Η Ελλάς είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που εισήλθε σε καθεστώς
μνημονίου και δεν έχει ακόμη κατορθώσει να εξέλθει από αυτό. Η Ιρλανδία, η
Πορτογαλία και η Κύπρος πέτυχαν τους στόχους τους και απηλλάγησαν από την
επιτήρηση. Μόνο εμείς ταλαιπωρούμεθα επί έξι ήδη χρόνια.
Η αιτία είναι ότι στη χώρα μας ακολουθείται η τακτική
«Τραβάτε με και ας κλαίω», την οποία εφαρμόζει εις το έπακρον η Κυβέρνησις του
κ. Τσίπρα. Ο Σύριζα και οι ΑΝΕΛ ανήλθαν στην εξουσία με κύριο σύνθημα την
κατάργηση του μνημονίου, το οποίο υποτίθεται ότι θα το έσκιζαν εν μία νυκτί.
Όμως τελικώς υπέγραψαν το χειρότερο μνημόνιο όλων, το οποίο τώρα δυστροπούν να
εφαρμόσουν.
Το γεγονός ότι ενέδωσαν πλήρως στις απαιτήσεις των δανειστών,
τους έχει οδηγήσει στο να παριστάνουν ότι δήθεν ανθίστανται στην εφαρμογή των
όσων έχουν υπογράψει. Έτσι, ακόμη και αυτά που είναι απολύτως απαραίτητα για
την οικονομία, ώστε η χώρα να απαλλαγεί από την ξένη κηδεμονία, συνεχώς
καθυστερούν. Τελικώς γίνονται, αλλά κατόπιν αφορήτων πιέσεων από τους
δανειστές.
Δεν είναι μόνον ο Σύριζα αυτός που ακολουθεί την τακτική το «Τραβάτε
με και ας κλαίω». Αυτή άρχισε από την Κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, όταν
υπεγράφη το πρώτο μνημόνιο. Αν τότε είχε δρομολογηθεί μια πράγματι τολμηρή
πολιτική, ώστε να εξυγιανθούν ταχύτατα τα δημόσια οικονομικά και να
δημιουργηθούν οι συνθήκες αναπτύξεως, η χώρα θα είχε προ πολλού εξέλθει από τα
μνημόνια.
Η Κυβέρνησις είναι η μόνη που ακολουθούσε εμπροσθοβαρή
πολιτική .Προσπάθησε να υπερκαλύψει τους προσυμφωνημένους στόχους, με σκοπό να
απαλλάξει τη χώρα από το καθεστώς της στενής επιτηρήσεως. Ότι επιτάσσει η
Τρόικα, τελικώς γίνεται. Είτε αυτό είναι καλό για τον τόπο, είτε όχι. Όμως
μέχρι να εφαρμοσθεί, χάνεται χρόνος εις βάρος της οικονομίας. Δεν είναι οι
ξένοι εκείνοι που ζημιώνονται από την καθυστέρηση, αλλά εμείς. Η επιμονή των
κυβερνώντων στο παράλογο αυτό θέατρο, έχει τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις.
Το γεγονός ότι φθάσαμε να υπογράψουμε και τρίτο μνημόνιο
οφείλεται στο ότι δεν είχαμε εφαρμόσει εγκαίρως τα δύο προηγούμενα. Και το ότι
κατά πάσαν πιθανότητα θα υποχρεωθούμε να υπογράψουμε και τέταρτο, θα οφείλεται
στο ότι δεν θα έχουμε εφαρμόσει το τρίτο. Πρόκειται για μια διελκυστίνδα που
δεν οδηγεί πουθενά. Αλλά η Κυβέρνησις επιμένει, παρ’ ότι το επερχόμενο αδιέξοδο
είναι ορατό.
Σε κάποια ελληνικά χωριά ισχύει ακόμη το έθιμο η νύφη να
προσποιείται οτι δεν θέλει να παντρευθεί, ώστε ο γαμπρός να την σύρει στην
εκκλησία. Εξου και το «Τραβάτε με και ας κλαίω». Όμως η Ελλάς έχει παύσει να
είναι πολύφερνη νύφη. Και κινδυνεύει πλέον να μείνει στο ράφι.
(Από την εφημερίδα «Εστία»)