Όταν πριν μερικά χρόνια άρχισε η όλη συζήτηση για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στα πλοία, παρά το γεγονός ότι η παγκόσμιος ναυτιλία είναι δεν είναι υπεύθυνη συνολικά για το 3% των εκπομπών, οι Έλληνες πλοιοκτήτες εξέλαβαν το θέμα, και πολύ ορθά, ως μια σοβαρή και υπαρξιακή απειλή. Η απειλή είχε την αφετηρία της στη Γερμανικά ελεγχόμενη Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία χρόνια τώρα και με διάφορα ανεδαφικά επιχειρήματα προσπαθεί να στριμώξει τους Έλληνες πλοιοκτήτες κατηγορώντας τους για δήθεν σωρεία παραβάσεων 

του Ενωσιακού Δικαίου. Με την Γερμανία να δυσφορεί ανοικτά κατά των Ελλήνων εφοπλιστών που τους θεωρεί συλλήβδην απατεώνες, αρνούμενη να παραδεχθεί την παγκόσμια κυριαρχία τους, τώρα είχε ανακαλύψει ακόμα ένα ατόπημα για να δυσφημήσει την Ελληνική ναυτιλία και τους Έλληνες. Και αυτό παρά τα πολλά δισεκατομμύρια ευρώ σε παραγγελίες στα Γερμανικά ναυπηγεία που έχουν κατά καιρούς δώσει οι Έλληνες πλοιοκτήτες.

Τώρα ήρθε η ουρανοκατέβατη κλιματική αλλαγή και το εφεύρημα της «υψηλής» ρύπανσης της ατμόσφαιρας από τα πλοία για να προσθέσει μια ακόμα απειλή στον άστατο κόσμο της ναυτιλίας. Δίπλα στις φουρτούνες και τα μπουρίνια ήρθε τώρα και η λαίλαπα της κλιματικής αλλαγής για να προσθέσει μια ακόμα αβεβαιότητα στον ρου των πλοίων και στα επιχειρηματικά σχέδια των Ελλήνων πλοιοκτητών. Με την παγκόσμια κοινότητα όμως να συντάσσεται με το «παράλογο» αφήγημα της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής και τους διεθνείς οργανισμούς, μαζί με την πολυμήχανη ΕΕ, να ετοιμάζονται μα επιβάλλουν σειρά μέτρων - που θα επηρέαζαν άμεσα την λειτουργία των πλοίων- οι Έλληνες πλοιοκτήτες βρέθηκαν στην γωνία με λίγες επιλογές αντίδρασης.

Επειτα από μια αρχική περίοδο αναστάτωσης, σχετικής απραξίας και προβληματισμού οι Έλληνες ναυτιλιακοί παράγοντες άρχισαν να παίρνουν πρωτοβουλίες με στόχο να βρεθούν μερικά βήματα μπροστά του επερχόμενου περιβαλλοντικού οπλοστασίου. Έτσι τα τελευταία δύο χρόνια επικρατεί αναβρασμός στα ναυπηγικά επιτελεία των ανά τον κόσμο ελληνικών ναυτιλιακών εταιρειών με στόχο την έγκαιρη προετοιμασία για την υποδοχή των νέων ναυτιλιακών καυσίμων και την εγκατάσταση νέου τύπου μηχανών στα πλοία. Ενώ, παράλληλα με αυτή την δραστηριότητα, προχωρούν ακάθεκτα οι παραγγελίες σε νέου τύπου δεξαμενόπλοια ( tankers) και πλοίων LNG όλοι οι Έλληνες πλοιοκτήτες αποκτούν όλο, και μεγαλύτερο μερίδιο του παγκόσμιου στόλου.

Με μερικούς Έλληνες εφοπλιστές να προχωρούν αρκετά βήματα πιο μπροστά, απ´ ότι κάποιος που γνωρίζει τα πράγματα στον ενεργειακό-ναυτιλιακό χώρο θα μπορούσε να υποθέσει. Έτσι μια είδηση στα τέλη Ιουλίου που πέρασε μάλλον στα ψηλά των εφημερίδων μας πληροφορούσε ότι ο Έλληνας εφοπλιστής Ευάγγελος Μαρινάκης προχώρησε στην παραγγελία δυο πλοίων ειδικών προδιαγραφών για την μεταφορά, μεταξύ άλλων, και CO2. Με αλλά λόγια στόχευσε στο χρυσό δισκοπότηρο του δόγματος της κλιματικής αλλαγής!

