Το να προβάλλεται όμως η αντικανονικότης ως προσόν κι όχι ως κουσούρι και να διαφημίζεται το κυβερνητικό «πρόγραμμα» της, με τον ορισμό του πατριώτου ως εκείνου που εκχωρεί στους ξένους μέρος της πατρίδος, δεν ήταν πρωτοφανές αλλ’αποτέλεσμα υπερκερασμού της κυβερνήσεως που δέχεται μετριασμούς της Ελληνικής εδαφικής κυριαρχίας στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου, γιατί έτσι υπαγορεύει ο ξενος παράγων.
Το γεγονός ότι ο παράγων αυτός αποδέχεται την αντικανονικότητα σε κρίσιμα πόστα όπως του Γενικού Γραμματέως του ΝΑΤΟ, δεν αποτελεί «προηγούμενο».Άλλο το ΝΑΤΟ κι άλλο η Ελληνική κοινωνία η οποία αντιμετωπίζει έξωθεν απειλές εκτός από ζωτικά προβλήματα.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι υφιστάμενοι του Γ.Γ.του ΝΑΤΟ προτείνουν τον διχασμό της Ουκρανίας υπέρ της Ρωσσίας όπως επέτυχαν το 1974 στην Κύπρο, από την Τουρκία.
Το θράσος του υποψηφίου να αυτοπροβάλλεται ως «αυτοδημιούργητος» δεν αποτελεί πολιτική άρετη. Είδαμε κι άλλους δοτούς στο παρελθόν που πλήρωσε ο Ελληνισμός πολύ ακριβά.Δεν θα επαναλάβουν το λάθος οι κανονικοί ΄Ελληνες για να γελούν εις βάρος των οι αρειμάνιοι γείτονες.
Η μη φυσιολογική συμπεριφορά είναι δικαίωμα οιουδήποτε στην σύγχρονη κοινωνία αλλά δεν αποτελεί εφόδιο στην πολιτική γιατί γίνεται αντικείμενο εκβιασμού η αποκάλυψη της από τις μυστικές υπηρεσίες , όπως στο Λάνγκαστερ Χάουζ του Λονδίνου το 1964, όταν υπεγράφει η κατάπτυστος συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου , που ματαίωσε οριστικώς και αμετακλητως την ένωση της Κύπρου με την μητέρα-πατρίδα και ακύρωσε την αυτοδιάθεση, που έχουν σήμερα κι οι Ουτεντότοι αλλ’ όχι οι Κύπριοι.
Είναι στην προαίρεση των στελεχών της… «Ανασυγκρότησης» να πάνε το κόμμα τους από το 17% του εκλογικού σώματος στο ιστορικό 3% απ’ όπου ξεκίνησαν και φόρτωσαν την Ελλάδα με Μνημόνια και «Πρέσπες» αλλά ο Αθηναίος ψηφοφόρος θυμάται ακόμη το σινεμά «Ροζικλαίρ», που έγραφε στην είσοδο «τα κασσελάκια έξω» , για να μην ενοχλείται το κοινό μέσα , απ’ τους στιλβωτές υποδημάτων (κν.λούστρους) .
Το ίδιο θα ισχύσει στις αυτοδιοικητικές εκλογές. ΄Όπως και στις πρόσφατες βουλευτικές: το μη χείρον βέλτιστον.