και επανέρχεται στην εποχή του προέδρου Ομπάμα που έβαλε την Τουρκία στην Λέσχη των 20 και πήραν τα μυαλά του Ερντογάν αέρα ότι έγινε παγκόσμια δύναμις.
Η αποκήρυξη της πολιτικής του πρώην προέδρου Ντόναλτ Τραμπ που διασφάλιζε την ειρήνη στην ΝΑ Μεσόγειο Θάλασσα , είναι ακριβώς αυτό που επιδιώκει ο Τούρκος πρόεδρος: Δηλαδή να καθίσει τον Κυρ. Μητσοτάκη στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων για να παραδώσει μέγα μέρος της Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας στην Τουρκία. Συγκεκριμένως να δεχθεί τον αφοπλισμό των Ελληνικών νήσων του ΒΑ Αιγαίου , τον περιορισμό των χωρικών υδάτων στα 6 μίλια και την μη επέκταση της Αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 , συλλήβδην δε να παραιτηθεί η Ελλάς του 50% του Αιγαίου πελάγους.
Αλλ’ αυτά δεν γίνονται. Θα ήταν πολιτική αυτοκτονία όχι μόνο του σημερινού Έλληνα πρωθυπουργού αλλ’ οιουδήποτε.
Σαν μη έφθαναν αυτά τα εξωφρενικά , συνέστησε κι άλλα πρωτοφανή ο κ. Τσούνης όπως ότι «δεν υπάρχει άλλη επιλογή», προφανώς από την διαπραγμάτευση μεταξύ των δύο αντιπάλων χωρών, λησμονώντας ότι:
1. Το Status quo που ισχύει εδώ και 100 χρόνια, από την συνθήκη της Λωζάννης του 1923, απέτρεψε νέον Ελληνοτουρκικό πόλεμο.
2.Τις αυτονόητες κυρώσεις κατά της Τουρκίας για την αθέτηση των συμμαχικών υποχρεώσεων στον Ρωσονατοϊκό πόλεμο , που θα συνέτιζαν τον Ερντογάν με τον οικονομική κατάρρευση που θα προκαλούσαν στην ετοιμόρροπη Τουρκική οικονομία.
3. Last but not least , την ενδεχομένη ήττα της Τουρκίας εις περίπτωσιν επιθέσεως κατά της Ελλάδος - ήττα που θα αποκαθιστούσε την ειρήνη στην Εγγύς Ανατολή και το συμμάζεμα της χώρας-ταραξίας
Το άκρον άωτον της πρεσβευτικής αφέλειας ήταν ο ισχυρισμός ότι «η Τουρκία επιδιώκει την ειρήνη»! Τότε τι γυρεύει στη Συρία, Αρμενία, στο Ιράκ, Κουρδιστάν, στη Λιβύη, στην Κύπρο με την εισβολή/κατοχή του 40% της Μεγαλονήσου;
Το πλέον εξωφρενικό που ηκούσθη στην συνέντευξη του κ. Τσούνη ήταν ότι «με την όξυνση της ρητορικής» ο Ερντογάν αποφεύγει τον πόλεμο και επιδιώκει την ειρήνη διά της διπλωματίας.
Πέραν του ότι η άποψη αυτή αποτελεί προβοκάτσια φαίνεται ότι ο κ.Τσούνης δεν αντιλαμβάνεται τα Ελληνικά συμφέροντα και την στρατηγική όλων των Ελληνικών κυβερνήσεων από του Ανδρέα Παπανδρέου και εντεύθεν.
Όπως είπε κι ο Αντώνης Σαμαράς πρόσφατα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να διαπραγματευθούμε με την Τουρκία για ευνοήτους λόγους. Ένας των οποίων ότι χρειαζόμεθα δύο ακόμη χρόνια , δια την επάρκεια της εθνικής αμύνης ώστε ν’ αντιμετωπίσουμε ως ίσος προς ίσον την εξοπλισμένη Τουρκία. Με την επιτυχή τακτική του Μιλτιάδη στον Μαραθώνα: εκεί που εμείς ξέρουμε καλύτερα. Σήμερα στον αέρα…
Είπε όμως και το αυτονόητο ο κ.Τσούνης ότι «η Ελλάς διαθέτει στρατό ικανό να προστατεύσει την πατρίδα». Πράγματι, αλλά χρειάζεται υποστήριξη με materiél πολέμου , πληροφορίες και διπλωματικές κινήσεις (πχ. στο Συμβούλιο Ασφαλείας , μαζί με την Γαλλία, να καταδικάσει κάθε Τουρκική απόπειρα παραβιάσεως της εθνικής μας κυριαρχίας).
Ο ρόλος του νέου Αμερικανού πρεσβευτού είναι να διασφαλίζει τις σχέσεις της Αμερικής μετά της Ελλάδος και όχι να εμφανίζεται ως αναθεωρητής της συμφωνίας πενταετούς αμυντικής συνεργασίας ΗΠΑ-Ελλάδος.
Διαφορετικά δεν έχει νόημα η εκχώρηση 5 ζωτικών βάσεων στους Αμερικανούς άνευ ανταλλάγματος. Χωρίς αυτές θα ήταν σήμερα σχεδόν αδύνατη η διεξαγωγή του Νατοϊκού πολέμου κατά της Ρωσίας - ιδίως την παρουσία Αμερικανικής Επιμελητείας στην Αλεξανδρούπολη η οποία παρακάμπτει τις Τουρκικές απαγορεύσεις των Στενών του Βοσπόρου και της Μαύρης Θάλασσας.
Και μία συμβουλή στον άπειρο, ξένο διπλωμάτη: Να προμηθευθεί μία καλή μετάφραση της Ιστορίας του Θουκυδίδη, να μάθει ότι το κακό επικρατεί του καλού όταν είναι κραταιότερον των Μηλίων.
Δια της ισχύος η πατρίς του ενίκησε σε δύο παγκοσμίους πολέμους και όχι με το διεθνές δίκαιο που οι διάφοροι κατά καιρούς κάιζερ, γκεζί , φύρερ και ισόβιοι πρόεδροι γράφουν στα παλιά υποδήματα. Με την υπεροχή στο αέρα και τα 9 αεροπλανοφόρα εν ενεργεία , οι ΗΠΑ εξακολουθούν να είναι η πρώτη παγκοσμία δύναμις.