Τελικά, ο καγκελάριος είναι αυτός που αποφασίζει. Και ο Όλαφ Σολτς ενσαρκώνει την πολιτική συνέχεια καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον.
Ένα από τα σημαντικότερα θέματα στην εξωτερική πολιτική της Γερμανίας είναι η Τουρκία. Δεν υπάρχει άλλη χώρα που να διατηρεί τόσο στενές σχέσεις με τη χώρα αυτή, όσο η Γερμανία. Για αυτόν τον λόγο, το ζήτημα του μέλλοντος αυτών των σχέσεων και της γερμανικής πολιτικής απέναντι στην Άγκυρα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Ακόμη δεν υπάρχουν συγκεκριμένες δηλώσεις για το πώς θα τοποθετηθεί η νέα κυβέρνηση στο Βερολίνο στα ελληνοτουρκικά ζητήματα. Διαβάζοντας τα προεκλογικά προγράμματα, ξεχώρισε το αίτημα των Πρασίνων να απαγορευθεί η εξαγωγή γερμανικών υποβρυχίων στην Τουρκία και να τερματιστεί η συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία για το προσφυγικό του 2015. Αυτές είναι προεκλογικές υποσχέσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι κανένα από τα δύο αυτά σημεία δεν περιλαμβάνεται στο νέο κυβερνητικό πρόγραμμα, το οποίο αποτελείται από 177 σελίδες και κατά τα άλλα περιέχει πολλές λεπτομέρειες για διάφορα ζητήματα.
Πρώτες ενδείξεις για τη μελλοντική πολιτική της Γερμανίας βρίσκει κανείς στα πρακτικά της πρόσφατης συνόδου των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε., η οποία ασχολήθηκε μεταξύ άλλων με την Τουρκία και την Κύπρο.
Μεταξύ των σημαντικότερων σημείων είναι ότι η γερμανική κυβέρνηση τάχθηκε εναντίον των κυρώσεων κατά της Τουρκίας. Σύμφωνα με τα πρακτικά, η νέα υπουργός Εξωτερικών δικαιολόγησε τη στάση της με έλλειψη χρόνου για να μελετήσει τα έγγραφα. Εάν αληθεύει, πρόκειται για μια αδύναμη και -τελικά- ανέντιμη δικαιολογία. Η απόρριψη των κυρώσεων κατά της Τουρκίας είναι μια σταθερά της γερμανικής πολιτικής. Το Βερολίνο δεν ήταν υπέρ της τιμωρίας της Τουρκίας για τη συμπεριφορά της στο παρελθόν και -όπως βλέπουμε- δεν είναι ούτε τώρα.
Και ενώ η κυβέρνηση δεν έχει κάνει καμία επίσημη ανακοίνωση για την Τουρκία, οι πολιτικοί αναλυτές αναζητούν τη σωστή πολιτική για το μέλλον. Μια συμβουλή, που ακούγεται συχνά αυτές τις μέρες, θέλει το Βερολίνο να κοιτάζει στο μέλλον και να σχεδιάζει από τώρα για την εποχή μετά τον Ερντογάν. Τα σενάρια βασίζονται σε υποθέσεις, γιατί κανένας δεν ξέρει πώς θα είναι το μέλλον. Είναι πρόωρο, αν όχι και αφελές, να υποθέσουμε ότι μια άλλη κυβέρνηση στην Τουρκία θα ακολουθήσει πιο ήπια, μετριοπαθή πολιτική.
Η ιστορία δείχνει ότι όταν οι κυβερνώντες στην Τουρκία δέχονται πιέσεις στο εσωτερικό, τους αρέσει να κλιμακώνουν την ένταση στα μέτωπα του εξωτερικού. Η επόμενη ελληνοτουρκική κρίση είναι θέμα χρόνου. Θα ήταν μεγάλη έκπληξη εάν σε μια τέτοια περίπτωση η κυβέρνηση του Όλαφ Σολτς θα αντιδρούσε διαφορετικά από την Άγκελα Μέρκελ.
Ρόναλντ Μαϊνάρντους πολιτικός αναλυτής, σχολιαστής και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 είχε διατελέσει διευθυντής της ελληνικής σύνταξης της Deutsche Welle.
Από τη Ναυτεμπορική