και να δούμε ποιες είναι οι βαθύτερες βλέψεις και στόχοι του νέο-Σουλτάνου.
Με την δημιουργία της Γαλάζιας Πατρίδας (Mavi Vatan) να αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του ευρύτερου Τουρκικού τόξου το οποίο θα ξεκινά από τις Κυκλάδες και θα εκτείνεται μέχρι τα παράλια του Πακιστάν. Δηλαδή θα περιλαμβάνει την μεγάλη χερσαία μάζα της ηπειρωτικής Τουρκίας, θα εκτείνεται ανατολικά στο Αζερμπαιτζάν**, και μέσω Κασπίας, στο Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν, στο Αφγανιστάν και θα καταλήγει πιο νότια στο Πακιστάν, που είναι πυρηνική δύναμις με την οποία η Άγκυρα διατηρεί στενές σχέσεις εδώ και δεκαετίες. Με ορισμένα από τα ανωτέρω κράτη να μοιράζονται κοινές τουρκμενικές καταβολές με την "μητέρα" Τουρκία όπως και την κοινή ισλαμική σουνιτική πίστη. Όπως παρατηρεί ο Zbigniew Brzezinski στο γνωστό του σύγγραμμα «Η Μεγάλη Σκακιέρα» και αναφερόμενος στα Ευρασιατικά Βαλκάνια και τις τουρκικές βλέψεις για περιφερειακή επιρροή αυτές βασίζονται «στο αίσθημα εθνοτικής γλωσσικής ταυτότητας με τους τουρκικούς λάούς της περιοχής».
Βέβαια, κράτη όπως το σημερινό Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν και Ουζμπεκιστάν μάλλον ως άθεα μπορεί να χαρακτηρισθούν ακόμα και σήμερα, αφού ως πρώην "δημοκρατίες" της πάλαι ποτέ Σοβιετίας (ΕΣΣΔ) η θρησκεία (πόσω μάλλον η μωαμεθανική) δεν προήγετο από το Σοβιετικό καθεστώς. Ο σημερινός επισκέπτης σε αυτές τις χώρες θα δυσκολευτεί ακόμα και σήμερα να βρει τζαμιά και να συναντήσει πλήθη πιστών στη προσευχή της Παρασκευής. Παρ’ ολ’ αυτά, η σημερινή Τουρκία με τις σύγχρονες υποδομές, την άκρως διαφοροποιημένη οικονομία, την ισχυρή βιομηχανική βάση και τον στρατιωτικό δυναμισμό που εκπέμπει (βλέπε επεμβάσεις σε Λιβύη, Βόρεια Συρία, Βόρειο Ιράκ, Κύπρος και Αιγαίο) αποτελεί σημείο αναφοράς για όλες τις ανωτέρω χώρες που προσπαθεί και σε μεγάλο βαθμό και επιτυγχάνει να προσεταιρισθεί ο νέο Σουλτάνος.
Αναφερόμενος στην Τουρκία ο Brzezinski γράφει: «Η Τουρκία βλέπει μάλλον τον εαυτό της ως τον δυνητικό ηγέτη μιας χαλαρής τουρκόφωνης κοινότητας, επωφελούμενη για αυτό το στόχο από τον ελκυστικό σχετικό εκσυγχρονισμό της, τη γλωσσική συγγένεια και τα οικονομικά μέσα που διαθέτει για να καθιερωθεί ως η δύναμη με τη μεγαλύτερη επιρροή στις εκτυλισσόμενες διαδικασίες οικοδόμησης εθνών στην περιοχή». Από τότε που έγραψε το βιβλίο ο Brzezinski έχουν περάσει 23 χρόνια και η Τουρκία έχει ενδυναμωθεί σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό, τι θα μπορούσε κάποιος να προβλέψει την δεκαετία του 1990, έτσι που σήμερα υπό την σιδηρά πυγμή του Ταγίπ Ερντογάν κάθε άλλο παρά σε μια χαλαρή τουρκογεννή κοινότητα αποβλέπει. Απώτερος στόχος είναι πλέον η συνομοσπονδία με βάση τις κοινές εθνοτικές ρίζες και την θρησκεία.
Ουσιαστικός αρωγός στην όλη προσπάθεια του Ερντογάν στη πραγματοποίηση του παράτολμου οράματος του για ένα πανίσχυρο κράτος και επίκεντρο μιας διευρυμένη Τουρκική Ομοσπονδία αποτελούν οι σοβαροί ενεργειακοί πόροι που ελέγχουν τα ανωτέρω κράτη. Εάν υπολογίσουμε τα αποδεδειγμένα αποθέματα (proven reserves) σε φυσικό αέριο που διαθέτουν μεταξύ τους το Αζερμπαϊτζάν (που έμμεσα ελέγχει πλέον η Τουρκία), το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν, αυτά ανέρχονται συνολικά στα 23,5 τρισεκ. κυβικά μέτρα και αντιστοιχούν στο 12% των παγκόσμιων αποθεμάτων. Παράλληλα τα ανωτέρω κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, διαθέτουν περί τα 10 δισεκ. βαρέλια πετρελαίου αποδεδειγμένα αποθέματα.
Με την Τουρκία να παίζει καθοριστικό ρόλο στην μεταφορά αερίου και πετρελαίου προς την Δύση μέσω βασικών εξαγωγικών αγωγών (βλέπε ΤΑΝΑΡ, Turk Stream,BTC, Iraq-Ceyhan) και τον έλεγχο που τώρα εξασκεί στην κατασκευή του Trans Caspian pipeline, που θα μεταφέρει Τουρκμένικο αέριο προς τo Αζερμπαϊτζάν και ακολούθως προς την τουρκική ενδοχώρα (βλ. εδώ), η Άγκυρα έχει κάθε λόγο να αισιοδοξεί ότι τα επεκτατικά της σχέδια θα υποστηρίζονται από τον ενεργειακό πλούτο της περιοχής. Επιπλέον, ελέγχοντας τόσο σημαντικές ενεργειακές ροές προς τις δυτικές χώρες η Άγκυρα δεν αποτελεί εύκολο στόχο για κυρώσεις και άλλα φαιδρά που ονειρεύονται οι απειλούμενες από την Τουρκία χώρες.
*Με την Ελληνική κυβέρνηση να συνεχίζει να προσποιείται ότι τα χωρικά μας ύδατα φθάνουν μόνο ως τα 6 νμ, απεμπολώντας στην πράξης τα κυριαρχικά μας δικαιώματα όπως αυτά απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS)!
**Αφού προηγουμένως εξασφαλιστεί ενιαίος διάδρομος που θα συνδέει άμεσα την Τουρκία με το Αζερμπαϊτζάν η οποία σχεδιάζει να καταπατήσει μέρος της Αρμενίας- εξ ου και οι σημερινές εχθροπραξίες στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ με την Τουρκία να υποστηρίζει ποικιλότροπα το Μπακού.