Με το υπογραφέν στο Κάιρο, Ελληνοαιγυπτιακό μνημόνιο για την αεροναυτική έρευνα και διάσωση στη Μεσόγειο, ο υπουργός εξωτερικών Νίκος Δένδιας εσώθη από το φιάσκο της επισκέψεως του προηγουμένως στην Τρίπολη, πρωτεύουσα της Λιβύης. Η Ελλάδα όμως δεν αντικρίζει τις ακτές της Αιγύπτου όσον της Λιβύης ώστε το μνημόνιο να είναι τόσο σημαντικό όσο το ματαιωθέν από την προσωρινή κυβέρνηση της Τριπόλεως

Ούτε η διατυπωθείσα άποψη ότι το εθνικό συμφέρον υποτάσσεται πάντοτε στο διεθνές δίκαιο και ότι η Ελλάς δεν υπερτερεί άλλων εθνών που ελέχθησαν κατά την συνάντηση του κ. Δένδια με τον ομόλογο του Αιγύπτιο ΥΠΕΞ Σαμέχ Σουκρί.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και φανερώνουν αμηχανία. Καλόν θα ήταν να έλειπαν για να μην τα βρούμε μπροστά μας με τόσα ανοικτά μέτωπα.

Σημαντική ήταν βεβαίως η συμφωνία για την «ελεγχομένη μεταφορά» εργατών από την Αίγυπτο αλλά άργησε και έτσι μόλις προλαβαίνει την εφετεινή συλλογή του ελαιοκάρπου που παραμένει στα ελαιόδενδρα και κινδυνεύει να καταστραφεί κι οι ελαιοπαραγωγοί να χάσουν τις καλές τιμές του ελαιολάδου στη διεθνή αγορά.

Τέτοιες  μεταναστευτικές «συμφωνίες πλαίσιο» κρίνονται εκ του αποτελέσματος που περιλαμβάνει και την επιστροφή των προσωρινών εργατών στην πατρίδα τους , καθώς η χώρα μας δεν αντέχει και άλλους λαθρομετανάστες από όσους έχουν ήδη καταλάβει λχ. την οδό Αχαρνών και πάρα πέρα...

Καλή είναι η αναθέρμανση των σχέσεων με την Αίγυπτο που είχαν παραμείνει στάσιμες επί ένα χρόνο και πλέον αλλά δεν διασκεδάζουν τους φόβους από την επανάληψη της συνεργασία της με την  εχθρική Τουρκία έστω και αν υπαγορεύονται από τις επισιτιστικές ανάγκες της Αιγύπτου με την εισαγωγή Ουκρανικών σιτηρών για τα οποία ο Ερντογάν εμφανίζεται ως ο «μεσίτης».

Ούτε είδαμε να αποδοκιμάζονται οι πολύνεκροι βομβαρδισμοί της Τουρκικής αεροπορίας στην Συρία όπως πολύ σωστά τους καταδίκασε τόσον η Αμερική όσον και η Ρωσία. Η Αίγυπτος δεν φημίζεται για το φιλελληνικό της παρελθόν από την εποχή του Νάσερ που έδιωξε τους Αιγυπτιώτες Έλληνες , κακήν κακώς μέχρις του Ιμπραήμ πασά που σχεδίαζε να ξεκληρίσει τους Πελοποννησίους και να φέρει Μαμελούκους …αποίκους στον Μοριά. Ευτυχώς που ο Αγγλικός στόλος ματαίωσε τα σχέδια του «χεβίδη της Ερήμου» Μεχμέτ Αλή στο Ναυαρίνο και αργότερα στην Συρία όταν πήγαινε να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη κι έτσι σήμερα δεν έχομε δίπλα μας τους Αδελφούς Μουσουλμάνους .

Ο «μήνας του μέλιτος» δεν διαρκεί πολύ - ιδίως στις διακρατικές σχέσεις - και δεν αξίζει απλώς για να σβήσει τις εντυπώσεις από το Λιβυκό διαζύγιο του κ. Δένδια.