Ο διάλογος με τον πρόεδρο Ερντογάν είναι απαραίτητος, αλλά το πρόβλημα είναι ο τρόπος που διεξάγεται ήδη από το 2019, όταν ο πρωθυπουργός ανέλαβε τα καθήκοντά του. Ανέμενε τότε, όπως αναγνώρισε σε συνέντευξή του σε τηλεοπτικό δίκτυο των ΗΠΑ ένα χρόνο αργότερα, ότι θα ασχολείτο κυρίως με τα ζητήματα της οικονομίας και όχι με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Το 2020, ενώ αντιμετώπισε επιτυχώς τη μεταναστευτική “εισβολή”, σύρθηκε σε μυστικό διάλογο σε επίπεδο διπλωματικών συμβούλων υπό την εποπτεία του Βερολίνου. Και αναγκάστηκε να τερματίσει τη θερινή αντιπαράθεση των πολεμικών ναυτικών Ελλάδας και Τουρκίας με τη γνωστή δήλωση του τότε υπουργού Επικρατείας (και νυν Εξωτερικών) Γιώργου Γεραπετρίτη περί «κόκκινης γραμμής» -μόνο- στα έξι ναυτικά μίλια.
Το 2021, η Αθήνα επανήλθε στις διερευνητικές συνομιλίες με την Άγκυρα μέχρι που διαπιστώθηκε ότι η τουρκική πλευρά επεδίωξε την ηπιότητα, για να αποκλείσει και την παραμικρή πιθανότητα (ηπιότατων) κυρώσεων της ΕΕ και για να προσεγγίσει τη διοίκηση Μπάιντεν στις ΗΠΑ.
(η συνέχεια στο slpress.gr)