Και η αντίδραση της κυβέρνησης τότε ήταν εντυπωσιακή, κάλυψε ευρύ φάσμα των αναγκών. Υιοθέτησε ένα ολιστικό πακέτο μέτρων για τη γρήγορη και δίκαιη στήριξη των πληγέντων, την ταχύτερη δυνατή αποκατάσταση των ζημιών, προκειμένου οι τοπικές κοινότητες που χτυπήθηκαν να επανέλθουν γρήγορα στην κανονικότητα.
Το... «πρόβλημα» είναι μια γέφυρα στη Θεσσαλία. Είχε καταστραφεί το 2020, αποκαταστάθηκε με τις σχετικές διαδικασίες και διαγωνισμούς, εγκαινιάστηκε πρόσφατα με όλους τους παράγοντες χαρούμενους, αλλά χθες καταστράφηκε πάλι. Τι φταίει;
Πριν από τρία χρόνια, τα μέτρα που υλοποιήθηκαν κάλυψαν ευρύ πεδίο αναγκών. Εργα αντιπλημμυρικής θωράκισης και προστασίας ύψους 85 εκατ. ευρώ. Εργα αντιπλημμυρικής θωράκισης και προστασίας με την επέκταση κατά 250.000.000 ευρώ του αρχικού σχεδίου για αντιπλημμυρικά έργα. Αποκατάσταση υποδομών, δικτύων και αντιπλημμυρικών έργων 300 εκατ. ευρώ. Αμεσα μέτρα αναστολών υποχρεώσεων επιχειρήσεων και προστασίας εργαζομένων. Στήριξη και επιχορήγηση επιχειρήσεων και εργαζομένων. Επιχορήγηση επιχειρήσεων για τις ζημιές λόγω θεομηνίας. Αμεση αποζημίωση φυτικού και ζωικού κεφαλαίου. Επιχορήγηση ζημιών σε εξοπλισμό, μέσα παραγωγής, αποθηκευμένα προϊόντα και έγγειο κεφάλαιο για αγροτικές εκμεταλλεύσεις από υπουργείο Οικονομικών και ΕΛΓΑ. Επίσης, στήριξη άρδευσης αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Αποζημιώσεις για τις πρώτες ανάγκες των νοικοκυριών και για οικοσκευή. Εφάπαξ ενίσχυση 5.000 ευρώ προς κατοικίες. Παροχή στεγαστικής συνδρομής σε φυσικά και νομικά πρόσωπα. Επιδότηση ενοικίου και συγκατοίκησης. Ολα έγιναν.
Κι όμως, μόλις τρία χρόνια μετά η νέα φυσικά καταστροφή θα απαιτήσει άλλα δύο δισ. ευρώ για αποζημιώσεις και έργα. Και δεν είναι μόνον τα κονδύλια που απαιτούνται αλλά οι ζωές που χάθηκαν, η απαισιοδοξία και η κατήφεια που έχουν εγκατασταθεί στις σκέψεις και στις ζωές των ανθρώπων. Οι φυσικές καταστροφές παράλληλα με τις επιπτώσεις στην παραγωγική καθημερινότητα, σκοτεινιάζουν τις ψυχές, καταστρέφουν την αισιοδοξία. Οι άνθρωποι αποκτούν μια μόνιμη αίσθηση αδυναμίας.
Κι επειδή έχουμε ξαναδεί την καταστροφή, πρέπει να αποφύγουμε να ξαναζήσουμε την ίδια αντιμετώπισή της. Μπορεί η κλιματική αλλαγή να κάνει πιο συχνές φυσικές καταστροφές που ήταν σπανιότερες, αλλά δεν τις αντιμετωπίζουμε με τον ίδιο, καθιερωμένο τρόπο. Ασφαλώς και πρέπει να δοθούν οι αποζημιώσεις στους κατοίκους, στις επιχειρήσεις που ζημιώθηκαν, να αποκαταστήσουμε την απώλεια του παραγωγικού κεφαλαίου, τις άμεσες και πιεστικές ανάγκες.
Αλλά τα έργα υποδομών που καταστράφηκαν δεν μπορεί να αποκατασταθούν με τον καθιερωμένο τρόπο. Να κατασκευάζουμε με ίδια ή παρόμοια διαδικασία μια γέφυρα που έπεσε, οδικό δίκτυο που κατέρρευσε, φράγματα και άλλα έργα υποδομών που δεν άντεξαν. Ολα πρέπει να επανεξεταστούν. Ορισμένα ίσως βρίσκονται σε τοποθεσία που είχε επιλεγεί για τους λάθος λόγους συμφέροντος ή εξυπηρέτησης κάποιων. Υπάρχουν κοινότητες που συχνά βρίσκονται στο έλεος πλημμύρας ή άλλων καταστροφών. Δεν είναι τυχαίο. Πρέπει να επανεξεταστεί ο τρόπος που αποφασίζονται και εκτελούνται τα δημόσια έργα. Η συντήρηση και η ποιότητα κατασκευών αλλά και οι προτεραιότητες. Είναι φανερό ότι ο τομέας των κατασκευών αλλά και η σχετική προεργασία με μελέτες και σχέδια πάσχει. Καιρός να αλλάξει δραστικά.
Τα έργα υποδομών που καταστράφηκαν δεν μπορεί να αποκατασταθούν με τον καθιερωμένο τρόπο.
*Από την Καθημερινή