Λίγες ώρες πλέον απέμειναν για την πραγματοποίηση της πολυαναμενόμενης επισκέψεως του Τούρκου Προέδρου στην Αθήνα. Και ενώ όλοι συμφωνούν ότι η ενάρξη ενός διαύλου επικοινωνίας με την γείτονα είναι καθόλα ευπρόσδεκτη, υπάρχουν κρίσιμα ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα. Κατά πρώτον με ποιους όρους θα γίνει αυτός ο διάλογος όταν η Τουρκία συνεχίζει να εγείρει θέματα που θεωρούνται «κόκκινες γραμμές» από την ελληνική πλευρά και κατά δεύτερον ποιός τελικά θα βγει κερδισμένος από αυτή την συνάντηση, διότι το «καζάν-καζάν» (win-win) του Ερντογάν προφανώς και δεν πείθει ούτε τον πλέον αφελή. Όσον αφορά το πρώτο, η Άγκυρα δεν έχει κρύψει

 

επ ουδενί τις προθέσεις της. Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είπε ενώπιον των βουλευτών του  κόμματος του την περασμένη εβδομάδα: «Διαφωνίες είχαμε χθες και θα τις έχουμε και σήμερα. Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να βρούμε κοινό έδαφος ως δύο χώρες που μοιράζονται το ίδιο κλίμα και την ίδια θάλασσα. Υπάρχουν πολλά θέματα που όπου μπορούμε να βελτιώσουμε τη συνεργασία μας. Ελπίζω ότι το ταξίδι μας θα οδηγήσει στο άνοιγμα μιας νέας σελίδας για τις χώρες μας». O Ερντογάν πάντρεψε με λίγα λόγια την «νέα σελίδα» στις σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας με το «μοίρασμα» του Αιγαίου, το οποίο και συνόδευσε με μια νόταμ που διχοτομεί πράγματι το Αιγαίο από τον Βορρά στον Νότο με πρόσχημα την διεξαγωγή ασκήσεων «έρευνας και διάσωσης και προστασίας του περιβάλλοντος»! Παραβιάζοντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος, καθώς η νόταμ βρίσκεται εντός του FIR Αθηνών και η αρμοδιότητα για την έκδοσή της ανήκει αποκλειστικά στο Κέντρο Συντονισμού 'Ερευνας και Διάσωσης του Πειραιά.

Και δεν είναι μόνο η «θάλασσα» της καρδιάς του Ερντογάν, ο Τούρκος ΥΠΕΞ προ δύο εβδομάδων έγειρε και πάλι θέμα τουρκικής μειονότητος στην Δυτική Θράκη, προσθέτοντας και τα Δωδεκάνησα. «Η κατάσταση της τουρκικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη και των συμπατριωτών μας που ζουν στα Δωδεκάνησα είναι ένα από τα θέματα που θέτουμε ως προτεραιότητα. Παρακολουθούμε στενά την προστασία των δικαιωμάτων των συμπατριωτών μας σε τομείς όπως η εκπαίδευση, οι θρησκευτικές ελευθερίες και η διαχείριση των ιδρυμάτων, τα οποία κατοχυρώνονται από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης και τις διεθνείς συμβάσεις», ανέφερε ο Φιντάν σε ομιλία ενώπιον της τουρκικής εθνοσυνελεύσεως, την ώρα που ολοκληρώνονταν τα γυρίσματα της ταινίας για τον «Ντενκτάς» της Θράκης Αχμετ Σαδίκ, τον οποίο οι Τούρκοι αποκαλούν «Αρχηγό των Τούρκων της Δυτικής Θράκης» και του αποδίδουν φόρο τιμής σχεδόν 30 χρόνια από τον θάνατό του.

Επιμένουν στην διχοτόμηση

Αποκαλυπτικός ήταν ο Φιντάν και όσον αφορά το Κυπριακό, επιμένοντας όχι μόνο στην λύση των δύο κρατών αλλά καλώντας και στην αναγνώριση του ψευδοκράτους από την διεθνή κοινότητα. «Το κλειδί για μια δίκαιη, διαρκή και βιώσιμη διευθέτηση του ζητήματος με βάση τις πραγματικότητες στο νησί είναι η αναγνώριση της κυρίαρχης ισότητας και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος του τουρκοκυπριακού λαού, που αποτελούν εγγενή δικαιώματά του. Αν υπάρξει διαπραγμάτευση, αυτή δεν θα γίνει μεταξύ δύο κοινοτήτων αλλά μεταξύ δύο κρατών και το status των δύο πλευρών θα εξισωθεί πριν καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων», κατέστησε σαφές ο ίδιος και συνέχισε: «Σε αυτό το πλαίσιο, η έκκληση για αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου επαναλήφθηκε στην ομιλία του προέδρου στην 78η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών». Είναι ενδεικτικό ότι στα μέσα Νοεμβρίου το Αζερμπαϊτζάν αναγνώρισε το ψευδοκράτος σε μια φιέστα που πραγματοποιήθηκε στην κατεχόμενη Λευκωσία υπό τον τίτλο «τρία κράτη, ένα έθνος». Ο Ταχίρ Μπουντάγκοφ του Νέου Κόμματος του Αζερμπαϊτζάν υπεστήριξε ότι τα Κατεχόμενα πήραν την θέση τους ως μέλους παρατηρητή στον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών (TDT) με την στήριξη του Μπακού και της Άγκυρας και τόνισε ότι θα καταβάλουν τις απαραίτητες προσπάθειες για να αυξήσουν την αναγνώριση.

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Ποιος ωφελείται από την «πολυαναμενόμενη» συνάντηση; Η Ελλάς, που αυτοπροβάλλεται ως «ήρεμη δύναμη», χωρίς ωστόσο να διεκδικεί ούτε τα αυτονόητα ή η Τουρκία που δεν περνά και τις καλύτερες ημέρες στις σχέσεις της με την Δύση και μέσω της Αθήνας κάπως εξευμενίζει το δυτικό ακροατήριο-την συνάντηση έσπευσαν να χαιρετήσουν οι ΗΠΑ αλλά και το Βερολίνο; Και ποιός μπορεί να εμπιστευτεί έναν συνομιλητή, που δεν φημίζεται για την αξιοπιστία του; Αλλάζει συμμαχίες κατά το δοκούν, με μοναδικό γνώμονα τα συμφέροντά του και τις εκάστοτε συγκυρίες; Και κάτι τελευταίο: Τί θα συμβεί αν ο Τούρκος Πρόεδρος εκφράσει τις...ανησυχίες του και δημοσίως, όπως έπραξε και στο Βερολίνο ενώπιον του Γερμανού Καγκελαρίου, αποδίδοντας την φιλοισραηλινή στάση της Γερμανίας στις ενοχές της για το Ολοκαύτωμα; Τροφή για σκέψη...