Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η απόφαση του κ. Γ. Παπανδρέου να τα παίξει «όλα για όλα» και να προσφύγει σε
δημοψήφισμα για την έγκριση ή μη της νέας δανειακής σύμβασης αποτελεί προφανώς μια
κίνηση ιδιαίτερα υψηλού πολιτικού και εθνικού ρίσκου, με διακύβευμα τη χρεοκοπία
της χώρας και πιθανώς την έξοδό της από την Ε.Ε.
Ενός ρίσκου στο οποίο δεν είναι βέβαιον ότι δικαιούται ο κ. Παπανδρέου να
υποβάλει τη χώρα.
Όταν η Ελλάδα εντάχθηκε στην ΕΟΚ ρωτήθηκε ο κυρίαρχος λαός;
Όταν μπήκαμε στην ΟΝΕ, έπειτα μάλιστα και από μια υποτίμηση της δραχμής
ρωτήθηκε ο λαός; Όταν αλλάξαμε νόμισμα και υιοθετήσαμε το ευρώ ρωτήθηκε ο λαός;
Αντίστοιχα, όταν η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου υπέγραψε το αρχικό μνημόνιο με
την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, ή στη συνέχεια την τροποποίησή του με το μεσοπρόθεσμο, ή
ακόμη και πρόσφατα με το πολυνομοσχέδιο ρωτήθηκε ο λαός απευθείας, αντί μέσω
των εκλεγμένων εκπροσώπων του;
Γιατί άρα σήμερα πρέπει να θέσουμε στον ίδιο αυτό λαό το προφανώς εκβιαστικό
δίλημμα εάν θέλει να χρεοκοπήσει και συνεπακόλουθα να βγει από το ευρώ και
πιθανότατα και από την Ε.Ε;
Γιατί πρέπει να ρωτήσουμε τον λαό, δύο χρόνια μετά την
εκδήλωση της κρίσης και τη λήψη μιας σειράς επίπονων μέτρων λιτότητας, που
οδήγησαν τον τόπο στην ύφεση και τον λαό στην ανέχεια, εάν συμφωνεί με τα μέτρα
αυτά;
Εάν η κάλπη αναδείξει μια ψήφο δυσαρέσκειας προς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ,
πράγμα πολύ πιθανό βάσει του αισθήματος που αποτυπώνουν τόσο το πεζοδρόμιο όσο
και οι δημοσκοπήσεις, η χώρα δεν θα οδηγηθεί σε μια άνευ προηγουμένου
περιπέτεια και πιθανότατα στη χρεοκοπία;
Μολονότι το κύρος και η αξιοπιστία της χώρας στην Ε.Ε. και διεθνώς βρίσκονται
στο ναδίρ εξαιτίας της άρνησης ή της αδυναμίας της κυβέρνησης Παπανδρέου να
τιμήσει την υπογραφή της, προωθώντας επιτυχώς το πρόγραμμα δημοσιονομικής
προσαρμογής και τις μεταρρυθμίσεις, οι εταίροι μας φάνηκαν πρόθυμοι για ακόμα
μία φορά να προσφέρουν σανίδα σωτηρίας στη χώρα και κατά προέκταση στους
ίδιους, δανείζοντάς μας εκ νέου ώστε να αποφύγουμε τη χρεοκοπία.
Σήμερα, με την απόφασή του να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα, ο κ. Παπανδρέου θέτει
εν αμφιβόλω την αξία των πράξεών τους και βεβαίως τη συμφωνία που ο ίδιος έκανε
κατά την πρόσφατη σύνοδο κορυφής.
Οδηγεί, δε, τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης στην παράδοξη θέση να καλούνται να
εγκρίνουν μια συμφωνία στα εθνικά τους κοινοβούλια, όταν η χώρα στην οποία
κυρίως αφορά αυτή η συμφωνία όχι μόνον «ετεροχρονίζει» την έγκρισή της για τις
αρχές του επόμενου έτους, αλλά επιλέγει και την οδό του δημοψηφίσματος.
Υπό το πρίσμα αυτό, χώρες όπως η Σλοβακία, η Ολλανδία, η Φινλανδία, η Αυστρία,
ή άλλες που έχουν εγείρει ενστάσεις κατά το παρελθόν σχετικά με τη
χρηματοδότηση της χώρας μας δεν δικαιούνται να τις αναβιώσουν ή εν τέλει να
επιλέξουν και οι ίδιες την οδό του δημοψηφίσματος;
Αντίστοιχα, η απόφαση περί διενέργειας δημοψηφίσματος ναρκοθετεί και την πρόσφατη
απόφαση της συνόδου κορυφής της 26ης Οκτωβρίου, καθώς θέτει εν αμφιβόλω και την
επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στο ελληνικό
χρέος.
Πόσες τράπεζες θα είναι, άραγε, πρόθυμες να συμμετάσχουν σε ένα πρόγραμμα το
οποίο θα κληθεί να επικυρώσει απευθείας το εκλογικό σώμα και πώς θα
συμπεριφερθεί η αποταμιευτική τους βάση όταν γνωρίζει ότι η παραμονή της χώρας
ή μη στη νομισματική ένωση εναπόκειται στην έκφραση ή μη της λαϊκής οργής μέσω
δημοψηφίσματος;
Η απόφαση του κ. Παπανδρέου και της στενής ομάδας που τον περιβάλλει αναμφίβολα
κρύβει ιδιαίτερα σημαντικούς, εθνικούς πλέον, κινδύνους.
Ακόμη, σε περίπτωση αρνητικής ψήφου, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και οδηγεί τη
χώρα, εκ των πραγμάτων, και σε πρόωρες εκλογές.
Υπό το πρίσμα αυτό, αλλά και υπό το φως των επιχειρημάτων που εγείρονται
σχετικά με τη συνταγματική νομιμότητα της απόφασης περί δημοψηφίσματος, η
έντιμη λύση είναι προφανώς η πρόωρη προσφυγή στην κάλπη.
Δεν είναι μια λύση που συμφέρει σήμερα τον τόπο, δεδομένων της τραγικής
οικονομικής συγκυρίας αλλά και της ποιότητας του πολιτικού του προσωπικού,
όμως, όταν η εκλεγμένη κυβέρνηση αρνείται να κάνει τη δουλειά της και ζητά
επιβεβαίωση μέσω δημοψηφίσματος, είναι μια λύση υποχρεωτική.
Ούτως ή άλλως, όπως μας λέει και ο κ. Παπανδρέου, πρέπει να μιλήσει ο κυρίαρχος
λαός, ακόμη και εάν οι συνταγματικοί περιορισμοί και οι κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί
δεν επιτρέπουν τη διενέργεια ενός δημοψηφίσματος, όπως αυτό που πρότεινε χθες,
εκ του ασφαλούς, ο πρωθυπουργός….
(από euro2day.gr)