Απ’ όλες τις εισβολές που έχει υποστεί η χώρα μας από το 1981 μέχρι τούδε (ΚΑΠ, Κοινοτικό κεκτημένο, ευρώ, τέσσαρα Μνημόνια και «ενισχυμένη εποπτεία» από παρανόμους «ευρωθεσμούς» και δή μέχρις του έτους 2060) η χειροτέρα και μη αναστρέψιμος εισβολή ήταν 

των λαθρομεταναστών (ΛΜ) μετά το 2015, οπόταν η φράου Μέρκελ διέταξε ν’ ανοίξουν τα σύνορα της «αποικίας» στην εισβολή των ΛΜ. Ουδείς γνωρίζει το σύνολο των ΛΜ που διαβιούν σήμερα στην χώρα μας –ούτε η ΕΛΑΣ, μήτε η ΕΥΠ και βεβαίως οι αρμόδιοι, αμπελοφιλοσοφούντες πολιτικοί. Εάν όμως κάποιος δημογράφος της ΕΛΣΤΑΤ θελήσει να χρησιμοποιήσει ΜΜΜ της πρωτευούσης (Μετρό, ΗΣΑΠ, λεωφορεία) θα διαπιστώσει ότι πάνω από το 50% των επιβατών είναι αλλοδαποί – όχι τουρίστες αλλά κατά κανόνα ΛΜ.

Υπάρχουν γειτονιές των Αθηνών με ξένο πληθυσμό άνω του ημίσεως των κατοίκων και συνεχώς αυξανόμενο. Εάν ερωτήσει κανείς διαβάτης «πόσοι ΛΜ διαβιούν» την «Περιφέρεια» δυτικής Αττικής δεν θα λάβει απάντηση παρά το γεγονός ότι η επίσκεψη πείθει ότι πρόκειται περί δυτικής …Αφρικής!

Η εισβολή ΛΜ έγινε εν συμπαιγνία της φράου Μέρκελ, του προέδρου της Κομμισσιόν Ζάν-Κλώντ Γιουνγκέρτ, της κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, σιωπούσης της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως που δεν θα ήθελε να τα βάλει με το Βερολίνο εν όψει «εξουσίας».

Ήδη όμως ο «αρμόδιος» υπουργός κ. Κουμουτσάκος κληρονόμησε το τεράστιο πρόβλημα των ΛΜ και ευρίσκεται ανα χείρας με την ωρολογιακή βόμβα των νεοεισερχομένων ΛΜ από την Τουρκία. Κι’ ασχέτως του τι διαπίστωσε στο Βαθύ Σάμου («απαράδεκτη θεώρησε την κατάσταση στις «δομές» των 500 ΛΜ να διαβιούν 3.000») είναι απροετοίμαστος να διακηρύξει αυτό που είπε χθες ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ «τέρμα στο άσυλο για τους ΛΜ προερχομένους από Μεξικό» - εν προκειμένω από την Τουρκία.

Εν τούτοις, πολύ προ του θείου-Τράμπ, της ολεθρίας φράου Μέρκελ και της απείρου, νέας Ελληνικής κυβερνήσεως, ο Αριστοτέλης είχε θέσει το πρόβλημα της «μετοικεσίας» στην σωστή του βάση: Μεταξύ δικαιοσύνης και οίκτου, έγραψε, δύο κοινωνικών αρετών ασυμβίβάστων, καθώς η συμπόνοια για τους μετοίκους δεν είναι αμοιβαία, υπάρχει μεγάλη παρεξήγηση. Η ευσπλαχνία των εντοπίων προς τους μετοίκους δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τα συμφέροντα του γηγενούς πληθυσμού ενώ οι μέτοικοι αρνούνται πεισμόνως να αφομοιωθούν στην φιλοξενούσα πολιτεία.

Στα σημερινά δεδομένα, η προσφυγή στην δικαιοσύνη για την εφαρμογή της Συνθήκης του Δουβλίνου Τρία που υπέγραψε ο αλήστου μνήμης Κ. Σημίτης ή των διατάξεων περί του επαναπατρισμού εκείνων των ΛΜ που δεν δικαιούνται ασύλου, δεν έχει σχέση με τον ανθρώπινο «οίκτο» αλλά με την βραδυπορούσα γραφειοκρατία.

Εν τω μεταξύ, όσοι ΛΜ εγκατεστάθησαν στην χώρα μας και έτυχαν περιθάλψεως από τον Έλληνα φορολογούμενο (ΕΣΥγείας, δημόσια σχολεία στα παιδιά τους, μαύρη εργασία κλπ.) είναι σχεδόν αδύνατον να επιστρέψουν στις πατρίδες και ενίοτε θανατηφόρο (εν Τουρκία).

Κατά τον πρώτο ρεαλιστή και μη-φιλόσοφο Αθηναίο Θουκυδίδη, η φιλευσπλαχνία είναι ένα από τα τρία ολέθρια σφάλματα των ηγετών. Τ’ άλλα δύο είναι «τα ωραία λόγια» και η «επιείκεια».

Ελπίζομε ότι θα τ’ αποφύγει ο υπουργός κ. Κουμουτσάκος ομιλών σήμερα στο συνέδριο του «Οικόνομιστ».