Σύμφωνα με την ανωτέρω είδηση, "Η Capital Gas Ship Management Corp. ανακοινώνει την παραγγελία των δύο πρώτων στον κόσμο καινοτόμων πλοίων μεταφοράς υγροποιημένου CO2 (LCO2) χωρητικότητας 22.000 κ.μ. στα ναυπηγεία Hyundai Mipo Dockyard στη Νότια Κορέα, που αναμένεται να παραδοθούν το 2025 – 2026.

Η παραγγελία των μεγαλύτερων και πιο τεχνολογικά προηγμένων πλοίων μεταφοράς CO2 που έχει γίνει ποτέ αποτελεί όχι μόνο ένα ιστορικό ορόσημο για τον Ομιλο Capital («Capital»), αλλά και για τη ναυτιλία διεθνώς. Επίσης, τονίζει τη δέσμευση της εταιρείας να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στις παγκόσμιες προσπάθειες απανθρακοποίησης, καθώς οι πράξεις μιλούν πάντα πιο δυνατά από τα λόγια. Η εταιρεία αναμένει ότι η θαλάσσια μεταφορά του CO2 θα αποτελέσει μια ραγδαία αναπτυσσόμενη αγορά, στην οποία στοχεύει να διατηρήσει την πρώτη θέση.

Τα πρωτοποριακά αυτά πλοία έχουν σχεδιαστεί για να μεταφέρουν έως 22.000 κυβικά μέτρα υγροποιημένου CO2 στους -55 βαθμούς Κελσίου, ενώ διαθέτουν επίσης τη δυνατότητα μεταφοράς αμμωνίας (ΝΗ3) και υγραερίου (LPG), θέτοντας νέα πρότυπα στην εμπορική ευελιξία. Επιπλέον, εφαρμόζουν πολυάριθμες τεχνολογίες εξοικονόμησης ενέργειας και είναι εξοπλισμένα μεταξύ άλλων για χρήση φυσικού αερίου (LNG) και άλλων εναλλακτικών καύσιμων κίνησης, ενώ είναι έτοιμα για την εγκατάσταση μηχανισμού συλλογής και αποθήκευσης CO2 και εγκατάσταση ηλεκτροδότησης από την ξηρά (AMP/cold ironing)."

Η ανωτέρω επιχειρηματική κίνηση του Ευαγ. Μαρινάκη και της Capital Maritime έρχεται να επιβεβαιώσει τα ευρήματα πρόσφατης μεγάλης μελέτης του ΙΕΝΕ για τις τεχνολογίες CCUS και τις δυνατότητες εφαρμογής τους στην Ελλάδα. Σύμφωνα με την εν λόγω μελέτη ο αδύναμος κρίκος στην εφαρμογή των ανωτέρω τεχνολογιών ευρίσκεται στην δια θαλάσσης μεταφορά CO2 και όχι τόσο στην απαγωγή και αποθήκευση CO2. Η μη ύπαρξη κατάλληλων πλοίων για την υγροποίηση και μεταφορά CO2 προς τους επιλεγμένους αποθηκευτικούς χώρους καθιστά ανεδαφική την σχεδίαση και κατασκευή προηγμένων συστημάτων CCUS.

Τέλος, εάν συνδυάσουμε την ανωτέρω είδηση με την πληροφορία ότι και η Gaslog Partners του Pete Livanos έχει προχωρήσει σε παραγγελίες παρόμοιων πλοίων για την μεταφορά CO2, βλέπουμε πως η ελληνόκτητος ναυτιλία έχει περάσει στην αντεπίθεση, στη μάχη  που σήμερα διεξάγεται παγκοσμίως για την υιοθέτηση νέων τεχνολογιών και την μετάβαση σε ένα περιβάλλον καθαρών καυσίμων στην ναυτιλία.