«θα προκαλούσε γρήγορη, αυστηρή και ενιαία απάντηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους της». Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, διέταξαν την απομάκρυνση των οικογενειών των διπλωματών τους από το Κίεβο και έθεσαν σε κατάσταση επιφυλακής 8.500 Αμερικανούς στρατιώτες που βρίσκονται ήδη στην Ευρώπη. «Δεν πρόκειται να κάνουμε το ίδιο, επειδή δεν είναι σε γνώση μας συγκεκριμένοι λόγοι για να το κάνουμε», ήταν η απάντηση του επικεφαλής της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής, Ζοζέπ Μπορέλ(φωτό) τηρώντας σαφέστατες αποστάσεις από την αμερικανική αυτή πρωτοβουλία. Ερωτηθείς μάλιστα εάν ο Αμερικανός ομόλογός του Άντονι Μπλίνκεν παρείχε πληροφορίες ή αποδείξεις στους «27» που να οδηγούν στο συμπέρασμα ότι έχει αυξηθεί ο κίνδυνος μιας ρωσικής επίθεσης στην Ουκρανία, απάντησε με την ίδια σαφήνεια: «Δεν πιστεύω ότι υπάρχει οτιδήποτε νέο ή διαφορετικό που να αυξήσει τον φόβο μας αναφορικά με μια άμεση επίθεση».
Που όμως οφείλεται αυτό το μεγαλοπρεπές άδειασμα της ΕΕ απέναντι στις ΗΠΑ, θα διερωτηθεί κανείς. Και η απάντηση είναι απλή: Πρώτον, η ΕΕ δύσκολα μπορεί πλέον να εμπιστευτεί τις ΗΠΑ μετά την στάση της στο Αφγανιστάν, τον μυστικό σχηματισμό της συμμαχίας AUKUS εις βάρος της Γαλλίας και υπό την πλήρη άγνοια των Βρυξελλών καθώς και τον παραγκωνισμό της Ένωσης σε όλες τις συνομιλίες για το μέλλον της Ουκρανίας , αν και η Ουάσιγκτον διαβεβαίωνε για το αντίθετο. Και δεύτερον και σημαντικότερο, η Ένωση έχει να χάσει πολλά περισσότερα από τις ΗΠΑ σε μια κλιμάκωση με την Ρωσία. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Η Μόσχα είναι ο πέμπτος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της ΕΕ, καθώς και ο κυριότερος ενεργειακός προμηθευτής της, ενώ για τις ΗΠΑ οριακά μπαίνει στους πρώτους 30. Οι ΗΠΑ είναι καθαρός εξαγωγέας ενέργειας, αλλά η ΕΕ βασίζεται στις εισαγωγές και η Ρωσία είναι ο νούμερο ένα προμηθευτής της τόσο σε πετρέλαιο όσο και σε φυσικό αέριο.
Είναι ενδεικτικό ότι οι οικονομολόγοι της JPMorgan Chase & Co. προειδοποίησαν την Παρασκευή ότι μια άνοδος της τιμής του πετρελαίου στα 150 δολάρια το βαρέλι θα πλήξει σημαντικά την ανάπτυξη και θα εκτινάξει τον πληθωρισμό. Όσον αφορά το φυσικό αέριο, η Ρωσία συγκρατεί τις προμήθειες τους τελευταίους μήνες με αποτέλεσμα οι τιμές να έχουν τριπλασιαστεί, αυξάνοντας το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας σε ολόκληρη την Ευρώπη. Εάν μάλιστα υπάρξει κάποια εμπλοκή στην λειτουργία του ρωσο-γερμανικού αγωγού Nord Stream 2, τότε οι Ευρωπαίοι καταναλωτές και όχι οι Αμερικανοί είναι αυτοί που θα κληθούν να βάλουν πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη. Αντιθέτως οι ΗΠΑ θα είχαν ακόμη και όφελος από την επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Θα λειτουργούσαν προς το συμφέρον των Αμερικανών εξαγωγέων, που επιδιώκουν να στείλουν περισσότερο υγροποιημένο φυσικό αέριο στην Ευρώπη. Σε όλα αυτά προστίθεται και το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις είναι πιο εκτεθειμένες καθώς έχουν επενδύσει περισσότερα στην Ρωσία από ό,τι οι αντίστοιχες επιχειρήσεις στις ΗΠΑ.
Για όλους αυτούς τους λόγους, αρκετοί Ευρωπαίοι είναι πιο διστακτικοί όσον αφορά την επιβολή σκληρών κυρώσεων εις βάρος της Μόσχας. Ειδικά αν αναλογισθεί κανείς ότι στις παλαιότερες κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία, ιδίως μετά την εισβολή στην Κριμαία το 2014, το μεγαλύτερο τίμημα πλήρωσαν οι οικονομίες της ΕΕ και όχι οι ΗΠΑ. Αλλά και οι Ρώσοι δεν φαίνονται να αστειεύονται. Στην προειδοποίηση των ΗΠΑ και της Βρετανίας για αποσύνδεση της Ρωσίας από το διεθνές σύστημα διατραπεζικών πληρωμών SWIFT, σε περίπτωση που εισβάλλουν ρωσικά στρατεύματα στην Ουκρανία, ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας (άνω βουλή) Νικολάι Ζουραβλιόφ ήταν σαφής: Αυτοί που θα την πληρώσουν θα είναι οι Ευρωπαίοι, με την Ρωσία να διακόπτει την προμήθεια πετρελαίου, φυσικού αερίου και μετάλλων προς τα κράτη μέλη. Μπορεί λοιπόν η Ουάσιγκτον, σε μια προσπάθεια ανάκτησης του χαμένου διεθνούς της γοήτρου, να ανοίγει συνεχώς μέτωπα, προσπαθώντας να συμπαρασύρει και τους – όποτε το θυμάται στενούς συμμάχους της- Ευρωπαίους, οι τελευταίοι είναι όμως αυτοί που θα πληρώσουν τον λογαριασμό.