Πρωτίστως, αυτό θα πρέπει να το κατανοήσουν όλοι αυτοί που διαθέτουν πολιτική, οικονομική και μιντιακή εξουσία. Κάτι που απαιτεί παιδεία, καθώς το βασικό γνώρισμα της ισχύος είναι η ικανότητα επιβολής. Συνεπώς, δεν αρκούν οι αντοχές και το ήθος των ανθρώπων που υπηρετούν τη Δικαιοσύνη και τη διοίκηση, καθώς πολλές φορές οι ώμοι τους δεν αντέχουν την πίεση. Αυτό που προέχει είναι το ήθος της ισονομίας να διατρέχει όλους τους αρμούς της εξουσίας, κάτι βεβαίως άκρως ιδανικό και θεωρητικό.
Στην πράξη, δυστυχώς, η ισχύς ακουμπά και τις καθημερινές δραστηριότητες, ακόμη και στα πιο απλά θέματα. Θυμούμαι το 1982, υφυπουργό της τότε κυβέρνησης, που χαστούκισε τροχονόμο γιατί του έκανε παρατήρηση για το πού πάρκαρε το αυτοκίνητό του. Στη συνέχεια, όπως έγραψαν οι εφημερίδες, ο δύσμοιρος τροχονόμος μετατέθηκε σε κάποιο νησί. Να ξαναθυμίσω στον αναγνώστη πως η Μάργκαρετ Θάτσερ πλήρωσε, για τον ίδιο λόγο, αδιαμαρτύρητα πρόστιμο που της επέβαλε ο αρμόδιος υπάλληλος. Ο τελευταίος θεώρησε αδιανόητο να μην επιτελέσει το καθήκον του, αγνοώντας το πρόσωπο του παραβάτη, και η πρωθυπουργός και αυτή θεώρησε αδιανόητη οποιαδήποτε παρέμβαση της μορφής «ξέρεις ποια είμαι εγώ;». Αυτό που εμείς θεωρούμε ως παράδειγμα και το έχουμε μνημονεύσει πολλές φορές, στα προηγμένα κράτη είναι το αυτονόητο.
Τελικά, οι πολιτικοί, οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης καλό είναι να αντιληφθούν πως η ανομολόγητη απαίτησή τους να τυγχάνουν προνομιακής μεταχείρισης προσβάλλει το πολίτευμά μας.
(του Σάκη Μουμτζή, από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")