Ρωσικών αντιπυραυλικών συστημάτων με 36 Ισραηλινά PULS, της καλουμένης «Ασπίδας Αχιλλέως», κατασκευής της εταιρίας Elbit , αξίας 650 εκατομ. ευρώ, με Ελληνική συμμετοχή 25%, για την «προστασία των βορείων συνόρων» της Ελλάδος.
Άμα το ακούσματι της ειδήσεως, οι καλοί μας γείτονες έγιναν …«τουρκάκια»! «Ακούς εκεί η Ελλάς να αγοράζει αμυντικό εξοπλισμό απ’ το Ισραήλ για να προστατεύσει τις πόλεις της από αιφνιδιαστική επίθεση, «ένα βράδυ» όπως τραγουδάει ο Πρόεδρος», υπενόησε σύμπας ο Τουρκικός τύπος, καταλλήλως διεγειρόμενος υπό της ευγενούς κυβερνήσεως του.
Βεβαίως , αφήνει αδιάφορους η Τουρκική ανησυχία. Έτσι, έγινε και με την εισβολή στην Κύπρο το θέρος του 1974. Ένα πρωινό απεβιβάσθησαν στην Κυρήνια, με όπλα του ΝΑΤΟ.
Η προστασία του αστικού πληθυσμού της Ελλάδος είναι σημαντικότερη της προληπτικής επίθεσης εξ οιασδήποτε χώρα αλλά το ζήτημα δεν είναι αυτό.
Η Ελλάς διαθέτει ήδη το Αμερικανικό αντιαεροπορικό σύστημα «Πάτριοτ» και έχει προσχωρήσει στην Ευρωπαϊκή συμφωνία ανάπτυξης αντιστοίχου Γερμανικής κατασκευής.
Οπότε είναι «έξυπνο» ν’ αποκτήσει η Ελληνική αεράμυνα ένα αντίστοιχο σύστημα «τρίτης χώρας» το οποίον δεν ελέγχεται από πολιτικές σκοπιμότητες μεγάλων κρατών που «δεν έχουν αισθήματα παρά μόνον συμφέροντα» (καρδινάλιος Ρισελιέ).
Εκείνο που προκαλεί ανησυχία είναι ότι η αεράμυνα του Ισραήλ απεδείχθη ευάλωτη, κατά την διάρκεια του διετούς πολέμου με την ΧΑΜΑΣ, σε πυραύλους προερχομένους από Ιρανούς.
Αυτή ήταν κι η αιτία μεταφοράς του εναερίου στόλου της αεροπορικής εταιρίας ΕΛΑΛ στην Πάφο, διαρκούντος του πολέμου, για προστασία από Ισλαμικές επιθέσεις.
Η ασυλλόγιστη συγκέντρωση του 50% της εθνικής δραστηριότητος στην Αθήνα δεν παρέχει περιθώρια λάθους ή αστοχίας. Ο εναέριος χώρος της Ελλάδος πρέπει να σφραγισθεί δια πάντα επιτιθέμενο –κι έχομε κάνει πολλούς εχθρούς τελευταίως με την απρονοησία της κυβερνήσεως για την οποία ουδείς ομιλεί.
Αυτή είναι η Αχίλλειος πτέρνα διά πάν νομοτελειακό «βέλος», απ’ την εποχή του Ομήρου έως σήμερα.