Είναι εντυπωσιακό το κενό ενημέρωσης γύρω από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η ευκολία με την οποία αναμασώνται κλισέ και λανθασμένα στερεότυπα από ραδιόφωνα, σάιτ και τηλεοράσεις είναι πραγματικά εντυπωσιακή.
Ενδιαφέρον έχει, όμως, και η μυθολογία που αναπτύσσεται και επηρεάζει το συλλογικό υποσυνείδητο. Κλασσικό παράδειγμα η κρίση του 1987 και το πως τη χειρίσθηκε ο τότε πρωθυπουργός. Ήταν πράγματι εντυπωσιακός ο χειρισμός μετά την «παρεξήγηση» που προκάλεσε την κρίση. Από την εμφάνιση του Ανδρέα έως το ταξίδι Παπούλια στη Σόφια. Ξεχνάμε όμως δύο πράγματα: Ότι ο Ανδρέας βρέθηκε μετά με τον Οζάλ και «έβαλε το κυπριακό στο ράφι» αφήνοντάς το έξω από το κοινό ανακοινωθέν, γεγονός για το οποίο επικρίθηκε. Και πως, ακόμη, υπήρξε μια άτυπη συμφωνία ότι καμία από τις δύο χώρες δεν κάνει έρευνες έξω από τα χωρικά ύδατα, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να κάνουν διάβημα για έρευνες στον Θερμαϊκό επειδή το άνοιγμά του είναι πάνω από 6 μίλια. Βασικές γνώσεις και αντικειμενική κατανόηση της Ιστορίας είναι μάλλον απαραίτητα στοιχεία σε μια εποχή έντασης με την Τουρκία. Αλλά και εξαιρετικά δυσεύρετα.
*(Από την Καθημερινή)