Είναι κατανοητή η προσπάθεια της κυβέρνησης να εμπεδώσει ως κεντρική ιδέα πίσω από κάθε άρθρο του νέου νομοσχεδίου, την εναρμόνιση της χώρας με τα σύγχρονα ευρωπαϊκά πρότυπα και την απομάκρυνσή μας από την σκόπιμη- πολλές φορές- αδιαφάνεια και γενικευμένη αυθαιρεσία σε τοπικό επίπεδο.
Η Ελλάδα με την υιοθέτηση ενός συνολικού θεσμικού πλαισίου αποκτά για πρώτη φορά στα χρονικά, έναν κεντρικό φορέα συντονισμού της διακυβέρνησης και διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος που φιλοδοξεί να αντιμετωπίσει τις χρόνιες σοβαρές ελλείψεις που κρατούσαν πεισματικά τη χώρα στα δεσμά της οπισθοδρόμησης. Που εμπόδιζαν επενδύσεις να ολοκληρωθούν, εξαιτίας της γραφειοκρατίας και της νομικής ασάφειας που χαρακτήριζε μια νομοθεσία τεχνηέντως «εφοδιασμένης» με μια ατέρμονη σειρά ρυθμίσεων, απαγορευτικών για την ευόδωση κάθε φιλοπρόοδου σχεδίου σε θέματα περιβάλλοντος και το έθαβαν κυριολεκτικά και μεταφορικά κάτω από τους τόνους σκουπιδιών που μας πνίγουν ως χώρα.
Η αναθεώρηση και ο εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου για τις περιοχές Νatura για τις οποίες θεσμοθετείται η κατάτμησή τους σε ζώνες δραστηριότητας απελευθερώνει τη διαδικασία των ειδικών περιβαλλοντικών μελετών, με κλιμάκωση ανάλογα με τον βαθμό προστασίας που θα τις διέπει. Η μείωση του χρόνου περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων και η θέσπιση αποκλειστικών προθεσμιών για τα αιτήματα αδειοδότησης, η κατάργηση της άδειας παραγωγής ΑΠΕ και η αντικατάστασή τους με Βεβαιώσεις Παραγωγού Ηλεκτρικής Ενέργειας, η αύξηση του ορίου απαλλαγής για την περιβαλλοντική αδειοδότηση φωτοβολταϊκών σταθμών από 0,5 MW στο 1 MW είναι, μεταξύ των άλλων διατάξεων, χαρακτηριστικά παραδείγματα μιας νέας φιλοσοφίας στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε, πλέον, τα περιβαλλοντικά ζητήματα ως συντεταγμένη Πολιτεία.
Σημαντικές παράμετροι του νέου νόμου είναι ακόμη, η περιβαλλοντική απαλλαγή για αιολικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής μέχρι 60 KW και για υβριδικούς σταθμούς μέχρι 100 KW, η επέκταση του έργου Διασύνδεσης Ελλάδας -Ιταλίας με τον αγωγό φυσικού αερίου IGI Poseidon, ώστε να περιλαμβάνει την διασύνδεση με τον αγωγό EastMed, αλλά και η δυνατότητα που προσφέρεται για την ταχύτερη υλοποίηση νέων σταθμών ΑΠΕ.
Αντιλαμβανόμαστε την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης να περάσει στη δημόσια σφαίρα το μήνυμα ότι προσπαθεί, με όλα αυτά τα νομοθετικά εργαλεία, να διαχειριστεί τις επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος. Να αντικαταστήσει τις ρυπογόνες και δαπανηρές πηγές ενέργειας με ΑΠΕ που προσφέρουν φθηνό και καθαρό ρεύμα. Να μετατρέψει σε πλούτο τα άχρηστα υλικά και τα απόβλητά της και να επιβάλει αυστηρά αλλά και ρεαλιστικά σχέδια δόμησης και τουριστικής ανάπτυξης που θα αλληλένδετα συναρτημένα με το περιβάλλον.
Αυτό που μας προβληματίζει είναι η αποστροφή της ομιλίας του Πρωθυπουργού στο ζήτημα των εξορύξεων πετρελαίου και όχι μόνο σε συνάρτηση με τις περιοχές Νatura, ή τις «διαφωνίες» που διατυπώνουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφερόμενος στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από το να τις αποκαλέσει υποκριτικές προχώρησε ένα επικίνδυνο βήμα παραπέρα. Άφησε να εννοηθεί ότι η όλη συζήτηση μπορεί να γίνεται και …περί όνου σκιάς, όπως είπε χαρακτηριστικά, εξηγώντας ότι με τις τιμές του πετρελαίου σε δραματική αποδόμηση «είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν υπάρχει πραγματικό επιχειρηματικό ενδιαφέρον για νέες εξορύξεις πετρελαίου στη χώρα μας»!
Η επισήμανση του Πρωθυπουργού, ότι όλη αυτή η συζήτηση θα ξεπεραστεί από τις ίδιες τις εξελίξεις στην αγορά της ενέργειας,
χωρίς να είναι εκτός λογικής, θα πρέπει να συνεγείρει τους ανθρώπους της εγχώριας αγοράς υδρογονανθράκων. Επειδή, μοιάζει σαν μια απροσδόκητη, έως και για πριν από λίγο καιρό, υπαναχώρηση από εκπεφρασμένες προθέσεις και υπογεγραμμένες συμβάσεις. Ένας λεκτικός ακροβατισμός με «πράσινο» πρόσημο που του τον προσέφερε η αναπάντεχη συγκυρία του κορονοϊού. Διότι για κάθε έναν που λογίζει ως ανίατη τη «βουτιά» των τιμών του αργού, υπάρχει ένας άλλος ο οποίος προβλέπει μια ραγδαία ανάκαμψή τους ακόμη και στα 100 δολάρια το βαρέλι, όταν η αγορά βρεθεί, αργά ή γρήγορα, στην αντίπερα όχθη της πανδημίας.