καθώς και η κρατική εταιρία πετρελαίων NOC αντιμετωπίζει δυσκολίες εφοδιασμού της αγοράς με καύσιμα.
Τελικώς, η Τουρκία μπορεί να είναι ικανή για εκβιασμούς και σφαγές αμάχων αλλά δεν επιλέγει πάντα τον κατάλληλο σύμμαχο.΄Όπως έχασε τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο γιατί πήγε με τις κεντρικές δυνάμεις της Ευρώπης (Αυστροουγγαρία και Αυτοκρατορική Γερμανία) εναντίον των θαλασσίων (Αγγλίας, Γαλλίας, Αμερικής και Ελλάδος) και στον δεύτερο, καιροσκοπούσα με τους Ναζί, έμεινε εκτός νυμφώνος ως «επιτηδείως ουδετέρα» κατά τον Αμερικανό πρέσβυ Μοργκεντάου, έτσι και τώρα κάνει άκυρες συμβάσεις (Ν. Συρίγος) με το καθεστώς του κατ’ όνομα μόνον προέδρου «δυτικής» Λιβύης Φαγιέζ Αλ Σαρράζ που ως φαίνεται ευρίσκεται στην αποδρομήν, αν και ανεγνωρισμένος από τον ΟΗΕ.
Είθισται, η Τουρκία σε εσφαλμένες εκτιμήσεις όσον αφορά στις διεθνείς εξελίξεις. Στο Ιράκ υπεστήριξε τον Σαντάμ και εμπόδισε την χρήση της βάσεως του Ιντσιρλίκ στους Αμερικανούς κατά την διάρκεια της «Καταιγίδος της ερήμου» όπως ονομάζετο η εκστρατεία της Δυτικής συμμαχίας κατά του Ιρακινού εισβολέως στο Κατάρ. Τα χάλασε με το Ισραήλ εξ αιτίας της αποσταλλείσης Τουρκικής αρμάδας στην Γάζα και με την Αίγυπτο με την υποστήριξη των «Αδελφών Μουσουλμάνων» που καταδιώκει η κυβέρνηση του Αλ Σίσι. Με την Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται στα μαχαίρια εξ αιτίας του λαθρομεταναστευτικού (Α. Σαμαράς) και του εκφοβισμού της Κύπρου. Η συνεργασία του Ερντογκάν με την Ρωσσία στην Συρία αποβαίνει μάλλον προς όφελος του Ρώσσου προέδρου Πούτιν, που εύρεν την ευκαιρία να ενοχλήσει το ΝΑΤΟ όπως εκείνο έκαμε με την επέκταση του στην Ουκρανία.
Τελικώς, ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογκάν «μήτε βαθύς στις σκέψεις» είναι που θάλεγε ο ποιητής (*) αλλά καιροσκόπος ψάχνοντας να βρει ευκαιριακούς συνεργάτες που τον βολεύουν στα έκνομα σχέδια του όπως η στέρηση της Κρήτης από την ΑΟΖ , με το διαβόητο «μνημόνιο προθέσεων» το οποίο απεδοκίμασαν η Αμερική, το Ισραήλ, σύμπασα η ΕΕ και η Αίγυπτος.
(*) Κων/νου Καβάφη, «Ηγεμών εκ δυτικής Λιβύης» 1928 . εκδ. ΓΑΛΑΞΙΑ – ΕΡΜΕΙΑΣ σελ.176.