του Μονάχου στις 14 Φεβρουαρίου άνοιξε ένα βαθύ σχίσμα στη δυτική συμμαχία. Το επιχείρημα του Vance ότι οι φερόμενες αντιδημοκρατικές τάσεις σε χώρες όπως η Βρετανία και η Γερμανία αποτελούν μεγαλύτερη απειλή για την ελευθερία στην Ευρώπη από ό,τι η ρωσική επιθετικότητα εξόργισε το κοινό του. Στις 28 Φεβρουαρίου, ο αντιπρόεδρος έπαιξε κεντρικό ρόλο σε μια τηλεοπτική αντιπαράθεση με τον Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι στο Οβάλ Γραφείο. Ο Βανς επέπληξε τον Ουκρανό ηγέτη για φερόμενη αχαριστία, ενώ ο Τραμπ τον κατηγόρησε ότι «έπαιξε με τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο». Η συζήτηση αμέσως προκάλεσε φόβους ότι οι ΗΠΑ ήταν έτοιμες να εγκαταλείψουν την Ουκρανία και να ταχθούν με το μέρος της Ρωσίας. Αν και οι Ευρωπαίοι ηγέτες κατάφεραν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση της σχέσης μεταξύ των ΗΠΑ και του Ζελένσκι, η κυβέρνηση Τραμπ ουσιαστικά τερμάτισε την άμεση οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη προς την Ουκρανία.
Οποιεσδήποτε υποψίες ότι η ομιλία του Βανς ή το περιστατικό στο Οβάλ Γραφείο μπορεί να ήταν εκκεντρικές παρεκκλίσεις τέθηκαν στο τέλος του έτους, με την έκδοση της νέας στρατηγικής εθνικής ασφάλειας της Αμερικής, η οποία υποδήλωνε ότι η μαζική μετανάστευση είχε θέσει την Ευρώπη σε κίνδυνο «πολιτισμικής διαγραφής» - και καλούσε τις ΗΠΑ να υποστηρίξουν «πατριωτικά» (δηλαδή ακροδεξιά) κόμματα στην Ευρώπη.
Η «ημέρα της απελευθέρωσης» στις 2 Απριλίου ήταν η στιγμή που ο Τραμπ αποκάλυψε αυστηρούς δασμούς σε σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων ακατοίκητων νησιών. Αν και οι δασμοί τροποποιήθηκαν στη συνέχεια, μετά από μια αρνητική αντίδραση στις αγορές ομολόγων, κατέστησαν σαφές ότι η κυβέρνηση Τραμπ σκοπεύει να ανατινάξει το παγκόσμιο εμπορικό σύστημα που κληρονόμησε. Οποιαδήποτε υπόνοια ότι η εμπορική πολιτική των ΗΠΑ θα είχε ως στόχο, πάνω απ' όλα, την απομόνωση της Κίνας, απορρίφθηκε καθώς η Αμερική «επέβαλε δασμούς» σε φίλους και εχθρούς.
Η τετραήμερη σύγκρουση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν τον Μάιο δεν ήταν συνοριακή αψιμαχία. Και οι δύο χώρες διεξήγαγαν εκτεταμένες επιθέσεις η μία στην επικράτεια της άλλης, προκαλώντας φόβους για το τι θα μπορούσε να συμβεί την επόμενη φορά που θα συγκρουστούν αυτοί οι δύο πυρηνικά οπλισμένοι γείτονες. Οι συνέπειες της σύγκρουσης συνέβαλαν επίσης στην επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ της κυβέρνησης Τραμπ και του Νέου Δελχί - κυρίως επειδή η κυβέρνηση της Ινδίας, σε αντίθεση με του Πακιστάν, αρνήθηκε να υποστηρίξει τον ισχυρισμό του Τραμπ ότι είχε τερματίσει τον πόλεμο (και ως εκ τούτου άξιζε ένα Νόμπελ Ειρήνης).
Ο βομβαρδισμός του Ιράν τον Ιούνιο οδήγησε τελικά το Ισραήλ να υλοποιήσει τις πολυετείς απειλές του να επιτεθεί στο πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης. Αρχικά, οι ΗΠΑ στάθηκαν στο περιθώριο. Αλλά οι πρώτες επιτυχίες του Ισραήλ και η έλλειψη αποτελεσματικής ιρανικής αντίδρασης ενθάρρυναν τον Τραμπ να διατάξει τα αμερικανικά βομβαρδιστικά να επιτεθούν σε τρεις πυρηνικές εγκαταστάσεις. Αργότερα ισχυρίστηκε ότι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν είχε εξαλειφθεί εντελώς. Πολλοί ειδικοί είναι επιφυλακτικοί .
