Το άρθρο του Ο’Μπράιεν στο The Atlantic είναι συνεπαρμένο από τον ενθουσιασμό του τόσο για «τις επιτυχίες και το σθένος των Ουκρανών» όσο και για «την αποτυχημένη εισβολή της Ρωσίας». Σε τι συνίσταται αυτή η «αποτυχία» των Ρώσων όμως;
Ο αρθρογράφος δεν ασχολήθηκε με το γεγονός ότι οι Ρώσοι κατέχουν πια το 20% των εδαφών της Ουκρανίας, αλλά έριξε πολύ βάρος στα σύγχρονα και ευέλικτα όπλα των Ουκρανών που «κατατρόπωσαν τα βαριά ρωσικά τανκς». Οι Ρώσοι ξεκίνησαν τον πόλεμο βασισμένοι στα Τεθωρακισμένα και στο Πυροβολικό τους έγραψε, «όπως είχε κάνει και η Βέρμαχτ όταν επετέθη στη Σοβιετική Ενωση το 1941». Και το Ναυτικό τους, με τα μεγάλα πλοία επιφανείας, «θεωρήθηκε δύναμη ικανή να εξαπολύσει αμφίβια επίθεση στην ουκρανική ακτή, όπως είχαν κάνει οι Δυτικοί Σύμμαχοι στην D-Day, τον Ιούνιο του 1944».
Ομως «τώρα γνωρίζουμε ότι τίποτα από αυτά δεν λειτούργησε κατά τον σχεδιασμό της Μόσχας». Η εξήγηση που έδωσε ο καθηγητής είναι η εξής: ναι μεν αναδείχθηκαν «οι ανεπάρκειες του ρωσικού στρατού», ωστόσο ρόλο έπαιξε και η εν εξελίξει αλλαγή της έννοιας του στρατεύματος. Δηλαδή, ό,τι μας συνδέει με το στρατιωτικό παρελθόν μας και με τον Β’ΠΠ βρίσκεται σε αποδρομή, οι ουκρανικές νίκες κατέδειξαν τη φθίνουσα πορεία της βαριάς και δαπανηρής στρατιωτικής μονάδας. Τα βαριά όπλα του παραδοσιακού στρατού «ηττήθηκαν από ευκίνητα, εύχρηστα και φθηνότερα πολεμικά συστήματα».
Νέα εργαλεία σύγκρουσης γεννήθηκαν στα πεδία μάχης της Ουκρανίας, στέλνοντας στο χρονοντούλαπο τα άρματα μάχης, τα μαχητικά αεροσκάφη και τα πολεμικά πλοία. «Είμαστε μάρτυρες του τελευταίου πολέμου με μέσα του 20ού αιώνα», καθώς στο προσκήνιο εισέβαλαν τα φορητά αντιαρματικά όπλα, τα drones, οι αντιαεροπορικοί και αντιπλοϊκοί πύραυλοι. Ο Ο’Μπράιεν έγραψε για «σφαγή των ρωσικών τανκς» από τα προαναφερθέντα μικρά όπλα, παραθέτοντας και στοιχεία: «Οι απώλειές τους κυμαίνονται από 700 έως 1.200 άρματα, επί συνόλου 1.500 που συμμετείχαν στην εισβολή».
(η συνέχεια στο Protagon.gr)