιρείες ορυκτών καυσίμων που ευθύνονται περισσότερο για τη ρύπανση», δήλωσε το γραφείο της Hochul.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι γραφειοκράτες θα επιμερίσουν την ευθύνη για την κλιματική αλλαγή μεταξύ περίπου τριών δωδεκάδων εταιρειών που έχουν πουλήσει ορυκτά καύσιμα στην πολιτεία με βάση τις παγκόσμιες εκπομπές CO2 από το 2000 έως το 2018. Φυσικά, οι περισσότερες εκπομπές ορυκτών καυσίμων προέρχονται από την καύση τους -μια αναγκαιότητα της σύγχρονης ζωής- και όχι από την παραγωγή τους.
Η πολιτεία σχεδιάζει να τιμωρήσει τους παραγωγούς ορυκτών καυσίμων με ένα συνδυασμένο ποσό ύψους 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως για τα επόμενα 25 χρόνια για τη συνεισφορά τους στο κλίμα που θα καθοριστεί. Ο νόμος λέει ότι τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να πληρώσουν για «αναβαθμίσεις σε δρόμους, γέφυρες, μετρό και συστήματα μεταφορών», «προγράμματα προληπτικής υγειονομικής περίθαλψης», «αναβάθμιση τμημάτων του ηλεκτρικού δικτύου» και «βελτίωση των κλιματικών συνθηκών και της ενεργειακής απόδοσης» σε κτίρια. Η αναβάθμιση του αποχετευτικού συστήματος της Νέας Υόρκης για την «αντιμετώπιση των τακτικά εμφανιζόμενων μεγάλων βροχοπτώσεων εκτιμάται ότι θα κοστίσει περίπου 100 δισεκατομμύρια δολάρια», σημειώνει ο νόμος. Οι εργολάβοι του έργου θα πρέπει να πληρώνουν υψηλότερους μισθούς με βάση τις κλαδικές συμβάσεις.
Η κλιματική αλλαγή είναι απλώς μια δικαιολογία για να αναγκάσουν άλλους να πληρώσουν για την αναβάθμιση των υποδομών που οι πολιτικοί της Νέας Υόρκης δεν έχουν καταφέρει να συντηρήσουν, επειδή εκτρέπουν τόσα πολλά χρήματα σε κοινωνικές παροχές και σε παχυλούς μισθούς και επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων. Τώρα η Hochul προσπαθεί να βρει έσοδα επειδή ο έλεγχος της Ουάσιγκτον από τους Ρεπουμπλικάνους πιθανότατα θα σημαίνει χαμηλότερες ομοσπονδιακές χρηματοδοτήσεις προς τις πολιτείες. Δεδομένου ότι οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης έχουν κουραστεί από τους φόρους που ήδη πληρώνουν, ψάχνει αλλού για χρήματα.
Όπως εξηγεί ο Doug Sheridan, Διευθυντής και Ιδρυτής της EnergyPoint Research στο Τέξας, οι τεράστιες δαπάνες για την ενεργειακή μετάβαση που σχεδίασαν οι φανατικοί πολιτικοί αποτυγχάνουν. Έτσι, το Σχέδιο Β τους είναι να αφαιμάξουν τις εταιρείες που παράγουν -και όχι τις εταιρείες και τα άτομα που καίνε- τα ορυκτά καύσιμα.
Επίσης, ο στόχος είναι η εκβιαστική αποζημίωση από τη βιομηχανία - ακολουθούμενη από την καταστροφή της. Έτσι, οι εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου πρέπει να προσέχουν ιδιαίτερα τι παραδέχονται. Αυτοί οι πολιτικοί δεν είναι καλοπροαίρετοι παράγοντες που θα ανταμείψουν τον πηγαίο συντροφισμό τους. Ακριβώς το αντίθετο. Στην πραγματικότητα, αναρωτιέται αν η τάση ορισμένων στελεχών του κλάδου πετρελαίου και φυσικού αερίου να «συμφωνούν» με πολιτικές που αποδίδουν στη βιομηχανία υπερβολική ευθύνη για την κλιματική αλλαγή -με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να αποτελέσει κάποιου είδους προπέτασμα κατά ενεργειών όπως αυτή- θα μπορούσε να γυρίσει μπούμερανγκ αν αυτές οι υποθέσεις φτάσουν στο δικαστήριο.
Τέλος, εάν οι εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου πρέπει να τιμωρούνται για τη νόμιμη πώληση των προϊόντων τους, πώς είναι δυνατόν οι καλοθελητές πολιτικοί στη Νέα Υόρκη να έχουν επιτρέψει την πώληση και την κατανάλωση των ίδιων αυτών προϊόντων - και να συνεχίσουν να το κάνουν;