Σημειούται επίσης ότι πέρυσι προσετέθησαν στον Ελληνικό εμπορικό στόλο πλοία μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG, του νεωτέρου καυσίμου) αξίας 9 δις.$ που τον έφεραν στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως, στα 18 δις.$ αξία.
Η Ελληνική ναυτιλία εν τω συνόλω της αντιπροσωπεύει σήμερα το 20% της παγκοσμίου χωρητικότητος (DWT) και άνω του 51% του στόλου της Ευρωπαϊκής ΄Ενώσεως. Συνεισφέρει συνάλλαγμα 16 δις.$ στο (αν)ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών της χώρας μας, απασχολεί άμεσα ή έμμεσα 250.000 Έλληνες εργαζομένους (μαζί με τις εταιρίες του ΑΝ.89 με πρωτοβουλία του Κώστα Θάνου) και προσφέρει εθελοντικώς φόρους το 10% των εισαγομένων μερισμάτων των εφοπλιστικών επιχειρήσεων στον κορβανά του δημοσίου. Ανά διετία συγκεντρώνει στην Αθηναϊκή πρωτεύουσα τους εκπροσώπους των ασχολουμένων με τον εφοπλισμό παγκοσμίως επιχειρήσεων, από ναυπηγείων μέχρις ναυτασφαλειών και ναυλομεσιτών, στην καθιερωμένη μεγαλυτέρα ναυτιλιακή έκθεση, τα ΠΩΣΕΙΔΩΝΙΑ.
Τα άχρι επιτεύγματα της υπερποντίου Ελληνικής ναυτιλίας πραγματοποιήθησαν παρά την εχθρότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, την συνδικαλιστική αντίδραση, και την ανεπάρκεια της ναυτικής εκπαιδεύσεως αλλά με την …απουσία του Ελληνικού κράτους!
Πώς αυτό το παράδοξον;
Με εισήγηση του Σπύρου Μαρκεζίνη (1909-2000), « οι ΄Ελληνες εφοπλιστές θα μπορούσαν να υψώσουν την Ελληνική σημαία στα πλοία τους και αν τυχόν μετέβαλλαν γνώμη για οιονδήποτε λόγον, θα είχαν την ευχέρεια χωρίς καμία άλλη διαδικασία ν’ αλλάξουν σημαία. Αυτό συνεδύαζε την ευχέρεια χρησιμοποιήσεως επίσημης και όχι σημαίας ευκαιρίας που συνοδεύετο από σειρά μειονεκτημάτων, με την δυνατότητα επανόδου στο παλαιό καθεστώς, αν μετέβαλλαν γνώμη δυσπιστούντες προς την κυβέρνηση ή λόγω επιβολής φορολογικών βαρών από τα οποία απαλλάσσοντο με την ελεύθερη σημαία»(*).
(*) Σ.Π.Μαρκεζίνη : Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος 1936-75 , τόμος τρίτος σελ. 20