Η άσκηση εξωτερικής πολιτικής ωστόσο δεν βασίζεται σε καλές προθέσεις και θετικές ατζέντες. Ούτε σε προσωπικές φιλίες, ευχολόγια και γενικόλογες δεσμεύσεις. Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας πρέπει να διακατέχεται από σταθερότητα, μακρόπνοο σχεδιασμό και ξεκάθαρες στοχεύσεις. Λέξεις δυστυχώς άγνωστες για την Αθήνα, που για μια ακόμη φορά τρέχει πίσω από τις εξελίξεις, πέφτοντας θύμα της πολιτικής του κατευνασμού που ίδια έχει επιλέξει να ακολουθήσει. Είναι άλλωστε αλήθεια ότι χωρίς την επίδειξη πυγμής και αποφασιστικότητας, δύσκολα κάποιος εμπνέει σεβασμό.
Και το αποτέλεσμα; Ο Αλβανός Πρωθυπουργός Έντι Ράμα ένα χρόνο μετά την φυλάκιση Μπελέρη συνεχίζει απτόητος τις προκλήσεις. Όχι μόνο πραγματοποίησε προεκλογική συγκέντρωση στο Γαλάτσι για τους Αλβανούς της Διασποράς παρά την παράκληση της Αθήνας να το αναβάλλει για μετά τις ευρωεκλογές. Αλλά επέλεξε να το πράξη κατά την ημερομηνία συμπληρώσεως ενός έτους από την προφυλάκιση του εκλεγμένου δημάρχου της Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη κάνοντας μια επίδειξη δύναμης μέσα στην ελληνική πρωτεύουσα! Παρά τις διαβεβαιώσεις περί «αγαθών» προθέσεων, ο Ράμα δεν αντέδρασε ούτε στις αποδοκιμασίες των παρισταμένων εναντίον του Έλληνα Πρωθυπουργού ούτε στα τραγούδια που ακούσθηκαν για την «Μεγάλη Αλβανία». Η Αθήνα πάντως επέμεινε ότι πρόκειται για μια «αχρείαστη» ιδιωτική επίσκεψη. Παρεχώρησε πάντως 1.500 αστυνομικούς ως ασφάλεια, ενώ περιόρισε και οπαδούς του Σαλί Μπερίσα που εμφανίστηκαν στο Γαλάτσι! Δεν φοβάται τέτοιες συγκεντρώσεις, διεμήνυσε η ελληνική κυβέρνηση. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ούτε και ο Αλβανός Πρωθυπουργός φαίνεται να ανησυχεί για τις επιπτώσεις που θα έχουν όλα αυτά στις σχέσεις του με την ελληνική κυβέρνηση. Είναι πλέον σαφές ότι απλώς δεν την υπολογίζει διότι προφανώς έχει «πλάτες» και μάλιστα τουρκικές.
Και πάλι στην γειτονιά μας η νέα πρόεδρος των Σκοπίων δεν δίστασε μέσα σε λίγα λεπτά να κάνει την Συμφωνία των Πρεσπών «κουρελόχαρτο», αποκαλώντας την χώρα απροκάλυπτα «Μακεδονία». Φυσικά κανείς δεν εξεπλάγην από αυτή την εξέλιξη. Το εθνικιστικό VMRO-DPMNE, που ήταν και ο μεγάλος νικητής των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών της περασμένης εβδομάδας, ήταν εξ αρχής σφοδρός πολέμιος της Συμφωνίας των Πρεσπών και τόσο ο πρόεδρος του κόμματος και επόμενος πρωθυπουργός Χρίστιαν Μίτσκοσκι όσο και η νέα πρόεδρος Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα είχαν ξεκαθαρίσει καθ΄όλη την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ότι θα αποκαλούν πλέον την χώρα «Μακεδονία». Επίσης όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το εθνικιστικό αυτό κόμμα θα κέρδιζε τις εκλογές. Και αυτό το γνωρίζει η ελληνική κυβέρνηση εδώ και καιρό. Οπότε ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι η Αθήνα πιάστηκε εξαπίνης. Λέει ότι αναμένει την επίσημη τοποθέτηση της νέας κυβερνήσεως όσον αφορά την Συμφωνία των Πρεσπών και δεν θα κυρώσει τα τρία μνημόνια συνεργασίας αν η χώρα δεν συμμορφωθεί με τις δεσμεύσεις της. Πιστεύει δηλαδή ότι ο Μίτσκοφσκι θα σταματήσει ξαφνικά να αποκαλεί την χώρα «Μακεδονία»; Η μήπως θα παγιδευθεί και πάλι στις έωλες δεσμεύσεις των Σκοπιανών περί συμμορφώσεως ενώ θα παγιώνεται σιγά σιγά το όνομα «Μακεδονία» στην διεθνή συνείδηση;
Την ίδια ώρα η Αθήνα αποφάσισε να διαρρήξει τις σχέσεις της με την Σερβία και μάλιστα για ένα πολύ ευαίσθητο εθνικό θέμα, όπως αυτό του Κοσσυφοπεδίου, που υποτίθεται ότι η Ελλάς δεν αναγνωρίζει για ευνόητους λόγους. Παρά ταύτα οι βουλευτές της ΝΔ υπερψήφισαν την έκθεση της κ. Μπακογιάννη για την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Η θετική εισήγησις της κ. Μπακογιάννη είχε μάλιστα προκαλέσει την οργή του Σέρβου Προέδρου, που την κατηγόρησε δημοσίως ότι υποκινείται από ξένα συμφέροντα. Δεν έχει αλλάξει η στάσις της Ελλάδας, δεν τίθεται θέμα αναγνωρίσεως του Κοσσυφοπεδίου, ούτε και σχετίζεται με το Κυπριακό, επέμεινε και πάλι η ελληνική κυβέρνησις. Ε τότε γιατί διερράγη η διαχρονικά κοινή γραμμή της Αθήνας με την Λευκωσία; Και μην μας πείτε για την ειρήνη στα Βαλκάνια. Αυτό δεν πείθει πλέον κανέναν.