Ο επιχειρηματίας Θεόδωρος Βάρδας, σύμβουλος του Προέδρου της ΝΔ που πρώτος είχε επισημάνει στον Σαμαρά ότι οι πολλαπλασιαστές του ΔΝΤ είναι λάθος και πως η ύφεση θα είναι βαθύτερη από όση υπολόγιζε η τρόικα, δεν άντεξε στο άκουσμα της αποκάλυψης και ρώτησε ευθέως τον Τόμσεν: «Παίρνετε και προμήθεια για αυτό;». Εκείνος έχασε αμέσως το χαμόγελό του, κοκκίνησε και ρώτησε θιγμένος: «Τι ακριβώς εννοείτε;». Πρίν προλάβει να απαντήσει ο Βάρδας ο Σαμαράς που ήταν δίπλα του του έριξε μια κλωτσιά στο …καλάμι, κάτω από το τραπέζι, για να μην δώσει συνέχεια. «Εννοώ αν προβλέπεται από το Καταστατικό του ΔΝΤ να δέχεστε funds στο γραφείο σας και αν το ίδιο το ΔΝΤ παίρνει ως Οργανισμός προμήθειες για αυτό» ˙ τα «μπάλωσε» κάπως ο Βάρδας. Αλλά ο Τόμσεν είχε χάσει το …κέφι του πλέον. Όσο είδαν τα funds ανάπτυξη 6% άλλο τόσο την είδε και ο Σαμαράς όταν παρέλαβε την χώρα. Ύφεση -7,5% είχαμε το 2012. Κολλημένοι στην λάσπη.
Και επτά χρόνια μετά, μετά και την πενταετία του φρόνιμου και συμμορφωθέντος στο ΔΝΤ Σύριζα, η ανάπτυξη εν έτει 2019 σε ετήσια βάση δεν έχει καταφέρει να γράψει κάν «2». Όλο γύρω από τον άσσο περί το «ένα κόμμα κάτι» γυρίζει, και βασίζεται στην κατανάλωση των επιδομάτων. Είμαστε ακόμη δέκα χρόνια μετά κολλημένοι στη λάσπη, με τον ελληνικό λαό άνεργο και καταχρεωμένο. Στην αγορά όλα τα αιτήματα για δανεικά που ζητεί ο ένας από τον άλλο ακόμη «πέφτουν σύννεφο». Στα γραφεία των βουλευτών της ΝΔ γίνεται παρέλαση από κόσμο που ψάχνει δουλειά στο Δημόσιο. Στους μικρομεσαίους τα χρέη είναι θηλιά στο λαιμό. Όλο τα ρυθμίζουν σε 120 δόσεις και όλο εκτός ρύθμισης είναι, γιατί αδυνατούν να τα φέρουν βόλτα. Πολλοί πηγαίνουν στο μηχάνημα της τραπέζης και εξοφλούν τον λογαριασμό της ΔΕΗ σε δόσεις βάζοντας ένα πενηντάρικο κάθε δέκα μέρες. Το κανόνι της Thomas Cook θα επηρεάσει και τους εμπόρους προμηθευτές των ξενοδοχείων της περιφέρειας που μένουν με τα τιμολόγια στα χέρια.
Δέκα χρόνια μετά, η χώρα εξακολουθεί να παραμένει κολλημένη στην λάσπη και εκτεθειμένη στους τεράστιους κινδύνους της νέας διεθνούς ύφεσης. Τούτων δοθέντων ο αγώνας που έχει αναλάβει για να ανατάξει την ελληνική οικονομία ο νέος Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είναι κυριολεκτικά ηράκλειος. Ο δε στόχος για 4% ανάπτυξη σε δύο-τρία χρόνια εξαιρετικά δύσκολος. Πρόκειται για αγώνα που έχει τρείς μεταβλητές. Τους ξένους επενδυτές, που πασχίζει να πείσει με την γνωστή μεθοδικότητά του ο Πρωθυπουργός κατά την παραμονή του στη Νέα Υόρκη. Τους Έλληνες διαπλεκόμενους, που θεωρούν την Ελλάδα τσιφλίκι τους και απαιτούν να περνά από τον πάγκο τους οιοσδήποτε επιχειρεί να επενδύσει στην Ελλάδα. Τον Ελληνικό λαό, ο οποίος παρά την αλλαγή κλίματος με την νίκη της ΝΔ στις εκλογές βλέπει την αγορά στεγνή και ευάλωτη στις διεθνείς πιέσεις. Δεν θα είναι εύκολο. Μετά δέκα χρόνια σώνεται και η υπομονή. Απαιτείται Σύνταξη του Έθνους. Σύνταξη και Ανασύνταξη. Αλλά -δυστυχώς- το μόνο που βλέπω να κυκλοφορεί αυτόν τον καιρό στην αγορά και στην πολιτική είναι διαιρετικοί παράγοντες…Το μόνο που παρατηρώ, είναι πως θα ικανοποιηθεί το γινάτι του κάθενός, και ας γίνει η Ελλάς «Κούγκι». Το μόνο που επισημαίνω είναι κολύμπι στην μιζέρια. Έτσι δεν μπορούμε να πάμε μακρυά όμως. Θα μείνουμε κολλημένοι στην λάσπη. Μεταφορικώς και κυριολεκτικώς.
(του Μανώλη Κοττάκη από την εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ»)