Αρκεί να περιοδεύσει κανείς την ακτή της Πειραικής, για να δεί τις θαλάσσιες προσβάσεις προς τον λιμένα του Πειραιώς άδειες.
Εκεί που μέχρι πριν έναν ακόμη μήνα τα πλοία και κυρίως τα μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων και τα Ro-Ro «συνωστίζονταν» σε σειρά για να μπούν να ξεφορτώσουν, τώρα βλέπει κανείς «επίπεδο» ειρηνικό ορίζοντα. Δεν υπάρχει ούτε ένα πλοίο. Αυτό σημαίνει ότι φορτία δεν ξεφορτώνονται στο λιμάνι, η εφοδιαστική αλυσίδα δεν τροφοδοτείται, οι οδικές και σιδηροδρομικές μεταφορές αδρανούν. Ένας ολόκληρος κόσμος που ζει από την συνέχιση των θαλασσίων μεταφορών στην ξηρά, έχει καταδικασθεί σε απραξία. Και ακολουθεί το δεύτερο κύμα επιπτώσεων.
Έλλειψις φορτίων ή ακόμη και καθυστέρησις παραδόσεων σημαίνει μία αλυσιδωτή αντίδραση, που θα φθάσει μέχρι τα ράφια των καταστημάτων και τις τσέπες των καταναλωτών. Οι επιχειρήσεις, όμως, ήδη βλέπουν το κόστος του χρήματος να αυξάνεται. Καθυστερήσεις παραδόσεων σημαίνει και καθυστερήσεις πληρωμών. Σημαίνει επέκτασις του χρόνου για τον οποίο μένουν δεσμευμένες πιστώσεις, οι οποίες είναι, ως επί το πλείστον, βραχυπρόθεσμοι τραπεζικοί δανεισμοί. Οδεύουμε, δηλαδή, προς την κατεύθυνση μίας νέας οικονομικής κρίσεως.
Επιπροσθέτως, η Ελλάς έχει εξελιχθεί στον κόμβο μεταφορτώσεως προιόντων προερχομένων από την Κίνα, με προορισμό όλες τις ευρωπαικές χώρες. Και, πλέον, η γραμμή αυτή έχει διαταραχθεί.
Όλα αυτά τα κινέζικα προιόντα έρχονταν μέσω Σουέζ.
Προ αυτής της καταστάσεως, η Ευρώπη, η οποία θα υποστεί τις συνέπειες του ιδιοτύπου θαλασσίου ανταρτοπολέμου που έχουν εξαπολύσει οι Χούθι, σε δεύτερη φάση, μετά την Ελλάδα, αδρανεί και προσπαθεί να αποφασίσει τι θα κάνει. Είναι αυτή μια ακόμη απόδειξις της ανεπαρκείας και των αδυναμιών των ευρωπαικών θεσμών και οργάνων. Το σχέδιο ευρωπαικής αποστολής που θα προστατεύει την ναυσιπλοία στην Ερυθρά Θάλασσα ακόμη συζητείται και, καλώς εχόντων των πραγμάτων, οριστική απόφασις θα ληφθεί από την Σύνοδο των αρμοδίων υπουργών της 19ης Φεβρουαρίου. Οι ίδιοι υπουργοί είχαν συνεδριάσει και προχθές, αλλά εκεί έκαναν μόνον προεργασία. Η Σύνοδος ήταν «άτυπη» και αποφάσεις δεν μπορούσαν να ληφθούν! Έτσι, οι υπουργοί περιορίσθηκαν σε διατύπωση ευχολογίων και σε αστειάκιaα ως προς το εάν το όνομα της ναυτικής επιχειρήσεως που θα αναληφθεί θα είναι «Ασπίς» ή «Ασπίδες». Εν τέλει, επελέγη το «Ασπίδες»… Εκεί, όμως, ετελείωσε η ευρωπαική συζήτησις. Ασφαλώς και δεν αποτελούν αυτές οι μεθοδολογίες υπόδειγμα σοβαρότητος. Όμως, σε αυτό το περιβάλλον καλούμεθα να αναλάβουμε την διοίκηση μιάς ναυτικής αποστολής η οποία θα διεξαχθεί σε μίαν εξαιρετικώς επικίνδυνη θαλάσσια περιοχή του πλανήτου. Η Ευρωπαική Ένωσις είχε διεξαγάγει και άλλη ναυτική επιχείρηση προστασίας της ναυσιπλοίας το 2009. Τα δεδομένα, όμως, ήσαν τότε πολύ διαφορετικά. Αναφερόμαστε στην επιχείρηση Αταλάντα για την αντιμετώπιση της πειρατείας στην θάλασσα ανοικτά της Σομαλίας και στο Κέρας της Αφρικής. Επρόκειτο για προστασία εμπορικών πλοίων σε μίαν ευρεία θαλασσία περιοχή, όπου η απειλή προερχόταν από επιθέσεις ενόπλων ομάδων που επέβαιναν ταχυπλόων σκαφών και κατελάμβαναν τα εμπορικά πλοία, προκειμένου να ζητήσουν λύτρα για την απελευθέρωσή τους.
