Από την ημέρα που αποφασίστηκε να αναλάβουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (UAE) την οργάνωση του τρέχοντος γύρου διαπραγματεύσεων για το Κλίμα (γνωστού ως COP28) και να οριστεί το Ντουμπάϊ η έδρα της διεθνούς αυτής σύναξης, ξεκίνησε μια ακατάσχετη φλυαρία για τον δήθεν ύποπτο ρόλο των πετρελαϊκών εταιρειών στην παγκόσμιο προσπάθεια για την ενεργειακή μετάβαση. Με τους ανησυχούντες αρθρογράφους και αναλυτές να αδιαφορούν για την ουσία του θέματος, που δεν είναι άλλη από τον στόχο για την μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου (με πλέον σοβαρό το CO2)

και να επικεντρώνονται στο γεγονός ότι ο πρόεδρος του COP28, είναι συγχρόνως και ο CEO μιας εκ των μεγαλύτερων πετρελαϊκών εταιρειών του κόσμου, της Abu Dhabi National Oil Company (ADNOC)

Με καθημερινή παραγωγή που ξεπερνά τα 3,6 εκατ. βαρέλια πετρελαίου την ημέρα, και τρέχον επενδυτικό πρόγραμμα $15 δισεκ. μέχρι το 2030 για έργα παραγωγής καθαρής ενέργειας και δέσμευσης και αποθήκευσης CO2, τα ΗΑΕ, μέσω της ADNOC και με επίκεντρο το Άμπου Νταμπι, είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος πετρέλαιο -εξαγωγέας του κόσμου (μετά την Σ.Αραβία, την Ρωσία και το Ιράκ) και από τα πλέον παλαιά μέλη του OPEC. Εδώ και χρόνια τα ΗΑΕ αποτελούν σοβαρό παίκτη σε παγκόσμιο επίπεδο στη προώθηση των ΑΠΕ, μέσω της κρατικής εταιρείας τους, της Masdar, με επενδύσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων σε μεγάλα projects σε όλο τον κόσμο.

Με την κριτική κατά του Σουλτάν Αλ Ζαμπέρ, που είναι ο ηγέτης του UAE και συγχρόνως προΐσταται της ADNOC, να συνεχίζεται ακατάπαυστα από τα Δυτικά ΜΜΕ μέχρι τις παραμονές της συνάντησης, αυτός υποχρεώθηκε, με απανωτές δηλώσεις και συνεντεύξεις, να αμυνθεί δημοσίως των θέσεών του, σε μια εμφανή προσπάθεια να διασώσει το κύρος της οργάνωσης αλλά και το δικό του, ως οικοδεσπότης. Πολύ εύλογα αναρωτήθηκε, πώς είναι δυνατό να πιστεύει κάποιος ότι τα ΗΑΕ επεδίωξαν να αναλάβουν την οργάνωση αυτής της τεράστιας συνάντησης, με την συμμετοχή 200 κρατών υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών και 70.000 επισκέπτες, μόνο και μόνο για να προωθήσουν τα συμφέροντα τους στην πετρέλαιο-παραγωγή και στις ΑΠΕ.

Με τα ΗΑΕ να θεωρούνται από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου και τις ADNOC και Masdar να είναι καθιερωμένες εταιρείες στον τομέα τους, με δισεκατομμύρια δολάρια σε έσοδα και επενδύσεις κάθε χρόνο, «είναι πραγματικά παράλογο να υποστηρίζεται από τα ΜΜΕ ότι εγώ προσωπικά και τα ΗΑΕ αποβλέπουν στο COP28 και την όλη οργάνωσή του, κατά τους τελευταίους 18 μήνες, ως πηγή πλουτισμού και άσκησης επιρροής», δήλωσε με έμφαση ο Σουλτάν Αλ Ζαμπέρ λίγο από πριν την τελετή έναρξης του COP28.

«Αναπόφευκτα καθ´ολη την διάρκεια της προπαρασκευαστικής περιόδου είχα επαφές και διαβουλεύσεις με μεγάλες ενεργειακές εταιρείες, οργανισμούς και κυβέρνησες σε όλο τον κόσμο, όπου βασικό σημείο συζήτησης και αναφοράς ήταν η απαιτούμενη προσπάθεια και δραστηριότητες για την επίτευξη του στόχου περιορισμού της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη στον 1,5 βαθμό Κελσίου», συμπλήρωσε ο CEO της ADNOC και προεδρεύων του COP28.

Η σύγχυση που επικρατεί στα μυαλά ορισμένων αναλυτών- διαμορφωτών της κοινής γνώμης καθώς και δημοσιογράφων, έγκειται στο γεγονός της πλημμελούς γνώσης που διαθέτουν για τον κρίσιμο ρόλο των πετρελαϊκών εταιρειών στην προσπάθεια ελέγχου και περιορισμών των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Με ένα ποσοστό συμμετοχής 15% στις παγκόσμιες εκπομπές GHGE, σύμφωνα με πρόσφατη Έκθεση του ΙΕΑ (εδώ) να προέρχονται από την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, οι πετρελαϊκές έχουν κάθε συμφέρον να θέλουν να μειώσουν το ανθρακικό τους αποτύπωμα. Και αυτό το πράττουν μέσω πολυδάπανων και μακροχρόνιων προγραμμάτων παραγωγής καθαρής ενέργειας, μέσω της εφαρμογής τεχνολογιών CCUS στην παραγωγική διαδικασία και μέσω του εξηλεκτρισμού πολλών διεργασιών τους, με στόχο την μείωση κατά 60% του επιπέδου των εκπομπών τους μέχρι το 2030.  

Όμως εάν εξετάσουμε γενικότερα το όλο θέμα των εκπομπών και της κλιματικής αλλαγής θα δούμε ότι οι πετρελαϊκές εταιρείες διαθέτουν τεράστια εμπειρία, γνώση, τεχνολογία και τα απαραίτητα κεφάλαια και πρόσβαση σε αυτά, έτσι που να έχουν την δυνατότητα να κάνουν πράξη τους πολύ φιλόδοξους σχεδιασμούς για μείωση των εκπομπών και συνεπακόλουθα τον έλεγχο της ανόδου της θερμοκρασίας του πλανήτη. Υπό αυτή την έννοια το να κατηγορούμε συλλήβδην τον πετρελαϊκό κλάδο για την κλιματική αλλαγή, χωρίς να λαμβάνουμε υπ´οψη την τεράστια συμβολή του στην αντιμετώπιση του φαινομένου, δείχνει άγνοια των πραγματικών δεδομένων και προπαντώς αδιαφορία για την διαμόρφωση μιας αποτελεσματικής στρατηγικής. Μια τέτοια προσέγγιση αναπόφευκτα οδηγεί σε παρεξηγήσεις και παράδοξα όπως αυτό του COP 28.