Εσκανδαλίσθη το ευρωπαϊκό σύστημα –και κάποιες διαταράξεις προεκλήθησαν στον κυβερνητικό συνασπισμό της Ιταλίας– με τη συνάντηση του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπαν και του ηγέτη της Λέγκας του Βορρά Ματέο Σαλβίνι, προ διημέρου στο Μιλάνο, καθώς αμφότεροι είναι οι πλέον εύγλωττοι αμφισβητίες της μεταναστευτικής πολιτικής της κ. Μέρκελ.
Και η μεν Ουγγαρία υπήρξε διαχρονικώς ένας εταίρος προβληματικός – κατά τη δυαδική Αυτοκρατορία των Αψβούργων, ιδιαίτερα στα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ηρωικώς απείθαρχη επί της σοβιετικής κυριαρχίας στην Ανατολική Ευρώπη, και τελευταίως ως μέλος της Ε.Ε. Οσο ενοχλητικός και αν είναι ο κ. Ορμπαν, όμως, παραμένει μάλλον περιφερειακός.
Αλλά η Ιταλία είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Ενωμένης Ευρώπης με κολοσσιαία συμβολή στη χειραφέτηση της ηπείρου – διοικητική και πολιτιστική. Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και στο Βατικανό οφείλεται ο εξανθρωπισμός των βαρβαρικών φύλων.
Αλλά δεν πρόκειται μόνον περί αυτού, ούτε καν περί της στάσεως του κ. Σαλβίνι στο μεταναστευτικό. Η απειλή της κυβερνήσεως συνασπισμού ότι θα διακόψει τη συνεισφορά της στον κοινοτικό προϋπολογισμό, λόγω ελλείψεως κοινοτικής αλληλεγγύης, είναι ο νέος εφιάλτης. Οπερα μπούφα η Ιταλία μεν, αλλά με συνεχώς διευρυνόμενο ακροατήριο.
(του Κώστα Ιορδανίδη από την εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)