Ἡ ἀνομοιογένεια τῆς ΕΕ, πού ἀποτελεῖται ἀπό βιομηχανικούς κολοσσούς μαζί μέ ὑπερχρεωμένα μικρά κράτη, παλαιές δημοκρατίες μαζί μέ πρώην κομμουνιστικά καθεστῶτα, ἀκριτικές χῶρες μαζί μέ ἀσφαλεῖς πρώην ἀποικιοκρατικές αὐτοκρατορίες, δημιουργεῖ τήν ἀνάγκη οἱ ἀποφάσεις πού λαμβάνονται νά καλύπτουν τίς ἀνάγκες ἀμφοτέρων καί, ἐάν δέν τίς καλύπτουν, νά μήν λαμβάνονται ἤ ἔστω νά γίνονται ἀντικείμενο περαιτέρω ἐπεξεργασίας καί διαβούλευσης.
Εἰδικά γιά τήν Ἑλλάδα, ἰσχύουν τά ἑξῆς: 1. Ἡ χώρα μας ἔχει ἀνάγκη ἀπό ρευστότητα, προκειμένου νά χρηματοδοτηθεῖ ἡ ἐπανεκκίνηση τῆς οἰκονομίας καί ἡ παραγωγική ἀνασυγκρότηση, κάτι πού δέν ἰσχύει π.χ. γιά τήν βιομηχανική Γερμανία καί Γαλλία, ἀλλά ἰσχύει σέ κάποιον βαθμό γιά τήν Πορτογαλία καί τήν Ἰρλανδία. 2. Ἡ χώρα μας ἔχει τεράστιες ἀμυντικές δαπάνες, διότι συνορεύει μέ ἀπειλητική ἀναθεωρητική δύναμη καί ἄλλα κράτη πού ἐκτρέφουν ψευδοαλυτρωτισμούς εἰς βάρος της, κάτι πού δέν ἰσχύει, π.χ., γιά τήν Ὁλλανδία καί τό Βέλγιο, ἀλλά πιθανῶς θά ἰσχύει στό μέλλον μέ διαφορετικό τρόπο γιά τήν Πολωνία καί τήν Οὑγγαρία. 3. Ἡ χώρα μας ὑφίσταται τεράστια πίεση ἀπό μεταναστευτικές ροές, πίεση ἐξαιρετικά ἐπικίνδυνη, ἀφοῦ ὁ ἑλληνικός πληθυσμός φθίνει, ἐνῷ ἡ ἑλληνική νεολαία μεταναστεύει μαζικά στό ἐξωτερικό.
Τό veto θά μεταβάλει ἄμεσα τήν Ἑλλάδα σέ διοικητική περιφέρεια τῆς ΕΕ, χωρίς καμμία ἀπολύτως δυνατότητα αὐτονομίας καί αὐτενέργειας. Οὐσιαστικά ἰσοδυναμεῖ μέ κατάργηση τοῦ ἀνεξάρτητου ἑλληνικοῦ κράτους καί μετατροπή του σέ ἐπαρχία ὑποκείμενη στό Βερολῖνο, στήν πολυεθνική γραφειοκρατία τῶν Βρυξελλῶν καί στήν Εὐρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ἐάν ἡ ΕΕ εἶχε ἀναπτύξει ἑνιαία ἀμυντική καί ἐξωτερική πολιτική, ἐάν ἀνελάμβανε νά ὑπερασπιστεῖ τήν ἐθνική κυριαρχία μας καί νά σβήνει κάθε καλοκαίρι τίς πυρκαϊές στήν ἑλληνική ὕπαιθρο καί ἐάν κατήρτιζε ἑνιαῖο προϋπολογισμό, καλύπτοντας τά ἐλλείμματα τῶν οἰκονομικά ἀσθενέστερων κρατῶν, τότε θά εἶχε κάποιο ἐπιχείρημα. Ἀλλά τό εὐρωκρατικό κατεστημένο τά θέλει ὅλα: καί τήν κυριαρχία του ἐπί τῆς Ἑλλάδος χωρίς ἀντιρρήσεις καί τήν ἀποστασιοποίησή του ἀπό τά μεγάλα ἑλληνικά προβλήματα, δηλαδή τό ἑλληνοτουρκικό, τό μεταναστευτικό καί τό ἀναπτυξιακό.
Τό veto τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης στήν πρόταση τοῦ εὐρωπαϊκοῦ κοινοβουλίου γιά τήν κατάργηση τοῦ veto, τήν ὁποία, δυστυχῶς, ὑπερψήφισαν Ἕλληνες εὐρωβουλευτές, εἶναι ἄμεση, ἐπιτακτική ἀνάγκη ὑπαρξιακοῦ χαρακτῆρα.
*Διδάκτωρ Οἰκονομικῶν καί Κοινωνικῶν Ἐπιστημῶν Πανεπιστημίου Γενεύης
(ἀπό τήν ἐφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")