Καθώς
η μία ημέρα διαδέχεται την άλλη και η συμφωνία με τους «θεσμούς» όλο και
απομακρύνεται με τις δύο πλευρές να προβαίνουν σε άκρως αντιφατικές και ασύνδετες
μεταξύ τους δηλώσεις (η κυβέρνηση ομιλεί περί ελαχίστων διαφορών ενώ το ΔΝΤ
ομιλεί περί ουσιαστικών αποκλίσεων), οδηγούμαστε σε κατάσταση πιστωτικής
ασφυξίας με αποτέλεσμα η οικονομία να έχει εισέλθει σε μία μόνιμη κατατονική
φάση με επιχειρήσεις και πολίτες να έχουν σταματήσει να πληρώνουν προσπαθώντας
με κάθε τρόπο να εξοικονομήσουν ευρώ. Τα οποία και θα χρειαστούν απαραιτήτως
για να επιβιώσουν στη μεταβατική φάση, δηλ. έως ότου το νέο νόμισμα, δραχμή ή
κάτι άλλο, αντικαταστήσει το ευρώ μετά την προεξοφλημένη ήδη (από θεσμούς και
τράπεζες) αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Βέβαια
εν μέσω οικονομικής κατάρρευσης τα αυτοκίνητα, τα πλοία και τα αεροπλάνα θα
εξακολουθήσουν να κινούνται ενώ η χώρα, έστω και ελλιπώς, θα ηλεκτροδοτείται, ιδίως
στα νησιά, με τους τουρίστες να ανακαλύπτουν για μία ακόμη φορά πόσο ρομαντική
είναι η Ελλάδα χωρίς “
neon
lights”,
με φακούς και σπαρματσέτα το βράδυ στις
μαγευτικές παραλίες. Λόγω θέρους, η μετάβαση στο νέο νόμισμα προβλέπεται να μην
δημιουργήσει την τέλεια αναστάτωση πράγμα που θα οφείλεται κυρίως στις
κλιματολογικές συνθήκες (μεγάλης διάρκειας ημέρες, μάλλον δροσερό καλοκαίρι και
εισρέον τουριστικό συνάλλαγμα) αλλά και
στον παράγοντα της ενέργειας.
Και
αυτό διότι σήμερα η χώρα με εξαίρεση το εισαγόμενο πετρέλαιο, (εισάγουμε το
95.5% και χρησιμοποιείται κυρίως στις
μεταφορές και για την ηλεκτροδότηση των νήσων) καλύπτει ένα μεγάλο μέρος των
ενεργειακών της αναγκών με εγχώρια καύσιμα. Δηλαδή με λιγνίτη για την κάλυψη
ηλεκτρικών φορτίων βάσης και με ΑΠΕ, με τα φωτοβολταϊκά (3.0
GW) να
καλύπτουν τα καλοκαιρινά αιχμιακά φορτία και την αιολική ενέργεια (όπου αισίως
φθάσαμε τα 2
GW
εγκατεστημένη ισχύ)
να συνεισφέρει σχεδόν σταθερά φορτία. Και ας μην ξεχνάμε τα ηλιακά θερμικά με
3.5 εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα συλλέκτες που καλύπτουν σχεδόν πλήρως τις
ανάγκες για ζεστό νερό σε 1.5 εκατομμύρια νοικοκυριά, αντιστοιχώντας σε 2.8
GWh
εγκατεστημένης
ισχύος.
Με
τα διυλιστήρια να κρατούν αποθέματα για σχεδόν 120 ημέρες, όπως υποχρεούνται
εξάλλου από το ΙΕΑ και την Ε.Ε., το ενεργειακό σοκ από τη μετάβαση στο νέο
νόμισμα δεν θα είναι τόσο βίαιο πλην , αφού δεν θα υπάρξει έλλειψη καυσίμων, όμως
η κατανάλωση θα υποχωρήσει κάθετα με κάθε άνθρωπο, νοικοκυριό και επιχειρήσεις
να μετρούν και να υπολογίζουν με το σταγονόμετρο τις μετακινήσεις τους. Με άλλα
λόγια δεν πρόκειται να μείνουμε από βενζίνη, αλλά με την αβεβαιότητα που θα
υπάρξει, και το κόστος στην αντλία που αναπόφευκτα θα αυξηθεί, οι μετακινήσεις
θα ελαχιστοποιηθούν και τα διυλιστήρια θα υποχρεωθούν να απορροφήσουν τις
όποιες οικονομικές απώλειες, κυρίως λόγω συναλλαγματικών ισοτιμιών και επανααποτίμησης
των αποθεμάτων τους. Για αυτό είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα υποχρεωθούν εκ των
πραγμάτων να αυξήσουν τα περιθώρια τους, εγγράφοντας παράλληλα και προβλέψεις,
προκειμένου να διασφαλίσουν την λειτουργική τους βιωσιμότητα.
Στην
περίπτωση δε του φυσικού αερίου τα πράγματα θα είναι πλέον δύσκολα γιατί ούτε
αποθέματα υπάρχουν (και πώς να υπάρξουν αφού όλες οι μέχρι τώρα οι πολιτικές
ηγεσίες είχαν κρίνει ότι δεν συνέτρεχαν ουσιαστικοί λόγοι για την δημιουργία
τους!) αλλά και οι εισαγωγές με κύριο προμηθευτή τη Ρωσία απαιτούν την άμεση
πληρωμή, ενώ ως δαμόκλειος σπάθη θα επικρέμαται η ρήτρα
take
or
pay.
Για αυτό στις συνθήκες του νέου νομίσματος οι εισαγωγές
LNG και
αερίου μέσω αγωγών προβλέπεται να ελαχιστοποιηθούν με το αέριο να
χρησιμοποιείται κυρίως από εμπορικούς καταναλωτές (δηλ. ξενοδοχεία, νοσοκομεία,
μικρές επιχειρήσεις) και με τους καλοκαιρινούς μήνες να βοηθούν αφού δεν θα
υπάρχει ανάγκη για θέρμανση. Η δε
ηλεκτροπαραγωγή εκτιμάται ότι θα μειώσει στο απόλυτο ελάχιστο την όποια κατανάλωση φυσικού αερίου.
Με
την ενέργεια να αποτελεί την ραχοκοκαλιά της οικονομίας η ελεύθερη και συνεχής
παροχή της σε ένα λίαν ασταθές οικονομικό περιβάλλον, είναι λογικό να απασχολεί
τις επιχειρήσεις αλλά και τα νοικοκυριά ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις. Για τους
λόγους που αναφέραμε ανωτέρω τόσο κατά την περίοδο επιβολής
capital
controls,
που θα προηγηθούν της μετάβασης στο νέο νόμισμα, όσο και στην τελική φάση
αποχώρησης από το ευρώ, δεν προβλέπεται να ξεμείνουμε από πετρέλαιο, φυσικό αέριο
και ηλεκτρισμό. Αυτό όμως που θα βιώσουμε θα είναι μία απότομη και όχι ευχάριστη
αλλαγή στον τρόπο ζωής μας με μία αίσθηση νέκρας στα τόσο ενεργειακώς εξαρτημένα
αστικά κέντρα. Με την υποτιθέμενη «ενεργειακή φτώχεια», που τόσο προπαγανδιστικά
υποστηρίζει ο υπουργός Π. Λαφαζάνης ότι επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα, να
φαντάζει ως παράδεισος. Η πραγματική ενεργειακή φτώχεια δεν θα αργήσει, και
είναι σίγουρο ότι θα ακολουθήσει καθώς θα αποσταθεροποιείται περαιτέρω η
οικονομία.