«Η πρόθεση να προωθηθεί η αυξημένη παραγωγή Βιώσιμων Καυσίμων για τις αεροπορικές και τις θαλάσσιες μεταφορές, συμπεριλαμβανομένης και της παραγωγής σε αποκεντρωμένες μονάδες, ώστε να ενισχυθούν η ανθεκτικότητα και η ασφάλεια εφοδιασμού, είναι αξιέπαινη. Ωστόσο, αυτό θα πρέπει να αποτελεί μέρος μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής που θα υποστηρίζει την παραγωγή καυσίμων σε όλους τους τομείς μεταφορών, συμπεριλαμβανομένων των οδικών μεταφορών που μπορούν να λειτουργήσουν ως σημείο αναφοράς για τον κλάδο».
Η γενική διευθύντρια της FuelsEurope πρόσθεσε επίσης: «Ο στόχος για μετριασμό των κινδύνων για την ασφάλεια εφοδιασμού και τη μείωση της εξάρτησης από τις εισαγωγές κατά τη μετάβαση σε χαμηλές εκπομπές άνθρακα, προϋποθέτει τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής βιομηχανίας παραγωγής καυσίμων. Ένα σταθερό ρυθμιστικό περιβάλλον, ευνοϊκό για τις επιχειρήσεις, και μια μακροπρόθεσμη, σταθερή προοπτική για τη ζήτηση υγρής ενέργειας στον πολιτικό τομέα, θα δημιουργήσουν τις συνθήκες ώστε να ξεκλειδωθούν οι αναγκαίες επενδύσεις για τη σταδιακή αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων από ανανεώσιμα».
Σημειώνουμε ότι το «Πακέτο Στρατιωτικής Κινητικότητας» της Ε.Ε. εισάγει μια νέα διάσταση στην ενεργειακή πολιτική, καθώς συνδέει την Πράσινη Μετάβαση με την ασφάλεια άμυνας και εφοδιασμού.
Με αυτό τον τρόπο, η Κομισιόν αναγνωρίζει ότι, καθώς η Ευρώπη μειώνει τη χρήση ορυκτών καυσίμων, δημιουργείται κατά παράδοξο τρόπο, μια νέα συνθήκη ευαλωτότητας με στρατηγικό χαρακτήρα. Πιο συγκεκριμένα, αναγνωρίζει ότι η λιγότερη τοπική παραγωγή σημαίνει μεγαλύτερη εξάρτηση από εισαγωγές, με πιθανές γεωπολιτικές συνέπειες για την στρατιωτική ετοιμότητα.
Ωστόσο, αυτό το πακέτο μοιάζει περισσότερο ως διάγνωση παρά ως σχέδιο δράσης, καθαυτό. Και τούτο επειδή, ενώ επισημαίνει τους κινδύνους, δεν προτείνει συγκεκριμένα μέτρα για τη διατήρηση ενεργειακής αυτάρκειας κατά την απαιτητική περίοδο της Μετάβασης.
Οι δηλώσεις της κας Γούτα φέρνουν στο προσκήνιο την αντίφαση σε επίπεδο ευρωπαϊκής πολιτικής. Η προώθηση της παραγωγής βιώσιμων καυσίμων εστιάζει σχεδόν αποκλειστικά στην αεροπορία και τη ναυτιλία, και αφήνει σε δεύτερη μοίρα τις οδικές μεταφορές, παρότι αποτελούν τον παραδοσιακά, κυριότερο καταναλωτή υγρών καυσίμων.
Οι οδικές μεταφορές θα μπορούσαν να στηρίξουν την εγχώρια παραγωγή κατά την περίοδο της Μετάβασης, και θα μπορούσαν, επίσης, να λειτουργήσουν ως «αγορά-γέφυρα», έτσι ώστε οι επενδύσεις σε νέα διυλιστήρια και σε νέες μονάδες βιοκαυσίμων να παραμείνουν βιώσιμες.
Η γενική δευθύντρια της Fuels Europe προειδοποιεί πως, χωρίς ένα σταθερό περιβάλλον κανόνων και δίχως προβλέψιμη ζήτηση, δεν θα υπάρξουν οι αναγκαίες επενδύσεις για να πραγματοποιηθεί το Πράσινο άλμα. Το ζητούμενο για την Ε.Ε. δεν είναι μόνο να μειώσει τις εκπομπές ρύπων, αλλά να το πράξει χωρίς να εκχωρήσει την ενεργειακή της ασφάλεια σε τρίτες χώρες, ιδίως σε μια χρονική περίοδο που εντείνονται οι γεωπολιτικές εντάσεις.
Τελικά, η Πράσινη Μετάβαση δεν θα πρέπει να εκληφθεί, απλώς, ως μονοσήμαντη περιβαλλοντική πολιτική. Είναι, επίσης και κατά το ίσον, και μια στρατηγική άμυνας.