Η συνέχεια της υπόθεσης δεν μας απασχολεί επί του προκειμένου. Μπορείτε, άλλωστε να τη δείτε στις δημοφιλείς τηλεοπτικές πλατφόρμες! Εκείνο που αφορά όμως την Στήλη είναι ένα παρεμφερές σενάριο που επεξεργάζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και δεν ανήκει καθόλου στην κατηγορία των ταινιών επιστημονικής φαντασίας.
Η λέξη -κλειδί σε αυτή την περίπτωση είναι η γεωμηχανική. Μια εξαιρετικά αμφιλεγόμενη τεχνολογία που περιλαμβάνει τη χειραγώγηση των καιρικών συνθηκών, ως τρόπος για να καταπολεμηθεί η κλιματική αλλαγή.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλεί τη διεθνή κοινότητα να αξιολογήσει τους κινδύνους και τις αβεβαιότητες των κλιματικών παρεμβάσεων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αφορούν στην ηλιακή ακτινοβολία, καθώς και να ερευνήσουν τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να υπάρξει μια ελεγχόμενη ρύθμιση του κλίματος σε παγκόσμιο επίπεδο!
Είναι η πρώτη φορά που ένα υπερεθνικό θεσμικό όργανο αναγνωρίζει επίσημα το αυξανόμενο ενδιαφέρον για μια επιστήμη που περιλαμβάνει ουσιαστικά την παρέμβαση στα καιρικά πρότυπα, με στόχο την αποφυγή της υπερθέμανσης του πλανήτη.
Σύμφωνα με τους Financial Times, ανάμεσα στις πιο αμφιλεγόμενες τεχνικές περιλαμβάνεται μια διαδικασία που ονομάζεται έγχυση στρατοσφαιρικού αερολύματος, και η οποία θα περιλαμβάνει την πτήση ενός ειδικού αεροσκάφους, σε ύψος περίπου 20 -25 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης, που θα εκτοξεύει σωματίδια μεγέθους μικρομέτρων που αντανακλούν τον ήλιο!
Εκτιμάται ότι η διαδικασία θα έχει παρόμοια αποτελέσματα με ηφαιστειακές εκρήξεις, όπως εκείνη του όρους Πινατούμπο, στις Φιλιππίνες το 1991, των οποίων τα πυκνά νέφη αερίων και πετρωμάτων που εκλύθησαν στην ατμόσφαιρα προκάλεσαν την πτώση της μέσης θερμοκρασίας κατά 0,3C- 0,5C σε παγκόσμια κλίμακα, για χρονικό διάστημα περίπου δύο ετών, σύμφωνα με στοιχεία του Προγράμματος Περιβάλλοντος του ΟΗΕ.
Το κακό για τους σεναριογράφους της Κομισιόν είναι ότι τέτοια αεροσκάφη που μθα μπορούν να μεταφέρουν τόσο βαρύ φορτίο σε αυτό το ύψος, δεν έχουν ακόμη κατασκευαστεί.
Το κείμενο της Επιτροπής, που δεν είναι νομικά δεσμευτικό, αναφέρεται και σε άλλες μεθόδους γεωμηχανικής, όπως η αραίωση των θυσανωτών συννέφων κατά τρόπο ώστε να επιτρέπουν σε περισσότερες υπέρυθρες ακτίνες να εγκαταλείπουν την ατμόσφαιρα, ή ακόμη και στη δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα, ως μέσον για την απομάκρυνση των εκπομπών CO2 από τον αέρα.
Όλα τούτα δείχνουν φυσικά το βαθμό των ανησυχιών για τη δυνατότητα της ανθρωπότητας να συγκρατήσει την υπερθέρμανση του πλανήτη εντός του επιδιωκόμενου ορίου του 1,5C, όπως αποτυπώνεται στη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα.
Όλες αυτές οι μέθοδοι βρίσκονται ακόμη σε εμβρυακό στάδιο ανάπτυξης και κυρίως, παραμένουν ανεξέλεγκτες. Πέραν του υψηλού ετήσιου κόστους για επίτευξη συνθηκών ψύξης 1C, τυχόν παρέμβαση στο φυσικό κλίμα του πλανήτη θα μπορούσε να βλάψει το στρώμα του όζοντος, να αναδιανείμει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στα οικοσυστήματα, να προκαλέσει γεωπολιτικές εντάσεις και, αν τυχόν ανακοπεί ξαφνικά, να προκαλέσει ένα νέο γύρο υπερθέρμανσης του πλανήτη, πιο έντονο και πιο επικίνδυνο, προειδοποιούν οι σκεπτικιστές.
Εκείνο όμως που σε κάνει να αμφισβητείς αυτές τις προθέσεις και να απορείς για τα κίνητρα των ευφάνταστων συναριογράφων της ΕΕ, είναι γιατί οι μεγάλοι βιομηχανικοί ρυπαντές υιοθετούν ασμένως έωλες θεωρίες τύπου “Χόλιγουντ”, αντί να εντείνουν τη χρήση πιο “προσγειωμένων” τεχνολογιών για τη συνολική μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Eκτός και αν η Επιτροπή θεωρεί ότι το πρόβλημα της κλιματικής κρίσης θα λυθεί κάνοντας... μαγικά!