Η νέα αυτή θρησκεία αποτελεί συνάμα και ένα δέλεαρ για κυβερνήσεις και εταιρείες που αναζητούν μια διέξοδο από τις καταστροφικές κρίσεις των τελευταίων ετών, με αποκορύφωμα την πανδημία του SARS- CoV-2, καθώς η «Πράσινη Βίβλος» αφήνει να εννοηθεί σαφώς πως η βιωσιμότητα περνάει μέσα από τον εξηλεκτρισμό της τελικής χρήσης ενέργειας και την ψηφιοποίηση. Όπως αναφέρει μάλιστα και μια πρόσφατη έρευνα της Accenture που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Power Summit 2021 που διοργανώνει η Eurelectric, ο εξηλεκτρισμός της οικονομίας επιτάσσει τη χάραξη νέων εταιρικών δρόμων στο χώρο της ενέργειας
Όλες οι υπόλοιπες λύσεις και εργαλεία – πετρέλαιο και φυσικό αέριο- είναι, κατά κάποιο τρόπο, ο νέος Σατανάς και η νέα Κόλαση που αναμένει αυτούς τους αμετανόητους «παγανιστές» της ενέργειας! Ακόμη και ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας μοιάζει να αλλαξοπίστησε, κυριολεκτικά από τη μια μέρα στην άλλη, καθώς το κάλεσμά του να κοπούν μαχαίρι οι νέες επενδύσεις σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο από φέτος, αντιβαίνει πλήρως με τα συμπεράσματα πρόσφατων εκθέσεών του. Δεν είναι επομένως, δίκαιο να αναρωτιέται κανείς πώς συνέβη και ένας οργανισμός όπως ο ΙΕΑ ομολογεί πως υπήρξε …τυφλός και ότι είδε αίφνης το φως το αληθινό και ανακάλυψε το «Net Zero by 2050»; Διότι, ουδείς αντιλέγει, πως πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να φθάσουμε στις περίφημες καθαρές μηδενικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, μήπως και σώσουμε τις επερχόμενες γενιές από μια αναπόφευκτη (;) πλανητική καταστροφή.
Ο εξηλεκτρισμός των πάντων και η υιοθέτηση αμιγώς ανανεώσιμων λύσεων, καθώς και πράσινου υδρογόνου αποτελεί μια πανάκριβη παράμετρο της νέας θρησκείας που δυστυχώς δεν είναι για όλους! Το πέρασμα στην καθαρή ενέργεια εμπεριέχει έναν ιδιότυπο ταξικό χαρακτήρα και, σήμερα τουλάχιστον, μοιάζει να μην ταιριάζει για πληβείους.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την Ελλάδα. Ύστερα από περισσότερο από μια δεκαετία οικονομικών δεινοπαθημάτων, ενώ θα έπρεπε –υπό φυσιολογικές συνθήκες- να σπεύδει να εκμεταλλευτεί ό, τι της προσφέρεται για να βγει μια ώρα αρχύτερα από τη «στενωπό», μοιάζει να έχει αυτοακρωτηριαστεί αφού αρνείται -κατά τα φαινόμενα - να αναζητήσει και δυνητικά αξιοποιήσει πολύτιμους ενεργειακούς πόρους που κρύβονται στο υπέδαφός της και κάτω από τις θάλασσές της. Με αυτό τον τρόπο θα είχε διπλό όφελος. Θα μείωνε το χρέος της αφού θα περιόριζε ύστερα από μια δεκαετία τις εισαγωγές ενέργειας και παράλληλα, θα χρηματοδοτούσε την υιοθέτηση όλων αυτών των πράσινων λύσεων. Δεν το κάνει όμως!
Και εάν η Ελλάδα είναι μια, ας τη χαρακτηρίσουμε, ακραία περίπτωση, οι αναπτυσσόμενες χώρες της Γης πώς θα μπορούσαν να διαβούν αυτό το δρόμο δίχως να τους δοθούν τεράστια κεφάλαια για να αντικαταστήσουν τη χρήση άνθρακα και πετρελαίου και να προσκυνήσουν τα ηλιακά πάνελ και τις λεπίδες των ανεμογεννητριών; Και πείτε ότι τα εξασφαλίζουν. Πολιτική βούληση υπάρχει για να …αλλαξοπιστήσουν;