Όταν κανείς σήμερα βλέπει τα όσα τραγικά συμβαίνουν στην πολιτική ζωή του τόπου και συγκρίνει το ποιόν ορισμένων από τους καθήμενους στα βουλευτικά έδρανα πάσης παρατάξεως με αυτούς που όταν ζούσαν εκάθοντο στα ίδια αυτά έδρανα, παθαίνει όχι μόνο απελπισία αλλά οδυνηρή εντροπή για τον ολισθηρό κατήφορο της προσωπικότητας των «εκλεκτών» του λαού.
Αυτού του λαού των απλών ανθρώπων που με την ψήφο της προτιμήσεώς των έστειλαν αυτούς τους «εκλεκτούς» στον ιερό χώρο της Βουλής των Ελλήνων να τους εκπροσωπήσουν. Ευτυχώς ομιλώ για τους ολίγους.
Τις σκέψεις αυτές τις έκανα προ ημερών όταν το μάτι έπεσε σε κάποιες παλιές σημειώσεις μου που είχα γράψει «9 Απριλίου 1909 ημερομηνία γέννησης του Σπύρου Μαρκεζίνη».
Ήταν η προχθεσινή Πέμπτη 9 Απριλίου 2009. Εκατό χρόνια από την γέννησή του. Μια εκατονταετία την οποία την έζησε σχεδόν ολόκληρη. Μόνον 9 χρόνια του υπελείποντο να την συμπληρώσει. Έφυγε το 2000 μετά από μια πολυτάραχη διαδρομή.
Καθ΄ όλην όμως την μακρά πορεία του στην πολιτική ζωή του εικοστού αιώνα ο Σπύρος Μαρκεζίνης μόνον προσέφερε στον τόπο. Νέος ακόμη 20 ετών παράλληλα με τις πανεπιστημιακές σπουδές του χρημάτισε κριτικός κινηματογράφου και αντιπρόσωπος του Walt Disney στην Ελλάδα. Σύντομα, σε ηλικία 27 ετών ως νομικός πλέον κατείχε τη θέση του Νομικού Συμβούλου του Βασιλέως Γεωργίου Β΄.
Κατά την παραμονή του στα Ανάκτορα απέκτησε την εκτίμηση τού εν συνεχεία Βασιλέως Παύλου, ο οποίος πολλά εξεμυστηρεύθει στον Μαρκεζίνη που δεν γράφονται. Πάντως είναι γνωστό ότι με εισήγηση τού Μαρκεζίνη ο Στρατάρχης Παπάγος συνέστησε το κόμμα του «Συναγερμού» και εξελέγη Πρωθυπουργός. Σ’ αυτό το κόμμα ο Μαρκεζίνης υπήρξε ο σύμβουλος τού Παπάγου και αναμφισβήτητα διάδοχός του.
Μια τέτοια θέση πολλοί θα την επεβουλεύοντο και την επεβουλεύθησαν. Πολλά ηκολούθησαν και πολύ νερό έτρεξε στο αυλάκι. Εν τω μεταξύ ο Σπύρος Μαρκεζίνης ως υπουργός Συντονισμού στην Κυβέρνηση Παπάγου έκανε την περίφημη ανατίμηση στο διπλάσιο της τιμής του αμερικανικού δολλαρίου σε σχέση με τη δραχμή. Από 15 δραχμές το δολλάριο μετεπήδησε στις 30. Παρ’ όλο που αυτό έκανε πολλούς Έλληνες πλούσιους, έκανε και πολλούς φτωχούς. Αλλά για το κράτος υπήρξε καλό και επιτυχές. Γι’ αυτή του την απόφαση ο Μαρκεζίνης υπήρξε υπερήφανος και σε μια τελευταία συνέντευξη που του είχα πάρει, μου εσύστησε να γράψω πως σταθεροποίησε την τιμήν του δολλαρίου για παραπάνω από ένα τέταρτο αιώνος αμετάβλητη.
Φοβερά προληπτικός σε όλες τις σημαντικές πράξεις της ζωής του, ως και την υποτίμηση της δραχμής εν σχέσει με το δολλάριο την πραγματοποίησε την ημέρα των γενεθλίων του 9 Απριλίου 1953. Λέγεται μάλιστα πως η λαϊκή ρήση «ο μήνας έχει 9» προέρχεται από την οικονομική ευεξία που προξένησε η υποτίμηση της δραχμής. Σύντομα όμως ηκολούθησαν δραματικές εξελίξεις στην σταδιοδρομία του Σπύρου Μαρκεζίνη.
Λίγο χρόνο πριν από τον θάνατο του Στρατάρχου με 55 βουλευτάς ο Μαρκεζίνης απεχώρησε από τον «Συναγερμό» του Παπάγου και ίδρυσε το «Κόμμα των Προοδευτικών». Μετά την αποτυχία όμως του εγχειρήματος αυτού, ο Σπύρος Μαρκεζίνης σιγά-σιγά απεχώρησε της πολιτικής ζωής του τόπου.
Το συγγραφικό του έργο, που είχε πλέον τον χρόνο να δημιουργήσει, υπήρξε ανεκτίμητο με την πολύτιμο «Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος» που θεωρείται ως η εγκυροτέρα αναδρομή στην πολιτική ιστορία της Ελλάδος.
Αλλά και η σύντομη θητεία του ως Πρωθυπουργού, που του ανετέθη από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο θα είχε αίσιον έκβασιν εάν δεν μεσολαβούσε η ανταρσία του Ιωαννίδη με τα γνωστά θλιβερά αποτελέσματα. Ο Μαρκεζίνης θα οδηγούσε τον Παπαδόπουλο –και αυτός ήταν ο σκοπός του– σε αποχώρηση και παράδοση της εξουσίας σε Δημοκρατικό πολίτευμα.
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης κατά τα τελευταία έτη της ζωής του εξακολουθούσε να συγγράφει πολλά πονήματα για τα πολιτικά του πιστεύω και την πολιτική ιστορία του τόπου.
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης ήτο νυμφευμένος με την Ιέτα Ξύδη από την οποία απέκτησε δύο τέκνα. Την Ελένη, σύζυγο του Πρέσβεως Γεωργίου Χέλμη και τον διεθνώς διάσημο Νομικό και συγγραφέα και κάτοχο αναρίθμητων τιμητικών τίτλων ως και Καθηγητή των διασημοτέρων Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων Σερ Βασίλειο Μαρκεζίνη.
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 11/04/2009)