Εδώ και δύο χρόνια οι Βούλγαροι στερούνται σταθεράς κυβερνήσεως και διευθύνονται από υπηρεσιακές, οι οποίες στερούνται κοινοβουλευτικής νομιμοποιήσεως για την αντίμετώπιση των τρεχόντων προβλημάτων αλλά και δυνατοτήτων της Βουλγαρίας.
Μεταξύ αυτών, ο υψηλός Πληθωρισμός κι η απορρόφηση των Κοινοτικών κονδυλίων δια την μετά τον Κινεζόϊό οικονομική Ανάπτυξη προς την καταπολέμηση της ανεργίας. Τα ληπτέα μέτρα εμποδίζονται από την ακυβερνησία. Τέλος, αλλά όχι άνευ σημασίας, το μακροπρόθεσμον πρόβλημα της υπογεννητικότητος του Βουλγαρικού λαού που επιβάλλει την αντιμετώπιση του από τούδε εν όψει του δημογραφικού Αρμαγεδδώνος το 2060.
Τα ζητήματα αυτά δεν είναι άγνωστα στην χώρα μας. Η ακρίβεια της ζωής τροφοδοτείται από τα πολυάριθμα καρτέλ του ιδιωτικού τομέα (τροφίμων, καυσίμων και οικοδομικών υλικών) και δεν αντιμετωπίζεται με τα …μικρά καλάθια του, τύπου Γεωργιάδη, παρά με το άνοιγμα της αγοράς πχ. την εισαγωγή φθηνής βενζίνης από την Ιταλία.
Δεν έχουν μικρότερη συμμετοχή στην άνοδο του κόστους ζωής τα δημόσια μονοπώλια, όπως η ΔΕΗ, ΔΕΔΗΕ, ΔΕΠΑ κι η ΕYΔΑΠ , που ανεβάζουν συνεχώς τις τιμές των υπηρεσιών τους με πρόφαση τις διεθνείς ανατιμήσεις.
Πρόσφατο παράδειγμα το φυσικό αέριο, η διεθνής τιμή του οποίου έχει επανέλθη στα πρό της ενεργειακής κρίσεως επίπεδα αλλά επιτοπίως έχει διπλασιασθή. Στην Γερμανία, ο πληθωρισμός «τρέχει» με 6% και στην χώρα μας με διψήφιο ποσοστό. Γιατί άραγε, αφού είμαστε «όλοι μέσα στο ευρώ»;
Τώρα, στα προβλήματα μας προστίθεται ο κίνδυνος της Ακυβερνησίας κι ας προβλέπει ο κ. Βορίδης ότι με μια διαφορά 4% του πρώτου κόμματος στις εκλογές της 21ης Μαΐου απ’ το δεύτερο, εξασφαλίζεται κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.
Πρώτον, είναι αμφίβολο το ποσοστό αυτό και «στασιάζεται» από τον θυμό του εκλογικού σώματος μετά τα Τέμπη, που εκμεταλλεύονται τα μικρά λεγόμενα κόμματα που θα εισέλθουν στηνβουλή με 3%.
Δεύτερον, υπάρχει κι η επομένη εκλογική αναμέτρηση με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής. Πότε όμως; Τον Ιούλιο ή τον Σεπτέμβριο; – οπότε πολλά δυνατόν να συμβούν.
Ο νόμος του Μέρφυ - «ό,τι είναι να πάει στραβά θα πάει στραβά» - ισχύει και στις βουλευτικές εκλογές.
Γι’ αυτό χρειάζεται ετοιμότητα του κ. Μητσοτάκη να αναζητήσει συμμάχους ώστε ν’αποφύγει την επανάληψη των εκλογών. Ο τόπος δεν αντέχει ακυβερνησία ακόμη κι ολίγων μηνών.