Η εφαρμογή της αρχικής φάσης του ειρηνευτικού σχεδίου για τη Γάζα στις 10 Οκτωβρίου προσπάθησε να θέσει ένα όριο στη σύγκρουση που ξεκίνησε μετά τις επιθέσεις της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023. Ο πόλεμος οδήγησε σε περίπου 70.000 θανάτους στη Γάζα και σε μια διεθνή αντίδραση κατά του Ισραήλ. Μέχρι το τέλος του έτους, οι αμφιβολίες για την εφαρμογή της συμφωνίας αυξάνονταν - με ελάχιστες ενδείξεις ότι η Χαμάς ήταν έτοιμη να διαλυθεί ή ότι οι διεθνείς ειρηνευτικές δυνάμεις θα αναπτύσσονταν πράγματι στη Γάζα, όπως προέβλεπε το σχέδιο.
Η συνάντηση μεταξύ Τραμπ και Σι Τζινπίνγκ στη Σεούλ στις 30 Οκτωβρίου σηματοδότησε μια αποκλιμάκωση στον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ-Κίνας. Η πραγματική σημασία της συμφωνίας, ωστόσο, ήταν ότι ο έλεγχος της Κίνας στην παγκόσμια προσφορά σπάνιων γαιών και κρίσιμων ορυκτών - εισροών που είναι κρίσιμες για τη δυτική βιομηχανία - είχε αναγκάσει τις ΗΠΑ να μειώσουν τους δασμούς τους. Η γνώση ότι το χαρτί των σπάνιων γαιών μπορεί να παιχτεί ξανά, ανά πάσα στιγμή, δίνει στην Κίνα ένα σημαντικό πλεονέκτημα στον ανταγωνισμό ΗΠΑ-Κίνας.
Δεν αφορούσαν όλα τα σημαντικά γεγονότα του 2025 τον Τραμπ — τουλάχιστον όχι άμεσα. Η σύλληψη του Ροντρίγκο Ντουτέρτε, του πρώην προέδρου των Φιλιππίνων, τον Μάρτιο και η φυλάκιση του Ζαΐρ Μπολσονάρο, του πρώην προέδρου της Βραζιλίας, στα τέλη Νοεμβρίου — απέδειξαν ότι οι ισχυροί άνδρες μπορούν ακόμα να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους. Το νομικό σύστημα της Βραζιλίας ήταν αρκετά ισχυρό για να φυλακίσει έναν πρώην πρόεδρο για ενθάρρυνση απόπειρας πραξικοπήματος, μετά την ήττα στις εκλογές. Η έκδοση του Ντουτέρτε στη Χάγη για να δικαστεί για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του «πολέμου κατά των ναρκωτικών», απέδειξε ότι το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξακολουθεί να έχει δύναμη. Η υπόθεση αναμφίβολα θα καταγραφεί στον Μπενιαμίν Νετανιάχου και τον Βλαντιμίρ Πούτιν, οι οποίοι έχουν κατηγορηθεί και οι δύο από το ΔΠΔ.
Το ΔΠΔ ανακοίνωσε επίσης ότι διερευνά πιθανά εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν οι πολιτοφύλακες των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης στην σουδανική πόλη ελ-Φασέρ τον Οκτώβριο. Οι RSF, οι οποίοι πιστεύεται ευρέως ότι προμηθεύονται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, πιστεύεται ότι σφαγίασαν πολλές χιλιάδες ανθρώπους όταν κατέλαβαν την πόλη.
Η μερική δημοσιοποίηση των αρχείων του FBI στην υπόθεση Τζέφρι Έπσταϊν τον Δεκέμβριο ολοκλήρωσε τη χρονιά με άσχημη νότα για τον Τραμπ. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είχε αγωνιστεί σκληρά για να αποτρέψει την δημοσιοποίηση των αρχείων, προτού αναγκαστεί να το πράξει από το Κογκρέσο. Οι αναφορές του Τραμπ στα αρχεία - σε συνδυασμό με τις εκτεταμένες αποκρύψεις - οδήγησαν σε κραυγές για συγκάλυψη και διασφάλισαν ότι το σκάνδαλο θα συνεχιστεί το 2026. Θα μπορούσε αυτό να είναι το Γουότεργκεϊτ του Τραμπ;
*Από τους Financial Times