Οι τιμές του Brent, του διεθνούς benchmark, κινούνται καθοδικά από τις αρχές τις εβδομάδας, και μάλιστα κάτω από τα $ 60 το βαρέλι, διαψεύδοντας τις προσδοκίες για μια ταχεία ανάκαμψη των διεθνών τιμών μετά την απόφαση του OPEC και των εκτός καρτέλ εταίρων του, δηλ. των OPEC+,να μειώσουν την παραγωγή τους συνολικά κατά 1,2 εκατ. βαρέλια την ημέρα, μέσα στους επόμενους 6 μήνες.
Η πορεία των τιμών του Brent στο ICE του Λονδίνου την τελευταία εβδομάδα.
Ενώ αμέσως μετά την απόφαση του καρτέλ την περασμένη Παρασκευή (7/12) επικράτησε μία συγκρατημένη αισιοδοξία στις αγορές, με την τιμή του αργού να ανακάμπτει κατά 5% στα $63 το βαρέλι, η ευφορία των πρώτων ωρών αίφνης υποχώρησε, καθώς πολλοί από τους συμμετέχοντες στην αγορά άρχισαν να εκφράζουν ανοικτά τις αμφιβολίες τους σε δύο επίπεδα. Πρώτον, για το εάν οι περικοπές στην παραγωγή είναι αρκετές για να οδηγήσουν σε μια πραγματική μείωση των γρήγορα αυξανόμενων αποθεμάτων και δεύτερον για το εάν θα μπορέσει να υπάρξει η απαραίτητη συνοχή στις τάξεις των παραγωγών που θα κληθούν να περιορίσουν την παραγωγή τους. Το βάρος πέφτει αναπόφευκτα στη Σαουδική Αραβία, τον ντε φάκτο ηγέτη του OPEC, και στον συνέταιρό της,κατά τα τελευταία δύο χρόνια, τηΡωσία, η οποία είναι ο έτερος μεγάλος εξαγωγέας πετρελαίου παγκοσμίως.
Με την πρώτη να διέρχεται μια τεταμένη περίοδο τόσο στο εσωτερικό της, όσο και στις σχέσεις της με τα άλλα κράτη στον Περσικό Κόλπο (βλέπε Ιράν, Κατάρ και εσχάτως το Κουβέιτ), αλλά και με το στρατηγικό της εταίρο στη Δύση, τις ΗΠΑ, η κυβέρνηση των οποίων εκβιάζει απροκάλυπτα το βασίλειο των Σαούντ με αποκαλύψεις γύρω από την υπόθεση του δολοφονηθέντος από Σαουδάραβες εκτελεστές δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι. Μέχρι στιγμής, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ καλύπτει με διάφορα ψευδο-επιχειρήματα τον ισχυρό άντρα της Σαουδικής Αραβίας πρίγκιπα Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, απαιτώντας όμως από το Ριάντ μία συνεχιζόμενη υψηλή παραγωγή πετρελαίου (ώστε να κρατούνται οι τιμές σε χαμηλά επίπεδα), έχοντας απέναντί του ένα εχθρικό Κογκρέσο και μία επικριτική Γερουσία. Όπως παρατηρούν ενεργειακοί αναλυτές στη Βιέννη, υπό αυτές τις συνθήκες καθίσταται εξαιρετικά αβέβαιο εάν η Σαουδική Αραβία θα προχωρήσει σε μείωση της παραγωγής της, η οποία το Νοέμβριο έφθασε σε επίπεδο ρεκόρ σχεδόν στα 11,0 εκατ. βαρέλια/ημέρα, εκτοξεύοντας την παραγωγή του OPEC πάνω από τα 33,0 εκατ. βαρέλια.
Η πορεία των τιμών του Brent στο ICE του Λονδίνου το τελευταίο εξάμηνο.
Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι τον περασμένο Οκτώβριο η συνολική παραγωγή του OPEC, μαζί με τα NGL's, έφθασε τα 39,49 εκατ. βαρέλια/ημέρα που αντιστοιχεί στο 40,5 % της παγκόσμιας παραγωγής. Εάν μάλιστα σε αυτό το νούμερο προσθέσουμε και τα 13,31 εκατ. παραγωγή από Ρωσία και Καζακστάν βλέπουμε ότι ο OPEC+ ελέγχει σχεδόν το 54% της παγκόσμιας παραγωγής. Και ενώ θα περίμενε κάποιος ότι αυτή η δύναμη πυρός θα ήτο ικανή να κινήσει τη διεθνή αγορά προς μια επιθυμητή ρότα, στην περίπτωσή μας σε μια μείωση της παραγωγής και άρα άνοδο των τιμών, οι γεωπολιτικοί παράγοντες της σημερινής συγκυρίας είναι τέτοιοι που δεν εγγυώνται μια ανεξαρτησία κινήσεων.
Δεν είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι ομιλούν ανοικτά περί του τέλους του OPEC και εξάντλησης των δυνατοτήτων του για αποφασιστικές παρεμβάσεις στην αγορά και ελέγχου των τιμών, αναφερόμενοι στην πρόσφατη αποχώρηση του Κατάρ -του οποίου τα ενδιαφέροντα εστιάζονται πλέον στο φυσικό αέριο, παραμένοντας ένας μικρός σχετικά παραγωγός πετρελαίου- και μια ενδεχόμενη έξοδο του Ιράν. Με τις ΗΠΑ να αναδεικνύονται, παράλληλα, ως σημαντικός διεθνής παίκτης λόγω της ισχυρής αύξησης της εγχώριας παραγωγής των, κατά 7,6 εκατ. βαρέλια/ημέρα τα τελευταία 5-6 χρόνια, και την επιθετική προώθηση εξαγωγών πετρελαίου και υγροποιημένου φυσικού αερίου.
Με τις διεθνείς τιμές να έχουν υποχωρήσει κατά $ 26 με $ 28 το βαρέλι κατά τους τελευταίους δυο μήνες και τις αγορές να δείχνουν μία δυσπιστία ως προς τις τελευταίες κινήσεις του καρτέλ και των εκτός καρτέλ συμμάχων του, και με τη συνοχή του OPEC σε δοκιμασία, φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει σύντομα ανάκαμψη των τιμών του αργού.