Είναι γνωστό ότι η Άγκυρα έχει εδώ και πολλά χρόνια μετατρέψει την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου σε αιχμή του διπλωματικού της δόρατος. Έφτασε, μάλιστα, στο σημείο να δηλώσει επισήμως πως εάν τα νησιά δεν αποστρατιωτικοποιηθούν, η Τουρκία θα αμφισβητήσει την ελληνική κυριαρχία επ’ αυτών. Και δεν αναφέρεται στις νησίδες που η ίδια αποκαλεί “γκρίζες ζώνες”, αλλά τα μεγάλα νησιά που αναφέρονται ονομαστικά στις συνθήκες της Λωζάνης (1923) και των Παρισίων (1947).
Μετά την κρίση στα Ίμια (1996), οι Αμερικανοί είχαν ρίξει στο τραπέζι την πρόταση η Ελλάδα να αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, αφήνοντας εκεί μόνο τις δυνάμεις που προβλέπουν οι Συνθήκες της Λωζάννης και των Παρισίων. Σε αντάλλαγμα, οι Τούρκοι θα απέσυραν τη Στρατιά του Αιγαίου στο εσωτερικό και τον αποβατικό στόλο τους από τα μικρασιατικά παράλια. Σ’ αυτό πάντα έπαιζε να προστεθεί και ένα δεύτερο “τυράκι”, η υπογραφή Συμφώνου μη Επίθεσης. Όλα αυτά επανέρχονται τώρα στο τραπέζι.
Αν και τότε οι γνωστοί κύκλοι στην Αθήνα συζητούσαν με διάθεση να αποδεχθούν αυτή την πρόταση, η παγίδα ήταν πολύ προφανής. Δεν χρειάζονται στρατιωτικές γνώσεις για να δούμε ότι σε περίπτωση κρίσης οι τουρκικές χερσαίες δυνάμεις και ο αποβατικός στόλος θα μπορούσαν να επιστρέψουν σε 24 ώρες, ή έστω ελάχιστες ημέρες, απέναντι από τα ελληνικά νησιά, ενώ ο επανεξοπλισμός των νησιών θα απαιτούσε μήνες, εάν ποτέ καθίστατο εφικτός. Μπορούμε να προβλέψουμε με ασφάλεια πως θα έσπευδαν να χαρακτηρίσουν τον επανεξοπλισμό των νησιών casus belli.
Υφαλοκρηπίδα και Ίμια στη Χάγη
Τότε, η κυβέρνηση Σημίτη είχε προτείνει την παραπομπή στη Χάγη της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της κυριαρχίας των Ιμίων. Για να διευκολύνει την υιοθέτηση της πρότασης από τους Τούρκους, μάλιστα, η Αθήνα είχε απελευθερώσει το χρηματοδοτικό πρωτόκολλο της ΕΕ προς την Τουρκία, που μέχρι τότε μπλόκαρε. Οι Τούρκοι, όμως, είχαν στόχο να παραπεμφθεί στη Χάγη η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών.
(η συνέχεια στο slpress.gr)