Τέλος, δεν είναι η Δυτική Θράκη και ευρύτερα η Βόρεια Ελλάδα το ελκυστικό Ελ Ντοράντο, αλλά ένας άλλος κόσμος, όπου αφθονούν υπόγειες διαδρομές, εκεί όπου ενίοτε αναδύονται ιδιόμορφα προβλήματα, που πρόσκαιρα και επιπόλαια αντιμετωπίζονται από τους πολιτικούς του Λεκανοπεδίου Αθηνών.
Οι βόρειοι γείτονές μας, αφού επί δεκαετίες έζησαν τη φρίκη της κομμουνιστικής ομοιομορφίας, μπορεί να είναι σήμερα μέλη ισότιμα του ΝΑΤΟ. Η Βουλγαρία να έχει ενταχθεί και στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια.
Αλλά πριν εναρμονισθούν απολύτως με την «ευρωπαϊκή ομοιομορφία», θα πρέπει να περάσουν τη φάση της εθνικιστικής ολοκληρώσεως. Το διαπιστώνει το γεγονός αυτό η Ελλάς στις σχέσεις με τη Βόρεια Μακεδονία και πρόσφατα με την Αλβανία.
Βεβαίως η χώρα μας είναι ο υποδειγματικός πυλώνας της Δύσεως στην περιοχή. Και ο στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ. Μόνον που κάπως διαφορετικά εκτιμούν το «ειδικό βάρος» της Ελλάδος κάποιοι από τους γείτονές μας του Βορρά και όχι μόνον.
Τα θέματα στις σχέσεις Αθηνών και Αγκύρας, τα σχετιζόμενα με τη μειονότητα της Θράκης, είναι πολύ γνωστά ώστε να είναι αναγκαία μία αναφορά σε αυτά. Η ανοικτή κομματική αντιπαράθεση που ξέσπασε στις τελευταίες εκλογές γύρω από τους υποψηφίους μουσουλμάνους βουλευτές της Ροδόπης ήταν αποκαλυπτική τουλάχιστον πολιτικής αδεξιότητος.
Ομως, ελάχιστοι ενδεχομένως πολιτικοί του Νότου θα θυμούνται πως όταν τον Οκτώβριο του 2012 τουρκική εταιρεία εξεδήλωσε εμπράκτως ενδιαφέρον εξαγοράς της Συνεταιριστικής Καπνοβιομηχανίας Ελλάδος [ΣΕΚΑΠ] η κυβέρνηση του κ. Αντώνη Σαμαρά προσέτρεξε στον εκ Ρωσίας ομογενή Ιβάν Σαββίδη, στον οποίο τελικώς περιήλθε η εν λόγω εταιρεία το 2013 και στη συνέχεια μεταπωλήθηκε σε Ιάπωνες.
Eκτοτε άλλαξαν πολλά και οι σύμμαχοί μας άρχισαν να ανησυχούν για την οικονομική διείσδυση των Ρώσων στη Βόρεια Ελλάδα. Και επισκέπτονταν διαρκώς δημάρχους, περιφερειάρχες, διάφορους τοπικούς παράγοντες και διατύπωναν ανησυχίες. Και για τη σχέση των ιεραρχών μας με το Πατριαρχείο της Μόσχας ανησυχούν οι σύμμαχοί μας.
Τώρα, με την ανάληψη της προεδρίας της ΣΕΚΕ από τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, πάλι θα διερωτώνται. Αυτή είναι η δουλειά τους, άλλωστε. Είναι ένας άλλος κόσμος εκεί πάνω. Ακόμη και εάν κάποιος τύχει να φτερνισθεί, θα αναζητήσουν ορισμένοι κίνητρα απόκρυφα, ανομολόγητες προθέσεις.
Κάθε έξοδος από την πολιτική χαβούζα του Λεκανοπεδίου είναι ευεργετική και καθαρτήρια για όποιον την επιχειρεί. Αυτή η σημερινή Ελλάδα είναι πολλές Ελλάδες και κάθε μία έχει τη γοητεία της. Αρκεί να θέλει κάποιος να το δει.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")