Το ΝΑΤΟ εγεννήθη το 1949 στο Αμερικανικό Στέητ Ντηπάρτμεντ, με σκοπό την κοινή άμυνα Αμερικής και των δυτικοευρωπαϊκών δημοκρατιών (ως και του Καναδά και της Γροιλανδίας) εις περίπτωσιν επιθέσεως από άλλην χώρα εις μίαν από τις 15 χώρες-μέλη -όχι όμως από «σύμμαχον» χώρα.
Η κολοσσιαία αυτή αντίφασις το συνοδεύει έκτοτε και δεικνύει ότι ο συνασπισμός δεν είναι ειρηνικός, αλλά μάλλον επιθετικός, όπερ απεδείχθη στην περίπτωση της Κύπρου το 1974, του Αφγανιστάν το 2015 και αλλού.
Τον Φεβρουάριο του 1952, προσχώρησε στο ΝΑΤΟ η Ελλάς μαζί με την Τουρκία, η οποία διευκρίνισε τότε ότι εάν ετίθετο ζήτημα ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα, θα ελάμβανε αρνητική στάση. Τα ίδια έπραξε το ΝΑΤΟ όταν ανεκαλύφθησαν τα πετρέλαια στο Αιγαίον το 1973.
Η παρούσα ΝΑΤΟϊκή διένεξις είναι ευρυτέρα της ανθελληνικής πολιτικής του. Η Γερμανίς καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ ωμίλησε στην συνδιάσκεψη για την ασφάλεια, στο Μόναχο την 23η Φεβρουαρίου με ύφος που θύμιζε το Ράϊχσταγκ. «Ποτέ δεν την είδα τόσο ερεθισμένη και τόσον επιθετική εναντίον των Αμερικανών» έγραψε ο Ρότζερ Κοέν της εφημερίδος Νιου Γιορκ Τάιμς. «Η εθνική μονομέρεια στην εξωτερική πολιτική στερείται νοήματος σε ένα κόσμο που απαιτεί πολυμερείς λύσεις», είπεν η φράου Μέρκελ, λησμονήσασα τις μονομερείς «λύσεις» που επέβαλε στην Ελλάδα με τα τρία μνημόνια και ιδίως μετά το 2015.
Αντιθέτως, ο παριστάμενος στην διάσκεψη στο ξενοδοχείο «Μπαγιέρισε Χοφ» αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Μάϊκ Πεν ήταν πιο συγκεκριμένος. Υπεστήριξε ότι οι Ευρωπαίοι οφείλουν ν’ αποσυρθούν από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν (ήδη παραιτήθη ο αρχιτέκτων της Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Μωχάμεντ Ζαρρίφ), να εγκαταλείψουν την συμφωνία με την πρώην Σοβιετική Ενωση για τους πυραύλους μέσου βεληνεκούς (INF), ν’ αναλάβουν το κόστος της Ευρωπαϊκής αμύνης και να παύσουν να υπονομεύουν την Αμερικανική οικονομία, συσσωρεύοντας εμπορικά πλεονάσματα. Ο Γερμανορωσσικός αγωγός φυσικού αερίου ΝΟΡΘ ΣΤΡΗΜ δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα ενεργειακής πολυμερείας.
Αφεύκτως, οι συμμαχίες που διαρκούν πολλά χρόνια διαβρώνονται από την έλλειψη αμοιβαιότητος των πρώην συμμάχων. Ως έγραψε ο Νικολό Μακιαβέλι, «στρατοί που δεν βασίζονται σε εθνικά ιδεώδη δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη».
Αφ’ ης το Σύμφωνο της Βαρσοβίας διελύθη το 1991, το ΝΑΤΟ θεωρητικώς έπαυσε να έχει λόγον υπάρξεως πλην της συντηρήσεως του πολυπληθούς προσωπικού του στις Βρυξέλλες που αναπαράγεται με πρόφαση την διάδοση της δημοκρατίας.
Όμως η υπαρκτή «δημοκρατία» είναι σχετική έννοια για να ζητήσεις από κάποιον να θυσιάσει την ζωή του γι’ αυτή και πάντως, εάν η «βορειοατλαντική… ασυμμετρία» διαλυθή κατά την επομένη τετραετία, δεν θα κλάψουμε στην Ελλάδα.