του που μόλις ολοκλήρωσε περιοδεία σε χώρες της περιοχής, ότι θα αναμένει να δει πως θα εξελιχθεί η Ισραηλινή αντεπίθεση για να τοποθετηθεί, υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς ότι είναι έτοιμο να υποστηρίξει περαιτέρω στρατιωτικά και να ενθαρρύνει τα ελεγχόμενα από αυτό κινήματα της περιοχής. Αρα οι φόβοι για διεύρυνση της κρίσης στην ευρύτερη περιοχή κάθε άλλο παρά ανυπόστατοι είναι.
Σε αυτή την περίπτωση ο ακήρυκτος πόλεμος, που κρατά εδώ και 30 χρόνια, μεταξύ Ιράν και Ισραήλ, θα εισέλθει σε νέα φάση και ο φόβος είναι να εξελιχθεί σε άμεση εμπλοκή σε Συρια και Λίβανο. Χωρίς να αποκλείεται η αναβίωση του παλαιού σχεδίου του Ισραήλ, περί επιδρομής της Ισραηλινής αεροπορίας και χειρουργικού τύπου βομβαρδισμούς κατά συγκεκριμένων τοποθεσιών εντός του Ιράν με στόχο την καταστροφή του πυρηνικού του προγράμματος.
Εν τω μεταξύ οι Αμερικανοί επωμίζονται τις ήδη αρνητικές επιπτώσεις της υπό εξέλιξη σύγκρουσης, έχοντας αποστείλει στην περιοχή δυο αεροπλανοφόρα με δεκάδες πλοία συνοδείας και σώματα πεζοναυτών, έτοιμοι να παρέμβουν. Ο Πρόεδρος Πούτιν είναι περιχαρής γιατί του Ουκρανικό περνά σε δεύτερη μοίρα και η άνοδος της τομής του πετρελαίου βοηθά την Ρωσική οικονομία. Παράλληλα ο Ερντογάν, ως επιτήδειος ουδέτερος, ενισχύεται παίζοντας σε δυο ταμπλό για μια ακόμα φορά διεκδικώντας ρόλο μεσολαβητή μαζί με τον Εμίρη του Κατάρ. Χωρίς να έχει άρει στο παραμικρό την υποστήριξη του προς την Χαμάς. Χαμένη βγαίνει η Σαουδική Αραβία και τα σχέδια της, με Αμερικανική υποστήριξη, για εξομάλυνση των σχέσεων της με το Ισραήλ. Αυτά πλέον μπαίνουν στην κατάψυξη με τον πρόεδρο Μπάιντεν να υποχρεώνεται να επιστρέψει στην Μέση Ανατολή, από την οποία προσπαθούσαν να απαγκιστρωθούν οι δυο προκάτοχοι του.
Οι Αμερικανοί και πολλοί σύμμαχοι τους είχαν πιστέψει ότι το Παλαιστινιακό είναι πλέον νεκρό και ότι το Ισραήλ και τα αραβικά κράτη θα μπορούσαν κάλλιστα να συνυπάρξουν σε έναν μεγάλο αντί ιρανικό άξονα, κάτι που προϋπέθετε σιωπηρά τη διαιώνιση μιας «ειρηνικής» κατοχής στα παλαιστινιακά εδάφη. Οι δραματικές εξελίξεις τις τελευταίες ημέρες έδειξαν ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον.
Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο Γιώργος Πρεβελάκης στο Βήμα (15/10), στο « τέλος των ψευδαισθήσεων», η επίθεση στην Γάζα, η δεύτερη μεγάλη γεωπολιτική κρίση, της μετα- ψυχροπολεμικής εποχής, μετά την Ουκρανία έβαλε τέλος στις βεβαιότητες μας. Η προηγηθείσα ουκρανική διέψευσε την πεποίθηση ότι οι πόλεμοι στην Ευρώπη έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ο πόλεμος Χαμάς - Ισραήλ αναστέλλει τις ελπίδες για εξομάλυνση στην Μέση Ανατολή μετά τις συμφωνίες του Αβραάμ. «Χρειάζεται να διδαχθούμε από τις δύο πρόσφατες αντιπαραθέσεις, σε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε τον νέο επικίνδυνο κόσμο. Η έκπληξη και ο αιφνιδιασμός της Δύσης δεν δικαιολογούνται», τονίζει ο Πρεβελάκης.