Τώρα το θέατρο της επιχειρήσεως είναι μια κλειστή θάλασσα, η Ερυθρά. Η απειλή προέρχεται από πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροχήματα. Αυτά θα πρέπει να εντοπισθούν στον αέρα και να αναχαιτισθούν σε πολύ περιορισμένο χρόνο. Οι δυσκολίες είναι γεωμετρικώς υπέρτερες και η αλήθεια είναι ότι κανένα ευρωπαικό ναυτικό δεν έχει πείρα τέτοιων εμπλοκών. Κατά τούτο, το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό ευρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση, δεδομένου ότι επιχειρεί σε μια κλειστή θάλασσα, το Αιγαίο, και εκπαιδεύεται για την αντιμετώπιση απειλών από ναυτικά βλήματα και εσχάτως και μη επανδρωμένα. Παρ’ ότι, δε, τα οπλικά συστήματα των πλοίων μας δεν είναι και η τελευταία λέξις της τεχνολογίας, είναι αξιόπιστα, τα δε πληρώματα έχουν αποδειχθεί ιδιαιτέρως υψηλού επιπέδου. Από την άλλη πλευρά, στην ίδια κλειστή θάλασσα επιχειρούν ήδη πολεμικά πλοία των ΗΠΑ και της Βρετανίας, στο πλαίσιο της νατοικής επιχειρήσεως «Φρουρός Ευημερίας». Θα απαιτηθεί, ως εκ τούτου, η διαμόρφωσις διαδικασιών συντονισμένης δράσεως των δύο ναυτικών ομάδων. Σημειώνουμε, όμως, ότι οι ΗΠΑ και η Βρετανία, δύο χώρες που το εμπόριό τους κινείται κυρίως στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό, δεν έχουν, δηλαδή, στο Σουέζ τα ζωτικά συμφέροντα που έχει η Ευρώπη, επέδειξαν άμεσα αντανακλαστικά και ανέλαβαν σε ολίγες μόνον ημέρες μίαν επιχείρηση αντιμετωπίσεως των Χούθι. Μάλιστα, δεν περιορίζονται στην αμυντική δράση, όπως προγραμματίζεται για την ευρωπαική αποστολή. Αλλά προσβάλλουν και θέσεις των Χούθι στο έδαφος της Υεμένης.
Προσοχή στο σημείο αυτό. Οι προσβολές αυτές δεν συνιστούν απειλή κατά της Υεμένης. Οι Χούθι δεν κυβερνούν την χώρα. Είναι μία ομάς αυτονομιστών, που ελέγχουν μέρος του εδάφους της και μέχρι στιγμής η Κυβέρνησις της χώρας δεν έχει κατορθώσει να τους καταβάλει. Η Υεμένη σχεδόν από την ημέρα που διαμορφώθηκε ως κράτος ευρίσκεται σε διαρκή εμφύλιο πόλεμο. Οι άνθρωποι, δηλαδή, είναι εμπειροπόλεμοι και «μπαρουτοκαπνισμένοι». Για αυτό και δεν είχαν κανέναν δισταγμό να επιχειρήσουν να «κλείσουν» την Ερυθρά, συμπαριστάμενοι στην Χαμάς. Για αυτό και δεν είναι εύκολο να αντιμετωπισθούν. Άλλως τε, πέρα από την θρησκευτική μοιρολατρία που τους χαρακτηρίζει, δεν έχουν και τίποτε να χάσουν. Πολεμούν από τότε που θυμούνται τον κόσμο. Και δεν προτίθενται να σταματήσουν…