μέσ’ το λιοπύρι. Ο Αθηναίος αφίππευσε ενώ ο αγωγιάτης προστατεύθηκε από τον ήλιο, στη σκιά του γαϊδάρου, οπότε ο πελάτης διεμαρτυρήθη:
-Η σκιά του γαϊδάρου μου ανήκει, είπε, και συμπλήρωσε – άφησε εμένα να σκιασθώ…
Ο αγωγιάτης απήντησε ότι χωρίς τον γάιδαρο δεν θα υπήρχε σκιά. Αρα του ανήκει κι αυτή αφού παρέλειψε να την ενοικιάσει!
Στο σημείο αυτό ο Δημοσθένης διάκοψε την διήγηση της ιστορίας του κι έμεινε σιωπηλός.
-Και τι απέγινε; ρώτησαν οι ενδιαφερθέντες Αθηναίοι πολίτες τον Δημοσθένη στην Πνύκα, ο οποίος τους επέκρινε που ενδιαφέρονται περισσότερο για την σκιά του γαϊδάρου (*) κι όχι για τον Φίλιππο βασιλιά της Μακεδονίας που απειλεί τις ελευθερίες τους.
Την ιστορία αυτή που νομίζω ότι αποθανάτισε ο Πλούταρχος, θυμήθηκα εξ αιτίας της υποθέσεως των γλυπτών του Παρθενώνος, που απασχολούν την κοινή γνώμη στην Αγγλία, αν κι ανήκουν στην Αθήνα και πρέπει να επιστραφούν ως αναπόσπαστο τμήμα παγκόσμιου μνημείου της Ακροπόλεως χωρίς περαιτέρω αντιρρήσεις του Βρετανού πρωθυπουργού Ρίσι Σούνακ.
Επίσης κι ο ναός της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, πρέπει να επανέλθει στην προτέρα χρήση του ως παγκοσμίου έργου τέχνης της Χριστιανικής ναοδομίας, ηλικίας 1500 ετών κι όχι ως μουσουλμανικό τέμενος που κινδυνεύει να καταρρεύσει από την πολυκοσμία προσκυνητών. Ευκαιρία στον Κυριάκο Μητσοτάκη να το ζητήσει από τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν όταν έλθει στην Αθήνα για συνεννοήσεις με την Ελλάδα στις επτά του μηνός.
(*) «Περί όνου σκιάς»