και Πολιτικής Προστασίας Χρήστος Στυλιανίδης καθώς και ο υφυπουργός Μεταφορών και Υποδομών Μιχάλης Παπαδόπουλος. Μάλιστα, ο κ. Χατζημαρκάκης, μια ημέρα μετά θα συμμετέχει σε συζήτηση στο πλαίσιο της COP27 _ που διεξάγεται 6 με 18 Νοεμβρίου, στο Σαρμ ελ Σέιχ της Αιγύπτου _ στην οποία θα διερευνηθεί η κλιμάκωση μιας οικονομίας υδρογόνου μέσω συνεργασίας όλων των συμμετεχόντων στην αλυσίδα εφοδιασμού.
Η Ελλάδα, σύμφωνα με τον οδικό χάρτη ένταξης του υδρογόνου στο ενεργειακό μίγμα της χώρας, μπορεί να παράγει περίπου 3 Mtoe πράσινου υδρογόνου το 2040 και να εξάγει 1 Mtoe. Αντιστοίχως για το 2050 θα μπορεί να παράγει 7,4 Mtoe και να εξάγει 2,3 Mtoe πράσινου υδρογόνου, το οποίο αντιστοιχεί σε αξία εξαγωγών της τάξης των 1,6 δισ. ευρώ ανά έτος το 2050 (0,9 δισ. ευρώ το 2040). Ο συνολικός κύκλος εργασιών της εφοδιαστικής αλυσίδας υδρογόνου θα είναι , σύμφωνα με το σχέδιο, της τάξης των 10 δισ. ευρώ τον χρόνο το 2050. Έως τότε θα απαιτηθούν περίπου 60 GW ΑΠΕ για την τροφοδοσία των μονάδων ηλεκτρόλυσης.
Το ελληνικό σχέδιο περιλαμβάνει τέσσερα στάδια. Το πρώτο αφορά την περίοδο 2022-2027, όπου θα υπάρχει αβεβαιότητα στις επενδύσεις, εξαιτίας του υψηλού κόστους. Σε αυτήν την πενταετία θα είναι απαραίτητες οι κρατικές ενισχύσεις για την ανάπτυξη υποδομών. Η δεύτερη φάση αφορά στην περίοδο 2025-2030, οπότε θα αρχίσουν τα πιλοτικά έργα, αλλά και αναβαθμίσεις και προσαρμογή των αγωγών αερίου, σχεδιασμός αποθήκευσης υδρογόνου, με τον ρόλο του κράτους να παραμένει δίνοντας ενισχύσεις και φορολογικά κίνητρα.
Το τρίτο στάδιο εστιάζει στη δημιουργία της αγοράς στο διάστημα 2027-2035, με τα πρώτα δίκτυα αποκλειστικά υδρογόνου να διευκολύνουν κυρίως τις διασυνοριακές συναλλαγές, ανάπτυξη μεγάλης κλίμακας αποθήκευσης υδρογόνου κλπ. Τέλος, το τέταρτο, της βιομηχανικής ωρίμανσης, αφορά στο διάστημα 2030 - 2045 οπότε αναμένεται ολοκλήρωση και της πανευρωπαϊκής υποδομής υδρογόνου και συνθετικών καυσίμων, μετατροπή μεγάλων τμημάτων των υφιστάμενων δικτύων φυσικού αερίου σε υδρογόνο, αποθηκευτικά συστήματα, συμπίεση και υγροποίηση σε μεσαία και μεγάλη κλίμακα, καθώς και διαλειτουργικότητα του εθνικού με το ευρωπαϊκό σύστημα.
Το υδρογόνο προβλέπεται να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην τροφοδοσία βαρέων οχημάτων όπως αστικά και υπεραστικά λεωφορεία, φορτηγά και τρένα, σε ορισμένες περιπτώσεις, και γενικά σε κλάδους του δικτύου που δεν έχουν δυνατότητα εξηλεκτρισμού. O συγκεκριμένος κλάδος καλύπτει το 1/3 της κατανάλωσης ενέργειας του τομέα των μεταφορών στην Ελλάδα.
Προτεραιότητα θεωρείται και ο εξηλεκτρισμός των θερμικών χρήσεων στον κτιριακό τομέα , παράλληλα με ενεργειακή αναβάθμιση των κτιρίων. Το κεντρικό σενάριο του σχεδίου της Εθνικής Στρατηγικής για το Υδρογόνο διατηρεί ωστόσο την παροχή και χρήση αερίων καυσίμων μέσω των δικτύων διανομής, ιδίως σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, όμως προβλέπει τη σταδιακή μείωση του ανθρακούχου αποτυπώματος του διανεμόμενου αερίου μέσω της ανάμειξης βιομεθανίου βραχυπρόθεσμα, στη συνέχεια πράσινου υδρογόνου, ιδίως μεσοπρόθεσμα, και πιο μακροχρόνια συνθετικού (κλιματικά ουδέτερου) μεθανίου. Το σενάριο προβλέπει πλήρη εξάλειψη των πετρελαιοειδών στο μείγμα καυσίμων για θερμικές χρήσεις στα κτίρια έως το 2035, το αργότερο.
Για τον τομέα των κατοικιών, το σενάριο προβλέπει επέκταση της διανομής αερίου σε βραχυχρόνιο ορίζοντα με σκοπό την πλήρη υποκατάσταση του πετρελαίου, και στη συνέχεια σε σταδιακή μείωση των ποσοτήτων αερίου, λόγω εξηλεκτρισμού και ενεργειακής αναβάθμισης των κατοικιών, χωρίς όμως να φθάνουν σε επίπεδα χαμηλότερα από την κατανάλωση του 2020 σε μακροχρόνιο ορίζοντα. Όμως, η διανομή αερίου θα βασίζεται σε σχεδόν μηδενικό ανθρακούχο αποτύπωμα περίπου από το 2040 και μετά.
Ο τομέας της ηλεκτροπαραγωγής και της τηλεθέρμανσης εκτιμάται ότι θα επιτύχει κλιματική ουδετερότητα μέσω των ΑΠΕ περίπου το 2035-2040. Ο άμεσος ρόλος του πράσινου υδρογόνου, ως καύσιμο και μέσω χημικής αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας, είναι περιορισμένος σε έκταση. Ο λόγος είναι η μικρή ενεργειακή απόδοση του κύκλου χρήσης πράσινου υδρογόνου στον ηλεκτρικό τομέα.
Όμως ο έμμεσος ρόλος του υδρογόνου θεωρείται μεγάλης σημασίας για τη σταθερότητα της ηλεκτροπαραγωγής. Εφόσον το πράσινο υδρογόνο παράγεται από ηλεκτρόλυση κατά τις στιγμές μεγάλης διαθεσιμότητας και ίσως περίσσειας ΑΠΕ, όπως αναφέρεται στο εθνικό σχέδιο «εξομαλύνεται η καμπύλη φορτίου την οποία πόροι εκτός ΑΠΕ θα πρέπει να καλύψουν και να εξισορροπήσουν». Στην ουσία ο τρόπος αυτός παραγωγής υδρογόνου παρέχει υπηρεσίας ευελιξίας στο σύστημα ηλεκτροπαραγωγής και διασφαλίζει μείωση κόστους και εφεδρειών. «Μάλιστα, με την ανάπτυξη αποθήκευσης υδρογόνου και συνθετικών καυσίμων σε μεγάλη έκταση, εξασφαλίζεται έμμεσα εποχιακή αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας, πράγμα επωφελές για το κόστος και την αξιοπιστία του συστήματος», επισημαίνεται στο προσχέδιο της εθνικής στρατηγικής.