Ας προσθέσουμε στο μίγμα τούτης της «φιλίας» το ότι λίγες δεκαετίες αργότερα, η Αγγλία, ούσα εισέτι, αυτοκρατορία και η Τουρκία ένα εθνικό κράτος, συζητούσαν το πώς η δεύτερη θα εισερχόταν στον ΒΠΠ στο πλευρό των Δυτικών Συμμάχων, με αντάλλαγμα - οποία έκπληξη- την παραχώρηση εδαφών στην Θράκη, τα Δωδεκάνησα και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, την Κύπρο, το…λιμάνι της Θεσσαλονίκης, την Κριμαία την Υπερκαυκασία και άλλα "παράλογα" αλά τούρκα -τα ίδια ζητούσαν και από τους Ναζί, φυσικά.
Η Τουρκία που είχε υπογράψει συμμαχία με τους Αγγλογάλλους, τον Οκτώβρη του 1939, πρόλαβε να υπογράψει και Σύμφωνο Φιλίας με τον Χίτλερ, ενάμιση χρόνο αργότερα. Μπορεί να της βγήκε το όνομα «Ο Επιτήδειος Ουδέτερος», αλλά όλα τα υπόλοιπα της βγήκαν σε καλό, αφήστε που συμπεριλαμβάνεται στις νικήτριες δυνάμεις, ακόπως και κυρίως…ακάπνως!
Οι δύο φίλοι που έβαλαν την Κύπρο και την Ελλάδα στη μέση, ουκ ολίγες φορές, συμπορεύονται σταθερά και σήμερα. Ενώ, υποτίθεται, σύμπασα η διεθνής κοινότητα –βλέπε επιχειρηματικά, υδρογονανθρακικά συμφέροντα – συντάσσεται υπέρ …κοιτασμάτων Κυπρίων και διαρρηγνύει τα ιμάτιά της για την παρείσφρηση του Πορθητή στην ΑΟΖ του νησιού, έρχεται -καμία έκπληξη- η ex Rule Britannia για να βάλει μια κυνική πλάτη υπέρ του παλιόφιλου από την Ανατολή.
«Περιοχή με κυριαρχία «υπό αμφισβήτηση» χαρακτήρισε ο Βρετανός υπουργός Ευρώπης σερ Άλαν Ντάνκαν την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου μιλώντας την Τρίτη στη Βουλή των Κοινοτήτων, λέγοντας ότι σε τέτοιες περιοχές δεν πρέπει να διεξάγονται γεωτρήσεις».
Και ο σερ Άλαν συνέχισε απτόητος: «Χθες συναντήθηκα με τον Τούρκο πρέσβη και είχα πολύ εποικοδομητικές συνομιλίες μαζί του. Η θέση του Ηνωμένου Βασιλείου είναι ότι, σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, οι διερευνητικές γεωτρήσεις δεν πρέπει να διεξάγονται σε οποιαδήποτε περιοχή στην οποία η κυριαρχία είναι υπό αμφισβήτηση». Τα υπόλοιπα που είπε, περί της υποχρέωσης της Βρετανίας να πράξει τα μέγιστα, ως εγγυήτρια δύναμη για να αποκλιμακωθεί η ένταση δέον να πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων ως υποκρισία εκ του περισσού, όπως υποκριτικές είναι και οι κροκοδείλιες μεγαλοστομίες τύπου «Είμαι Κύπριος», που εκστόμισε ο πολυπράγμων Λουξεμβούργιος πρόεδρος της Κομισιόν.
Άγγλοι και Ευρωπαίοι δεν πρόκειται ποτέ να συμπαραταχθούν με καμία Κύπρο, πόσο δε μάλλον με καμία Ελλάδα. Μόνη επιδίωξή τους είναι να μη θίξουν την «μεγάλη φίλη» από την Ανατολή -την οποία όμως δεν θέλουν ούτε να διανοούνται πως θα τη μπάσουν και στο σπίτι τους… Η ΕΕ, παρά την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν έχει αλλάξει στην πραγματικότητα την πολιτική της έναντι της Άγκυρας από την περίοδο της εισβολής. Καθώς, λοιπόν, παρά την ωμή εκδήλωση των αρπακτικών βουλήσεων των Τούρκων, η Κομισιόν εγκρίνει χρηματοδοτικά προγράμματα για να προετοιμάσει τους Τουρκοκυπρίους για επανένωση, (διότι είναι και αυτοί οι δόλιοι «πολίτες μιας χώρας της ΕΕ, ακόμη και αν ζουν σε μέρος της Κύπρου που δεν υπόκειται στον κυβερνητικό έλεγχο») είναι σαφέστερο του σαφούς, πως η ελληνική και κυπριακή στρατηγική έναντι των Βρυξελών, οφείλει να αναδιαταχθεί εκ βάθρων, ιδίως, τώρα που τα συμφέροντά μας είναι πιο απτά από ποτέ, χάρη στις ενεργειακές εξελίξεις στην περιοχή μας.